مجلس حضرت عباس(ع)- نسخه نور

ابالفضل در  مجلس ابالفضل

کجائی یا علی ای شیر حق حلال مشکلها      بیا در کربلا بگشا ز آلت عقده دلها

خروشان شو چه برق یکدمی در کربلا بنگر        فرو بنشان ز برق تیغ و برق تیغ(تیر) قاتلها

 شب تاریک بیم موج و گردابی چنین حایل          کجا دانند حال ما سبک باران ساحل را

...........................................

ای نور دیده ام سکینه       آرام دل و قرار سکینه

من آب ندارم ای عزیزم       قزبانت عزیز تمیزم

دانم به خدا دلت کباب است        چشمت ز سرشک پر ز آب است

...........................................

قربان تو ای شه مدینه          عمو به فدات ای سکینه

از خجلت تو سکینه کورم        وز داغ غم تو نا صبورم

لیکن چه کنم چه چاره سازم        جز جامه هجر پاره سازم

...........................................

ای آفتاب برج جلال پیمبری      در جاه و رتبه عرش خدا را تو زیوری

عباس کیست چیست که خوانی برادرش       باشد به بارگاه جلال تو نوکری

ایستاده ام برای فدا گشتن تو من        جان در کفم برای تو باشد ز یاوری

دشمن اگر هزار و پانصد هزار هست          دارم چه ذوالفقار ندارم تکدری

 فرمان هر آنچه هست بفرمای تا که من        فرمان برم از آنکه تو مولا و سروری

...........................................

ای آنکه ز رتبه ات محمد گرفته بر دوشش         کشیده است چه جان هر زمان در آغوشش

مدار واهمه از پور سعد ای سرور         به گاه رزم کنم با اجل هم آغوشش

اگر که اذن دهی این زمان تو بر عباس            چنان بفرق بکوبم ز سر رود هوشش

...........................................

به چشم آنچه تو گوئی ایا امام زمان           که من بنده درگاهت باشم از دل و جان

یقیت تو را چه غلامان حلقه در گوشم           هر آنچه امر نمائی ز جان و دل گوشم

...........................................

شد شام ظلمت از حبش و زنگی آشکار       بهر کشیک خیمه علم سازم استوار

به به عجب شجاست شب آخر وداع          فردا شود ز خون من این دشت لاله زار

کو قاصدی که مژده به ام البنین دهد         کی پیر خسته چشم بر آور ز انتظار

سی ساله نوجوان تو فردا شود شهید          سی سال شکر حق کن سی ماه روزه دار

باد صبا برو به نجف گو به باب من         فردا رسند به خدمتت هفتاد جان نثار

نمی رود چرا بخواب دو چشم اشکبار من         الا که می برد خبر به شهر من دیار من

...........................................

الا که می برد خبر  به باب تاجدار من            بیاید  و نظر کند به حالت فگار من

به سرکشی روم کنون  به اهلبیت دل ز خون        سکینه زار و کودکان عیال داغدار من

علم بود به دست من عدو پی شکست من        تو بی خبر چه خفته ای به من در انتظار من

حسین نازنین ببین  نهاده سر بخواب بین          عزیز فاطمه غمین برادر فگار من

علی اکبر رشید ز عمر گشته نا امید          ز جور فرقه یزید جوان گلعذار من

به قاسمم چه ها شود عروسیش عزا شود          سرش به نیزه ها شود  جوان با وقار من

علی اصغر از عطش ز بهر آب کرده غش     عمو بمیرد از غمش  که طفل شیر خوار من

...........................................

کجائی ای پدر به کربلا نظر نما           حزین دیده تر بیا تو باب تاجدار من

...........................................

من نمی دانم که باشد این صدا         این سیاهی کیست پشت خیمه ها

هان سیاهی کیستی هوشیار باش         بیشه شیران بود بیدار باش

دور شو آمد رگ هاشم به جوش          نیمه شب اینجا چرا داری خروش

می کشم امشب کشیک خیمه ها           دور شو منما دگر چون چرا

خسرو اقلیم سرمستان منم         میر میدان زبردستان منم

هرکه خواهد شیر بیند در شکار         رو کند در بیشه شیران گذار

بر تن من ساخت داور فلک        جوشنی از حلقه چشم ملک

ابلق خودم پَر روح الامین         زیر ظلش قبه عرش برین

نام تیغ خون فشانم ذوالفقار         جان ستانی ها  کند در کار زار

دور شو  وانگه نما بر من سئوال     تا جوابت را دهم بی قیل و قال

...........................................

که باشی ای هژبر افکن سپاهی       

...........................................

بترس از ضرب شمشیرم میا  پیش

...........................................

میا زین پیشتر ای مرد دیگر

...........................................

سرت را برکَنم با تیغ صمصام

...........................................

بگو از آفرین گفتن سبب چیست

...........................................

وفا با که نمودم ای همافر

...........................................

تو از حالم کجا گشتی خبر دار

...........................................

صدایت آشنا آید بگوشم

...........................................

تو را در خیمه هاشان چه کار است

......................................

تو را از آشنایان چه نشان است

...........................................

  بگو نام یکایک ای خوش انفاس

...........................................

کدامین یک عزیز عالمین است

...........................................

مگر تو پادشاه عالمینی

...........................................

بلی من زر خرید شاه دینم

...........................................

خوش آمدی و سلام علیک ای بابا          قدم به دیده ما بر نهاده ز وفا

عجب عجب تو پدر یاد بی کسان کردی          عجب عجب تو پدر یاد غمرسان کردی

ای پدر بنشین حکایت سر کنم        شکوه ای از قوم بد اختر کنم

هر که در تنگی علی گفت ای پدر         دست او گیری بهر فتح و ظفر

ما که آل دد  شمائیم یاعلی     جمله در بند بلائیم یا علی

از نجف تا کربلا پُر دور نیست          آمدن بهر تو نا مقدور نیست

...........................................

کجا بودی پدر جان در شب تار

...........................................

چرا بابا قد سروت کمان است

...........................................

چرا بابا زنی بر سینه و سر

...........................................

چرا بابا کشی از سینه فریاد

...........................................

چرا بابا زنی بر سینه و سر

...........................................

چرا بابا شدستی زار و مغموم

...........................................

چه فرمایش به عباس است ای باب

...........................................

کشیک خیمه را بر که سپارم

...........................................

به حال خواب و به چشم پر از آب

...........................................

به حکم پدر می روم من بخوابم

...........................................

به حال دلم نیست خبردار کس       حکایت به شمشیر دارم و بس

ای یادگار زار من ای تیغ آبدار من         شمشیر شیر جمله صمصام شیرخوار

شمشیر آبدار من

گاه مصاف گشته چه خمی تو در غلاف          چون اژدها برآر  دمی سر برون ز غار

مصری نژاد تیغ من ای غاصب عدم        هندی نهاد خنجرم ای مشعله با وقار

برق جهنده آتش سوزنده زهر کین         پیل دمنده شیر درنده به کار زار

باد خزان برای خصان خانه کوب خصم          پیک فنا حیوم غنا مژده کوهسار

آشنا بر فرق پر دلان چه نمائیت    از سر ز زین  ز زین به زمین آوری گزار

جسم یلان هیاکل گردان کنی دونیم          هر سو که حمله آورم ای آتشین حصار

بر روی هم بریز چه مور و ملخ سپاه          بر پشت هم بدار چه شخص و چه شهسوار

هی من بدرّم و تو بُر دست و پا و سر         هی من بغرّم و تو بخور خون ز هر کنار

...........................................

تو تشنه به خونی و من تشنه ام به آب        هم خون خصم ممکن و هم آب خوشگوار

من خون خصم می دهمت شرط آنکه تو         بُری صف عدو چه رسم من به آبشار

سستی مکن مباد که لیلا شود غمین            زینب سر برهنه شود بر شتر سوار

تیغا همین که نگویند شر کین            بوده حسین بی کس و بی یار و غمگسار     

سستی مکن مباد که این بیشمر سپاه             یکباره پاره پاره کنندم ز هر کنار

سستی مکن مباد که رضوانی از غمم       بارد ز دیده خون جگر در صف عذار

بفرموده بابای مهربانم           روم در بستر راحت بخوابم

لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم

در خواب دلم ربوده وسواس         گویا کسی برده نام عباس

نمیدانم صدای کیست می آید بگوش امشب            بود از دوستان یا دشمنان فریاد و جوش امشب

هیاهوی دلیران شیهه اسبان ز من برده        ز چشمان خواب و از من تاب و ز سر عقل و هوش امشب

صدای گوش کرنا هلهله از چهار سو اید          تو گوئی کفر شیطان لعین رجیم آید بگوش امشب

سوار مرکب خود گردم و بیرون روم بینم         ببینم چیست پشت خیمه این فریاد و خوش امشب

شبیخون در نظر دارند شب خیزان اهریمن       به اردوی سلیمان جهانی بی سروش امشب

بنگر چه خوش بودی شبیخون آورند و این زمان          که شد بیدار دهت دست حق با عقل و هوش امشب

امیر بازوی دینم همی سقای طفلانم               هنرمندم ظفرمندم سپهدار جیوش امشب

زنم دست یداللهی به شمشیر دو سر امشب        دَرم شیرازه نظم جهانی بی سروش امشب

ز دایم از تو زنگ خواهم  از تو جنگ سازم تنگ         جهان را بر شیاطین دد  و دیو و وحوش امشب

اگر دیو و دد و جن و شیاطین رو بمن آرند        کنم کاری ندیده و نشنیده گوش امشب

جوانیت چه کار آید شود اکبر شهید کین         برادر زاده های کوچکت را سیه پوش امشب

عزیز فاطمه تنهاست چون مور و ملخ دشمن        بیاری نثارش عهد و پیمان میکنم امشب

منادی در کجائی از چه دور خیمه ها باشی        بیان کن مطلبت را ای شیاطین بی سروش لمشب

...........................................

ای چشم سفید کافر نامه سیاه          در خیمه چرا آمده ای این بی گاه

شیطان به کجا و آدم و باغ بهشت         لا حول ولا قوه الا بالله

...........................................

ای شمر بین تا که سروجان دارم       بد نام مکن نزد نکو نامانم

از بهر نثار ره جانان دارم        من هم سر و هم چشم فراوان دارم

این نامه به کار من چه می آید شمر        فرمان حسینی به کغ از جان دارم

...........................................

رو سیه برگو چه دانی رتبه هابیل را        میدهی هردم به من تو نسبت قابیل را

رتبه ابلیسی و کارت همیشه ره زنی است         راه نتوانی زدن پور ولی اله را

هیچ بر گوشت نخورده آیه ذبح عظیم       دیده بگشا یک نظر کن سوره تنزیل را

بر صداق مادرش خلاق عالم عقد بست        کوثر و شط فرات و سلسبیل و نیل را

...........................................

سلام هیچ رحتاعی نباشد به طمع میدان      

...........................................

بگو ای نا بخت ظالم ظلمت شعار امت

...........................................

ز دنیا مهو نام نهست ای بیدادگر سازم

...........................................

مگو خویشم نشین پیشم بکن اظهار عرض خویش

...........................................

 حسین مهمان تو نبود چرا لب تشنه در خواب است

...........................................

چه مطلب باشد ایشان را بعباس ای جفا کاران

...........................................

به چه مطلب به چه خواهش بگو ای ظالم بی دین

...........................................

زبان بر بند ای ظالم معاذاله معاذاله

...........................................

نمی ارزد همه عالم به یک موی علی اکبر

...........................................

عزیز فاطمه داده مرا منصب علمداری

...........................................

مده بر باد از اظهار خویشی ننگ نامم را

...........................................

چه خویشی با تو دارم دشمن دین خدا باشی

...........................................

چه سان دست از جناب زینب و کلثوم بردارم

...........................................

علاوه بر همه عباس وقت کار زار آید

...........................................

رضایم بر سر نعشم بیفتد نو گر گردد

...........................................

خدا او را برادر کرد این را کی توان این کار

...........................................

حسین جدش محمد بابش حیدر مادرش زهراست

...........................................

به نزد مادر او مادر من از کنیزان است

...........................................

خودم خواهم فشانم در پایش جان شیرین را

...........................................

علی با ذوالفقار و دلدل از شاه نجف آید

...........................................

علاوه بر همه میدان حسین شاه جهان آید

...........................................

ز ضرب ذوالفقارم دشمنان فریاد می آید

...........................................

حسین از یک اشاره عالمی زیر و زبر  سازد

...........................................

پی اتمام حجت در زمین کربلا با آه ید

...........................................

حسین آورد همرهش هفتاد و دو قربانی

...........................................

گریزان می شوند فردا چه اختر در دم خورشید

...........................................

چه فردا جنگ صفین می  کنم در کربلا ظاهر

...........................................

به یک حمله نمایم لشکرت را تا رای  ای شمر

...........................................

نترسد شعله از نیزار و گرگ از میش و مرد از زن

...........................................

زمین کربلا را من بسان نهروان سازم

...........................................

بحر طویل

ای زنا زاده مکار جفا جو     ز چه  اینقدر زنی لاف گزاف     بنمائی بمن هر لحظه ز کین لشکر خود را     اگرت آمده لشکر     

ز خطا و خطن چین زماچین    ارومیه و قسطنطنیه مکه و مصر و حلب و شام     الی مشرق و مغرب    پُر شود از لشکر تو

ذره ای در دل عباس نه بیمی نه هراسی  نه ملالی     که چنان نعره کشم از جگر و تیغ کشم از کمر و     یاد کنم حیدر و هم   

حیِ در و باب شبیر و شبر و صاحب  تیغ دوسر و بن عم پیغمبر و هاشم و عبدالمطلب       انه زاده باب الله     عین اله جنب اله

که خدا خوانده یداله بوده او مظهر الله  کربلا سهل و جهان سرتا سر  گر شود ای سگ دون پر لشکر  با همه لشکریان جنگ کنم

 عرصه بر خلق جهان تنگ کنم      بعد از آن رو بسوی شام کنم     شام را تیره تر از شام کنم     از یزید آن سگ از یزید آن

سگ مردود زمان    نگذارم به جهان نام و نشان    پس رو ای پست تر از خناس     مکن این همه وسواس  مزن لاف به عباس

اگر امروز زنی لاف الا روز جزا را

...........................................

ای جفا پیشه بی دین به نسب نسل شیاطین تو چه خواهی

که بدانی ز صفات پسر فاطمه و قدر و جلالش ز مقامات و کمالش

بنشین لحظه ای اندر بر من گوش فرا دار شنو یک به یک از قدر حسینی

که جز او نیست کسی در خور این مطلب عظما

اول از مطلع جام ازلی آنچه که در عالم زر از پی اثبات عدالت

همه ذرات وجود فضلا و سعدا هم شهدا

ز نبییّن و ولیییّن  ز کفار شقین همه را خواسته در محضر عزت

به همه جلوه اعمال بدو خوب شد آنگاه یکی جام بلا از اثرش شور قیامت بمیان  آمدو تکلیف نمودند

از آن جرعه به آدم صفی الله  به نوح نبی الله    به ادریس به جرجیس خلیل و به شعیب به سماعیل به اسحاق به یعقوب به یوسف

و به موسی  و به عیسی    به تمامی رسولان   همه گشتند هراسان     همه کردند اِبا   جز پسر فاطمه سبط نبی اُمی مختار

خلف ناس علی معنی طه   که به صدق و به یقین دامن همت به کمر برزد و بر خواسته از جا   که ندا آمده ای سید و مولا   

بود این جام بلا را اثری بی حد و مرز   تا به کجا حاضری اندر ره ما       کرد چنین عرض که ای خالق  بگشا به رهت  میدهم

اصحاب وفادار  غلامان نکوکار  دگر اکبر فرخ رخ و عباس علمدار   به تمامی جوانان  پس از آن جان و سر خویش چه ایثار

نمایم     گر قبول اوفتد این هدیه به شکرانه دهم اصغر بی شیر فدا    ز آن پس اطفال و زنان را به اسیری دهم ای خالق یکتا

به صفائیکه نگنجد به قلم  شرح غمش    ای حی دانا     بعد از آن نامه ای آمد به میان  عهد چنین کرد خداوند کریمش که دهد در

عوض خون جوانان رشیدش همه جنت فردوس برین بلکه کلید در جنات جهیمش    بکف شاه شهید است دهد اذن شفاعت به وی

از رحمت خود حق      بنشین تا به تو گویم همی از عرصه فردا چه شود    روز قیامت بدو صد شود و علامت چه قیامت که

زمین چون مس جوشیده هوا نار پریشیده  بجوشد    همه را مغز سر از شدت گرما چه ترازوی عمل شد    به میان جمله اعمال

بسنجند  نه بمانند به جا خیل نکوکار و بدکار   ز بس عقرب جرار و هم اژدر خونخوار که از ترس عذاب ابدی جمله مخلوق

 در آیند   به زانو همه از ترس بزارند  همه چون زانو در آیند   همه گویند وا محمدا  وا علیا  وا حسنا   واحسینا     که به داد

شان میرسد همین شاه ملک جاه همین مظهر الله    اباخیل شهیدان   همه با حال پریشان  همه با پیکر بی سر بشوند وارد محشر  

به مقامیکه خدا کرده مقیمش و اباخیل حریمش

...........................................

به سوی پیمبر روند اُمتان          که یا مصطفی الامان الامان

پیمبر رسد با علی شاه دین           حسین با کلید بهشت برین

همه انبیا اولیا اصفیا         بر آرند آن لحظه دست دعا

که ای خالق این عاصیان را ببخش      گنه کار این بنده گان را ببخش       

ندا آید از خالق انس و جن       که یا مصطفی دور شو ز عاصیان

حسین کو که در کربلا از وفا        سر و جان خود کرده بهرم فدا

بگو تا بیاید در این دار و گیر         ببخشم به او از صغیر و کبیر

همه قاتل آرند الا بی من        که دستی ندارم من اندر ندن

ببینید آنجا به باو لد پست         تن بی سری سر گرفته به دست

کند عرض کی خالق انس و جان         بما بخش جرم همه شیعیان

ندا آید آندم ز پروردگار      که ای از شرف عرش را گوشوار

بهشتم به نزد تو نالایق است          تو را خون بها حضرت خالق است

ببر هر که خواهی بسوی بهشت        ز هر فرقه هر  جوخه هر نیک و زشت

هر آن که تو راضی خدا راضی است      اگر چه گنه کرده در ماضی است

ولیکن بخون علی اصغرت       که شد بی گنه ریخته در برت

بهشت و جهنم وِ را خون بهاست         رضای تو امروز ما را رضاست

حسینی که داور به او خون بهاست         حسینی که نور دل مصطفی است

حسینی که این قدرت است و جلال      چرا خون او بر شما شد حلال

مرا گوئی ای ملحد نشأتین      که برگردم از آستان حسین

تو ای شمر کردی عجب فکر خام         برو مرغ دیگر بیاور بدام

برو ای بداندیش نسل حرام        که عنقا بیفتد کسی را به دام

روم این زمان همچه جان در برش     چو پروانه گردم به دور سرش

برادر حسینم سلام علیک       هر عالمینم سلام علیک

بخوابی نداری خبر یا اخا        تو از مکر و تزویر شمر دغا

بنه سر به زانوی عباس  زار        فدای تو ای شاه با اقتدار

خوشا آن زمانی که بی واهمه       سرت بود بر زانوی فاطمه

خوشا آن زمانی ز روی وفا         زدی بوسه بر حلق تو مصطفی

برادر کجا بی وفائی کجا       کجا گوشت گردد ز ناخن جدا

برادر برادر فدایت شوم        فدای تو و طفل هایت شوم

من از پای تو بر ندارنم سرم       توئی سید و سرور و افسرم

روم من به جنگ گروه دغا       اگر کشته گردم حلالم نما

...........................................

از شرق نا بغرب اگر لشکر و سپاه        گردند جمله رزمی و آیند به رزم گاه

ماهی اگر شوند به دریا فرو روند       مانند نهنگ بر آرم ز شان دمار

کرکس اگر شوند که به رخ پرکشند      گیرند اگر به کنگره آسمان فرار

از یک نهیب نعره الله اکبری      یک سان کنم به خاک هر این لشکر و سپاه

کاری به روزگار یزید تو آورم          تا روز رستاخیز بماند به یادگار

...........................................

ای پلید مشرک مغضوب درب کردگارم       وی خبیث و ملحد مطرود از پروردگارم

گرچه محکوم یزیدی تابع امر عبیدی      فخر می سازی که شیطان است از جان خاک سارم

سگ نباید در حضور خیمم قران زند لاف        روبهی کی گوید از نیرو به از سام سوارم

کی سزاوارست موش کور غرد نزد و شعبان       کمترین بوزینه گوید من دلیل روزگارم

یاوه کمتر گو کجا زفته به روز خویش بالد         کی روا باشد وزق گوید که کبک کوهسارم

گرچه خود را ای لعین نا حق ستودی وصف کردی      لیک بشنو قدر و جاه و رفعتم تا بر شمارم

نوگل ضرغام دینم چاکر حبل المتینم        زاده ام البنینم  هم معلد اقتدارم

هم سپهسالار جیشم همسپهدار قریشم        هم امین راز دارم ساقیم مصتوفیم

دیوان گرم باب الحوائج باب فضلم  کان عدلم      کامجو و کامرانم  شیر رزم بدر خرمم

نیک عزمم مقصد اهل جهانم    گمرهان را رهنمایم   نجل پاک مرتضایم عالمی را شهریارم آفتاب و ماه تابم

هم ابالفضل بگاه دانش  فضل بلاغت  هم ابوالصیفم هم از نیرو بازو بخت یارم

قیصر و چپال و فقفورند خدام سرایم     سر و قدم بدر حدم لعل فام و گلعذارم

قهرمان ماء و طینم در غضب شیر قرینم هم نهنگ قلزم قهرم علی را یادگارم

گر تکاپو بر تکانم در مقام رزمجوئی     شرق تا غرب جهان را از دو گامش رهسپارم

گر حصام جان ستان را برکشم من از غلاف      سیل خون جاری شود از ضرب تیغ آبدارم

لیک با این قدر و جاه اندر بر شاه شهیدان    چاکرم عبدم عبیدم نوکرم هم جان نثارم

بهر ایثار قدومش می دهم جان و سر    وز وفاداری و هم دست یمین هم یسارم

کامجو را نیست در ملاحینم وز فخر زیرا    داند او را من شفیع اندر صف روز شمارم

شهنشاه دشت نجف یا علی     امیر دیار شرف یا علی

...........................................

لبیک ای عزیز من و نور عین من          لبیک ای سکینه عزیز حسین من

فدای صوتت یگانه خواهر    تو را غلامیم نیم برادر

...........................................

ای خواهر بی اقربا خواهر جان یا زینب         بینی دوستانم جدا خواهر جان یا زینب

بینی بلا روی بلا  خواهر جان یا زینب      صابر شو از این ماجرا خواهر جان یازینب

...........................................

با سکینه

من باب تو را نیم برادر    او خواجه و من بجای نوکر     

از خواجه غلام کی گریزد       واله که خون او بریزد

می دان که عموت بی وفا نیست        هرگز ز برادرش جدا نیست

...........................................

در مدینه و مکه کرم سلام علیک        مزین از تو رواق حرم سلام علیک

...........................................

تراب مقدم تو زینت سر عباس       غبار درگه تو تاج افسر عباس

دو دیده کور شوم من چرا تو گریانی        مگر مصیبت عباس در نظر داری

...........................................

که ای به درگه تو خیل قدسیان محتاج       کسی نکر چه عباس نوکری اخراج

قسم به ذات خدا کمترین عبید توام        برادر تو نیم بلکه زر خرید توام

تو چون بخواب شدی شمر بانگ زد ز وفا      مرا طلب نمود آن لعین بی پروا

پس از تعارف بسیار گفت کرد اظهار      به معنی اینکه بیا از حسین تو دست بدار

بیا به لشکر ما باش استراحت کن      بیا ملاحظه مادری و به نسبت کن

بگفتمش که اگر صد هزار جان دارم      بپا بوس برادر تمام بسپارم

...........................................

سکینه جان مرا شیرین زبانی        میان همسران آرام جانی

روم آب آورم این دم برایت         به قربان تو مهر و وفایت

اگر رفتم به زودی برنگشتم      بدان بر دست اعدا کشته گشتم

مگو جانا عمویت بی وفا بود    بگو این بی وفائی از قضا بود

سکینه جان برو در خیمه جا کن         به باب بی کست جانا دعا کن

...........................................

برادر  این همه اندوه دیدنم تاکی         ز دختر تو خجالت کشیدنم تا کی

مرا مرخص میدان کار زار نما       خزان نخل امید مرا بهار نما

...........................................

از خیمه خواهر بیرون بیائید         بهر وداعم اکنون نمائید

...........................................

خواهر تو میدان آن شاه زیشان       رخصت مرا داد بر جنگ عدوان

...........................................

رو خیمه خواهر کفن بیاور      نِه گردن من بازم کنون جان

...........................................

خواهر محزون مضطر خلعت مرگم بیاور       چون نباشد مادر من تو بجای مادرمن

...........................................

الهی در جهان ای حی دانا       نبیند خواهری داغی به دنیا

...........................................

مکن خواهر برایم بی قراری      که این دنیا ندارد اعتباری

...........................................

برادر تاج فرق خواهران است      برادر دار در پیری جوان است

...........................................

طمع آخر ز من ببریده خواهر       کفن بر تن مرا پوشیده خواهر

کجائی جان مادر در کجائی   چرا در نزد عباست نیائی

بیا مادر به عباست نظر کن         به مرگ من کف خاکی به سر کن

...........................................

اگر رفتی وطن ای خواهر من        سلام من رسان بر مادر من

...........................................

بگو فرزند سلامت می رساند       سلام بی نهایت می رساند

...........................................

بگو مادر امان از بی نصیبی      جوانت کشته شد اندر غریبی

...........................................

کجائی جان مادر در کجائی      چرا در نزد عباست نیائی

بیا مادر به عباست نظر کن       به مرگ من کف خاکی به سر کن

...........................................

   وصیت های من بشنو تو خواهر

...........................................

در اول چون شوم کشته بپایت

...........................................

چه مادر نیست بهرم مادری کن

...........................................

سرم یک لحظه بگذار زانو

...........................................

بزن بر سینه و سر مثل لیلا

...........................................

اگر دیدی صغیره دخترم را

...........................................

مگو بابت شهید اسفیا شد

...........................................

ای همسفر غم جدائی      ای رهبر روز بی نوائی

هنگام وداع آخرین است       این راز به سینه ام نهان است

...........................................

باز آ که تا بگرئیم      چون ابر در بهاران

کز سنگ ناله خیزد     روز وداع یاران

...........................................

هرکس برادرش مرد  داند غم برادر     مرگ چنین برادر   بیند چگونه خواهر

...........................................

هر گل بوئی در او نوّد     چه گلی نشکفته بَه                مرد را گر غیرت و مردی نباشد مُرده بَه

مرغ بی بال حسین رو خیمه گه مشکی بیاور          تا بیارم آب از بهر تو ای زار و نزار

...........................................

یا که فردا می شود دستم جدا     یا بیارم آب از بهر شما

...........................................

ای شاه ناجدار چرا گریه می کنی          چون ابر بهار چرا گریه می کنی

...........................................

آقا هنوز مرکب بی صاحب مرا      نادیده فدایت چرا گریه می کنی

...........................................

آقا هنوز شمر سرم را جدا نکرد      از تیغ آبدار چرا گریه می کنی

...........................................

آرزو دارم که در فردای محشر یا حسین         من علمداری کنم نزد پیمبر یا حسین

...........................................

امیر یثرب و بطها خدا نگهدارت     خدا وجود شما از بلا نگهدارت

...........................................

ای شیعیان  ما همه شکر خدا کنید        دل تنگ چون شوید شما یاد ما کنید

هر جا برادری ز برادر شود جدا        یاد از من و حسین به غم مبتلا کنید

هر جا زنِ اسیر ببینید شیعیان       یادی شما ز زینب و کلثوم ما کنید

هر جا جوان ماه رخی کشته بنگرید       یادی شما ز اکبر گلگون قبا کنید

هر جا عروسی که ببینید شد عزا        یادی ز قاسم پا در حنا کنید

هر جا که طفلی گریه کند از برای باب          یاد از رقیه طفلک نالان ما کنید

هر جا که طفلی گریه کند از برای شیر       یادی شما ز اصغر بی شیر ما کنید

فصل بهار و جمله جوانان به لاله زار      یادی شما ز جمله جوانان ما کنید

...........................................

بلافاصله

کجایند شمر و سنان انس          به میدان نیایند چرا هیچکس

...........................................

کی دیو ددان من به دوصد حجت و برهان         هد هد منش آیم ز صبا نزد سلیمان

فرمود سلیمان زمان وارث احمد       کی امت بی معرفت آل محمد

آبی که بنوشند دد و دیو بیابان             یک مشک به ماها بدهید از ره احسان

ایا قوم عدوالله به دشت بی خودی گُمره          منم فرزند نوراله منم نوباوه حیدر

نصیحت کردم کز حق کشم دست و شوم ملحق         به جند کافر مطلق فاقسر کی ز سگ کمتر

خدا را بچه شیرم قضا در ضرب شمشیرم       قدر در برّش تیرم اجل در باد گرزم در

گه او را منشی دربان  گهی سرکرده خوبان          گهی سقای مظلومان  گهی چون بنده بر در

یداللهی صفاتم من حسینی خلق دائم من        حیاتم من مماتم من نکو بشنو نکو بنگر

به شاهی عبد و سردارم  سپاهی را سپهدارم           که  هر ساعت ز دا دارم  رسد صد رحمت افزون تر

      گه او را منشی  دربان گهی سرکرده خوبان        گهی سقای مظلومان  گهی چون بنده بر در 

چنان بهم این لشکر بی باک و بی حد را     چنان پاشم هر این دریای زشت ای قوم دون لنگر

سر از غرفات جنت حوری و غلمان کنند بیرون         پی نظاره بر قدر و جلال زاده حیدر

ز عرش و کرسی لوح و قلم صد آفرین آید        بدین دست و بدین تیغ و بدین تاج و بدین افسر

به هنگام عطا و بخشش و جود و سخای خود       به رضوانی کنم یذل و کرامت تا صف محشر

می روم سوی فرات اکنون شاید خدا      زو همی خواهم ظفر یاری کند این دم مرا

الله اکبر الله اکبر

...........................................

السلام علیک یا اباعبدالله       

قربان وفات یا اباعبدالله     جانم به فدات یا اباعبدالله

لعنت به جماعتی که منعت کردند         از آب فرات یا ابا عبدالله

فدای لب تشنه ات مولا جان      فرات ای فرات ای فرات ای فرات

منم چون سکندر تو آب حیات      

کبوتر ز تو متصل می خورد                 سکینه چرا خون دل می خورد    

 نباشد مروت بنوشم من آب        حسین تشنه در گرمی آفتاب

الهی بخون حسین شهید       امید کسی را مکن نا امید

...........................................

چه بی وفائی ای فرات  چه پر جفائی ای فرات

سکینه کرده غش برات     فرات امان فرات امان

...........................................

که مشک را کنم پر آب       برم به خیمه با شتاب

ز بهر طفل دل کباب     فرات امان امان

...........................................

فرات سکینه از عطش      ز بهر آب کرده غش

عمو بمیرد از غمش    فرات امان فرات امان

...........................................

ای مبارک مرکب زرین لجام     وی مبارک ای بُراق خوش خرام

بار عشق اینک به منزل آمده          کِشتی ام اینک به ساحل آمده

 خوب جولان کرده  در رزمگاه         خوب دادی رزم کردی بر سپاه

پیکرت از ضرب اعدا چاک شد         یال و کاکل پر ز خون و خاک شد

لیک یکجولدن   نما ای با وفا          تا رسانیم آب را در خیمه ها

...........................................

رجز خوانی

ایا کینه جو قوم بی اعتبار          بد اندیش بد کیش بد روزگار

بدانید ای قوم من کیستم       رجز خون بمیدان پی چیستم

مرا نام عباس شیراژن است          سرسرکشان در کمند من است

که یا تیغ خونریز هنگام جنگ       زمین را ز خون عدو کرد تنگ

شجاعت بود جامه پیکرم         به روز دغا ثانی حیدرم

ندارم سر سوزنی ترس و بیم       شود جسم اعدا به تیغم دونیم

منم گوهر لجّه پر دلی    منم وارث دست و تیغ علی

منم کوکب آسمان جلال        منم منبع فیض بهر کمال

منم پادشاه علوِ دَنی        منم رزم ساز صف کربلا

منم نوری از نور پاک علی          که یک شعبه بودی ز نور نبی

    کجا نیرم و زال و سام سوار      کجا گیو و گودرز و اسفندیار      

چه گرگ و چه بُرز و چه طوسی یلی          کجا بهمن و رستم زابلی      

خزیدند مانند روباه پیل پیر              چرا در بن خیمه آن چهار شیر     

نمودند جنگ مرا آرزو         نکردند با من چرا روبرو

بیایند و بینند با صد شتاب        که عباس بنشسته پشت عقاب

سر نیزه در کف چه جنبان کنم         تن چهار سردار بی جان کنم

به یک حمله این لشکر بی شمار       به پیچم چه طومار در کار زار

حسین علی را برادر منم      شفیع گنهکار محشر منم

شما را به تن غیرت و آر نیست        جوئی رحم در قلب  کفار نیست

حریم نبی عطرت فاطمه          فکندید در شور سر واهمه

ز آبی که نوشند وحش صباع       نمائید از بهرشان امتناع

که از سوزش قلب آل رسول        به جنت نشسته پیمبر ملول

به عباس نام آور نوجوان        همه شیعیان را به حاجت رسان

مدد کن مرا یا علی یا علی      به جنگ دغا یا علی یاعلی

 ...........................................

افتاد دست راست خدایا ز پیکرم        بر دامن حسین برسان دست دیگرم

دست چپم به جات اگر نیست دست راست        اما هزار حیف که یک دست بی صداست

...........................................

دست چپم فدای سکینه شد ای خدا       قربان روی ماه مدینه شد ای خدا

که ای سکینه ز رویت خجالتی دارم        که دست در بدنم نیست آب را آرم

...........................................

امان از سرزنش دشمن

شیر افتد اگر چه در میدان      روبهان می شوند شیر ژیان

تا مرا دست بود زینت تن       ای لعین از چه نامدی برمن

...........................................

آخر ای قوم جفا جو بدهیدم مهلت        دست از جنگ بدارید شما یک ساعت

دست من قطع شد و پای مرا قطع کنید        راضیم این که شما تیر به چشمم بزنید

راضیم بند ز بندم بنمائید جدا             تیر بر مشک رهائی نکنید قوم دغا

ایا نتیجه امیدواری احباب        بیا برادر در خون طپیده را دریاب

...........................................

سلام علیک ای امام زمان       حسین ای تو خورشید منصبت آسمان

ببخشا مرا یا اخا این زمان        که نبود مرا طاقت و هم توان

مرا به خیمه مبر تا که حالتی دارم         چرا ز روی سکینه خجالتی دارم

روم ز شوق جانب رسول الله       اقول اشهد ان لا اله الا الله

...........................................

صلاح پوشی

حمد وثنای داور معبود لا یزال         دانای آشکار و نهان فرد بی مثال

حی واحد اله صمد لم یلد جلال       قیوم لاینام خداوند ذوالجلال

لم یولدی صفات و لم یولدی جمال        طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

نعت و ثنا به آئینه حق نمای کل        محمود و احمد است و محمد شه رسل

زان پیش به پیشوای امم هادی سُبل        باغ وجود راز ازل بهترین گل

یعنی علی که نور خدا را رخش جمال          طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

بر مطلع مُدور هدا شمسه سلام            زهرای اطهر آنکه بود عصمت تمام

پس بر دو زینب دوش نبی در جهان امام             زان پس بنه ولی خداوند لاینام

کز بس وصول حق به نبی حبت اتصال        کوس و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

ای جوشنی چو گلشن ایمان به روشنی        داور اگر ز معجزه اش کرد جوشنی

امروز ای زره تو بمن حافظ تنی            از تیغ و تیر و نیزه نامح تو ایمنی

تا چون پلنگ حمله کنم در صف جدال           طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

بندم کمر به یاری سلطان بی معین        کش نُه فلک سُرادق یک بنده کمین

یارش خدا حبیب نبی خصم مشرکین       بی مونس و وحید گرفتار و دل غمین

یعنی حسین معدن حزن غم و ملال          طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

ای مغفر فلک فرو فولاد زر نگار          عکسی شد از حباب من این چرخ کجمه دار

خواهم ز گرز و ضربت شمشیر آبدار          از بهر حفظ سر به سر من کنی قرار

تا چون نهنگ قوطه خورم در یم قتال          طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

کی لی سپر چو گنبد دوار واژگون           از جلد کرک و هند وفا گشته رهنمون

کردم چه قوطه ور به بحار عمیق خون         هنگامه طعان و ضراب سپاه دون

حفظم ز تیغ و نیزه کن از قوم بد سگال        طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

ای تیغ تیز مصری و ثانی ذوالفقار         دستم به دست دست خدا هست یادگار

موسی منم عصی تو دراین مصر کار زار      اژدر صفت بر آیت حق ساز آشکار

زین قبطپان سرکش و وین فرقه ظلال         طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

ای یُرمح سینه سوزن من ای نیزه نژند          ای ماه و خور ز نوک تو در رزمگه گزند

سردار نامدار و سواران ارجمند       گردان نامدار و سواران ارجمند

باید کنی به معرکه در آسمان بلند         چون طایر معلق و برکنده پَر و بال

طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

جبریل عقل و رفرف فکر و خیال من           شد موسم عروج بآرج  وصال من

معراج من معارک جنگ جدال من          سربار بس گران و دو بالم وبال من

خواهم دهم به معرکه جان و سر و دو بال         طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

پیش آورید در برم آن برق وش براق          تنها رو ره نور دو جهان گرد و سیم و ساق

در جنت خیز پیچ و خم روز کینه طاق       ز پید ز چرخ و انجم و ماه و خور براق

گاهی عروج ماست بمعراج این وصال       طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

ای تیز تک عقاب سبک خیز و خوش عنان         به سرت چه وهم ساعقه بر هفتم آسمان

رفرف هَمیتا به دو گامی مرا رسان       احمد صفت به عرصه معراج لا مکان

تا بگسلم به ناقه هستی خود عقال           طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

روز حسین و لیله اسرای احمدی         در قدر و جاه و منزله از حکم واحدی

آن عِلم و این عمل بمقامات سرمدی        ملزوم و لازمند حسین محمدی

رضوانیا ز شبه برون آی از این خیال        طبل و نقاره را بنوازید اتصال

...........................................

شد شام ظلمت از حبش زنی آشکار

---

امام حسین(ع) در  مجلس ابالفضل

ای روزگار از ستم ات ناله سر کنم          آفاق را ز سوز دلم با خبر کنم

گردیدم از مدینه و از یاوران جدا       اکنون ز بهر اکبر خود گریه سر کنم

امروز می شوند جوانان هاشمی         بگیر قبل سخ خسان وز برابرم

...........................................

با سکینه

سرو تا خرمن ای نور دو عین           ای سکینه قوت جان حسین

آب نبود بقربان سرت        من فدای هر دو چشمان ترت

شوم فدای تو ای خواهر جمیل لقا      سکینه از چه جهت دارد او فغان و نوا

چرا به سینه زنان است طفل افگارم         بر تبلش ای خواهر وفادارم

...........................................

سکینه دیده گشا نور دیدگان پدر        چرا ز هوش رفتی ایا ضیاء بصر

منال جان من از تشنگی دلم خون شد        فضای دامنم از گریه رود جیهون شد

...........................................

منال اینقدر از تشنگی سکینه من         بیاوریم نجیمه سر و سینه من

بنوش آب تو از جدول زبان پدر      بکام خشک تو شاید کند ز مهر اثر

...........................................

یارب بده صبر با من طفل بی قرار         کز بهر آب آب شد این زار دل فگار

یا رب بحق تشنگی های کودکان          بخشا گناه شیعه تو ای خالق جهان

...........................................

بلافاصله

اندر کجائی ای گل بستان حیدری          عباس ای شجاع ظفر ز پر دلی

ای صف شکن برادر با جان برابرم      یک دم بیا به پیش من ای ماه خاوری

...........................................

ایا برادر با جان برابرم عباس         شجاع معرکه سردار لشکرم عباس

نظاره کن تو به انبوه لشکر دشمن         سنان و خولی ببین شمر ذوالجوشن

...........................................

بپوش اسلحه بر تن ایا برادر من         مباد اینکه هجوم آورند این دشمن

بدار پاس حرم برادر جان       ز کین لشکرم شام ز فتنه های ظلم

مباد اینکه هجوم آورند این لشکر       بدار خیمه و خرگاه آل پیغمبر

...........................................

بیا به نزد من ای خواهر کشیده تعب        خران ز صرصر بیداد خورده اتربیت

بیا که آمده از بی کسی به لب جانم        مرا ز عمر دم آخرست می دانم

بدان که ساعت دیگر شوم شهید حیفا     ز دست لشکر کفار ای حمیده لقا

...........................................

بدان فدا شو عباس و قاسم اکبر         شوند کشته ز بیداد لشکر کافر

چه لحظه ای بودم عمر باقی ای مضطر      بیا که سیر ببینم جمالت ای خواهر

بیا که خواب نمایم به دامنت اکنون    که رفته از دل زارم قرار و صبر و سکون

...........................................

لا حول ولا قوه الا بالله      العلی العظیم

خیر باد   چون هزاران ناله داری جان خواهر         از چه رو آشفته حالی جان خواهر خیر باد

نیست اکنون جان خواهر وقت افغان کردنت         ناله کردن سر گشودن مو پریشان کردنت

...........................................

خواهر شد ملول که عباس نوجوان         باشد شجاع معرکه سردار لشکرم

پیش از علی اکبر و قاسم به دشت کین            افتد نهال قامت او در برابرم

برگو بیاید آن گل ستان هاشمی        عباس نامدار رشید دلاورم

...........................................

شاه فلک من غرو علیک السلام          یگانه گوهر دورج شرف علیک السلام

...........................................

شنیده ام که ز سردار لشکر دشمن            امان نامه بیاورد شمر ذوالجوشن

مرحم اگر به زخم دل شمر دون نهی        نمی خورد ز من و تو برادری برهم

بیا ز من بشنو القرین ناله و آه         بیا که روی توببوسم برو خدا همراه  

بگذار حسین غریب ماند          بی یاور و بی نصیب ماند

بگذار علی اکبر من       صد پاره شود برابر من

در ماریه یاوری ندارم        غیر از تو برادری ندارم

...........................................

ز خاک راه تو بردار سراپا عباس             مزن به جان دلم آتش ای نکو انفاس

 ...........................................

اگر تو راست به سر اشتیاق روی پدر        ز روی خویش نیوشی تو آب از کوثر

برو وداع حرم کن سرم فدای تو باد        بکن ز مهر دل خواهران خود را شاد

...........................................

 بلی خواهر خدا خواهد دو چشمت رود خون گردد

...........................................

نه سپه ماند نه لشکر نه علمدار و نه عباسی

...........................................

کربلا افتد همین ساعت دو دستش در زمین

...........................................

برو شال سیه خوار به فرق ام لیلا کن

...........................................

همین ساعت عروسی می کند اما غرا گردد

...........................................

برو عباس را پوشان کفن خواهر حلالش کن

...........................................

ای همسفر غم جدائی          وی رهبر روز بی نوائی

هنگام وداع آخرین است        این راز به سینه ام نهان است

باز آ  که تا بگرئیم         چون ابر در بهاران

کز سنگ ناله خیزد        روز وداع یاران

...........................................

هر کس برادرش مرد        داند غم برادر

مرگ چنین برادر       بیند چگونه خواهر

...........................................

انیس بیکسان داد از جدائی        محبان آه و فریاد از جدائی

جدائی  می کند بنیاد ما را         خدا بستاند از و ی داد ما را

...........................................

عباس ای برادر با جان برابرم         ترسم شوی تو کشته و من گریه می کنم

...........................................

ترسم  از اینکه خواهر من زینب حزین           گردد اسیر کینه و من گریه می کنم

...........................................

دوختم سکینه بی پدری را ندیده است          سیلی خور سپاه شود گریه می کنم

...........................................

آرزو دارم ببوسم هر دو بازوی تو را         دمار از کوفی و شامی برآورم

کجائی کجائی یا اخا یا اخا        بر آور صدا یا اخا یا اخا

...........................................

دور گردید ای سپاه شمر کین         بر سر این نوجوان دل غمین

چشم خود واکن برادر ای ضیای هر دو عین            سر بنه لر دامن من من حسینم من حسین

چه سان من باشد سکینه منتظر ای نور عین       دیده در راه خواهرت کلثوم با صد شورشین

...........................................

بیا به خیمه رویم ای سرور سپه من         به انتظار تو باشند نور دیده من

...........................................

ای خدا من بی کس و یار و بی یاور شدم         در زمین کربلا من بی کس و مضطر شدم

نه حلالی را نمودم من حرام           نه حرامی را حلال ای ذوالجلال

...........................................

چه سان به خیمه رو کنم       چگونه گفتگو کنم

شکایت از عدو کنم        که کشته شد برادرم

...........................................

بود امیدم تا مرا یاری کند            سالها بهرم علمداری نکند

ای دریغا شد امیدم نا امید          بی برادر گشتم و قدم خمید

خیز از جا ای علمدار سپاه       آب بردار و ببر در خیمگاه

در حرم گوید سکینه العطش           طفل من از تشنه کامی کرد غش

عید شد امروز بهر شامیان         از برای خولی و شمر و سنان

زانکه امشب خواب راحت می کنند          با دل خوش استراحت می کنند

امشب اندر چشم زینب خواب نیست        در دل کلثوم بسر تاب نیست

 

 

امام غائب در  مجلس ابالفضل

عزیز جان من لبیک لبیک         گل بستان من لبیک لبیک

بخواب امشب بخواب ای نور عینم           بخواب ای شاه کم لشکر حسینم

بخواب ای زینب راحت ندیده        بخواب ای زحمت عالم کشیده

...........................................

از چه رو ترسانیم ای نوجوان         خوف کن از ضرب دستم این زمان

...........................................

من نهادم پا به دوش مصطفی     من شکستم جمله بت خانه ها

...........................................

جوان از نام نیکویم چه خواهی   

...........................................

نمی ترسم به جز از خالق خویش

...........................................

چه خواهی کرد با من ای غضنفر

...........................................

هزارت آفرین باد  ای خوش انفاس

...........................................

وفاداری چه تو اندر عرب نیست

...........................................

وفا کردی تو در حق برادر

...........................................

منم که آگهم بر کل اسرار

...........................................

بلی من هم ز داغت در خروشم

...........................................

مرا منزل در این جا آشکار است

...........................................

در این صحرا مرا شش نوجوان است

...........................................

یکی زان شش جوان سی ساله عباس

...........................................

عزیز عالمین نامش حسین است

...........................................

مگر تو نیز علمدار حسینی 

...........................................

بلی من هم امیرالمومنینم

...........................................

علیک من به تو ای نوجوان خوش انفاس         گل ریاض ولایت تو حضرت عباس

بلی دانم حسین بی یار مانده        میان لشکر کفار مانده

بلی دانم که زینب دل کباب است       بلی دانم که خیمه قحط آب است

ولی حق خواست تا این قطعه تاریخ         شود الگو تا بر عرش خورشید

...........................................

گشودم از نجف تا کربلا بار

...........................................

گمان از فرقت شش نوجوان است

...........................................

برای فرقت کلثوم و زینب

...........................................

برای طفل بی بابا سکینه

...........................................

برای قاسم آن ناگشته داماد

...........................................

امان از داغ اکبر داغ اصغر

...........................................

امان از فرقت زینب و کلثوم

...........................................

برو در بستر راحت بکن خواب

...........................................

مخور غم من کشیک خیمه دارم

---

 

حضرت زینب در  مجلس ابالفضل

بعد از امام مناجات

ای چرخ کینه ورزی تو با حسین من         از بهر چیست ظلم تو با نور عین من

آورده حسین مرا در صف بلا        کردی غریب و بی کس و بی یار و اقربا

آیا نبود زینت آغوش مصطفی        این گل که شد شکفته به سیا کربلا

آیا نداد فاطمه شیرش ز شهد جان      آیا نبود حضرت جبریل پاسبان

آیا دلت نسوخت برای حسین من        کردی ز راه ظلم تو آواره از وطن

سکینه سوخت بهر جرعه آبی       خداوندا رسان آخر تو آبی

سکینه از عطش یاران کباب است      کسی کو رحم نماید ثواب است

...........................................

مکن گریه به قربانت سکینه       به قربانت ایا ماه مدینه

ندارم آب من ای نور چشمان        بگو با عابدین زار و نالان

سکینه یاران چه کنم

...........................................

تا به کی نالی سکینه جان من          ای ضیاء دیده گریان من

ملک کوفه کافرستان گشته است        آب نایاب همچه ایمان گشته است

...........................................

تو را ای جان تو زینب شود برادر جان        به پشت خیمه افتاده سکینه نالان

گهی ز ناخن غم میکند زمین ز عطش       گهی به هوش رود گاه نماید غش

گهی ز تشنه لبی خاک نماید بو        گهی ز غصه پریشان نماید او گیسو

...........................................

ایا غریب دیار بلا برادر جان      چه روی داد در این سرزمین کنی افغان

گهی نظر به زمین می کنی گهی به سما         گهی به خیمه و گاهی به لشکر اعدا

چه روی داد که این لحظه ات قراری نیست        به این طریق فغان تو اختیاری نیست

...........................................

بلافاصله

بخواب ای نور چشمان ترم ای شافع محشر         بخواب آغوش رسول خالق ای زینب

بخواب ای آنکه گر زهرا تو را دیدی چنین حالت         زدی چاک گریبان و فکندی مقنعه از سر

...........................................

بلبل شیرین زبانم از چه نالی نیمه شب           عندلیب بوستانم از چه نالی نیمه شب

...........................................

ز خواب ناز تو برادر سراپا عباس     بخواهرت نظری کن ایا سلاله ناس

علم هست صاحب علم نیست آه الله      لا حول ولا قوه الا با لله

بیچاره زنی که بی برادر باشد       در روی زمین چه مرغ بی پر باشد

گر خانه رود خانه پُر از زر باشد      زر را چه کند که بی برادر باشد

ای خدا عباس من با شمر دارد گفتگو        ترسم آخر از جفای آن لعین بی سر شود

قامتش افتد به چنگال بلای کوفیان        پاره پاره از سنان و نوک خنجر شود

سر برآرید اهل بیت مصطفی از خواب ناز          ترسم از بیداد اعدا کربلا محشر شود

...........................................

دلم ناید که بیدارش نمایم        از این محشر خبردارش نمایم

ای نکرده خواب راحت یاحسین بیدار شو        وی ندیده استراحت یاحسین بیدار شو

پناه بی پناه از خواب راحت          دمی بیدار شو زینب فدایت

...........................................

برادر یک صدا آمد به گوشم      ز سر این دم ربوده عقل و هوشم

یکی گفت که عباس علمدار      شده با کوفیان یار وفادار

یکی گفتا که عباس سپهدار     دو بازویش جدا کردند کفار

بکن فکری که عباس از میان رفت         علمدارت به خیل کوفیان رفت

بی برادر ها برایم گریه و زاری کنید       بی برادر می شوم اشک از بصر جاری کنید

...........................................

عزیز خواهر مه منیرم      بیا فدایت که من بمیرم

...........................................

گفتم که غمخوارم شوی برادر ابوالفضل         در بی کسی یارم شوی برادر ابوالفضل  

ای مونس ما بیکسان  برادر ابوالفضل

...........................................

جان برادر خواهر فدایت       در دل چه داری میرم برایت

...........................................

حسین غریب است کسی ندارد         غیر تو جانا یاور ندارد

...........................................

مگر شد واقع ای عباس کج بازی دور است         که داده اذن میدانت برادر جان نمی دانم

...........................................

حسین جان تو می خواهی که بختم سرنگون گردد

...........................................

علمدارست عباس ای شها تو خسرو ناسی

...........................................

حسین حیف است این رعنا جوان ما ز پا افتد

...........................................

تو فرمودی که باید قاسم من کدخدا گردد

...........................................

بیا ما را روان همراه اکبر سوی بطها کن

...........................................

بود در راه چشم دخترش رحمی به حالش کن

...........................................

بزن گلدسته حسرت تبارک            اسیری رفتن زینب مبارک

مسلمانان مرا زینب مگوئید       مرا محنت کش عالم بگوئید

مرا گوئید برادر مرده زینب      به دل داغ فراوان خورده زینب

...........................................

برادر تاج فرق خواهران است         برادر دار در پیری جوان است

زنی کو را برادر نیست ننگ است        برادر از برای روز سخت است

بیا جانا کفن پوشت نمایم        بیا دستی در آغوشت نمایم

...........................................

بگو درد دلت را ای برادر

...........................................

بگو آن دم ز دست من چه آید

...........................................

غم این ماجرا از دل برون کن

...........................................

در آن ساعت چه سازد خواهر تو

...........................................

امان از داغ اکبر درد لیلا

...........................................

چگویم من همان تاج سرم را

...........................................

بگویم من دو دستانش جدا شد

...........................................

ای همسفر غم جدائی   وی رهبر روز بی نوائی

هنگام وداع آخرین است      این راز به سینه ام نهان است

...........................................

شیر خدا کجائی   از روضه سر بدر کن      بنگر بر این دو بی کس از مهر گریه سر کن

...........................................

ای نور هر دو چشمان   از سوز دل نباشید      از درد هجر نالید تا کی شما برادر

...........................................
 

چه مطلب داری ای جان برادر       بیان کن تو به من ای جان خواهر

...........................................

بحق مرقد پر نور حیدر     نبیند خواهری داغ برادر

...........................................

مگو دیگر سخن طاقت ندارم      برایت ای برادر بی قرارم

تو هم سر را بنه بر زانوی من        نماند آرزویی در دل من

...........................................

جواب مادر زارت چه گویم        تسلای دلش من چون بجویم

...........................................

اگر من در مدینه را پویم       جواب دختر زارت چه گویم

...........................................

زاده ام البنین وقت وداع تو نیست        زینب زارت ببین وقت وداع تو نیست

...........................................

زینب تو بی کس است وقت وداع تو نیست       بهر تو دیده تر است وقت وداع تو نیست

...........................................

 

---

سکینه در  مجلس ابالفضل

چه سازم از تف لب تشنگی من ای یاران        ز سوز تشنه لبی مُردم ای هواداران

مگر به روی زمین یک نفر مسلمان نیست        چه روی داده که یک تن ز اهل ایمان نیست

کجا رواست که نه روز و تشنه لب باشم

...........................................

ز خار ناخن غم روی خویش و بخراشم

...........................................

بیا ای عمه دامانت بگیرم     ز سوز تشنگی ترسم بمیرم

...........................................

شدم از تشنگی بی تاب عمه       مرا از محرمت دریاب عمه

مگر ما نیستیم آل پیمبر        که گشتیم از برای آب و مضطر

...........................................

آخ برادر جان

برادر جان مرا دریاب و دریاب      من از بهر کم آبی شدم آب

به قربان تو ای جان برادر       ببین سوز دل خونبار خواهر

...........................................

ای عمه کبار تاجدارم     بنگر به من و به حال زارم

از سوز عطش نمانده تابم       بالله و که من عمو کبابم

...........................................

دست من و دامنت عمو جان         خون من به گردنت عمو جان

گر من بشوم هلاک و سهل است       لب تشنه روم به خاک سهل است

...........................................

جان بابا مگر از درد دلم بی خبری        یا مگر ناله من بر تو ندارد اثری

جان بابا دل کبابم دل کباب     آب گشتم ای پدر از بهر آب

...........................................

حرف حرمان گلشن جانم بسوخت          از عطش آتش بجانم بر فروخت

...........................................

یاران چه کنم که دادرس نیست       در فکر سکینه هیچ کس نیست

من طفلم و نابلد چه سازم          اهار کنم بر که رازم

...........................................

پدر ز تشنه لبی سوخته دخترت بابا        بکن تو فکر کفن بهر دخترت ز وفا

ز سوز تشنه لبی جان به در نخواهم برد         تو چاره ای بنما دختر تو خواهد مرد

...........................................

پدر زبان شما خشک تر ز کام من است        اگر چه سکه لب تشنگی به نام من است

گلو و حلق زبانی که مخزن گوهر است         ز کشتزار امید سکینه خشم تر است

...........................................

چه شور حشر اندر کربلا شد         صدای شیون و غوغا به پا شد

همی ترسم کُشند مردان ما را        یتیم و در به در سازند ما را

چه سازیم خداوندا چه سازیم       رَویم عموی خود بیدار سازیم

ای عمه جان ای عمه جان         بیدار شو بیدار شو

آه علم هست و صاحب علم نیست       ای عمه جان بیدار شو بیدار شو

...........................................

نظر کن عمه دشت کربلا را            صدای هایوهوی  قوم اعدا

دلم چون بید لرزان است عمه        سکینه بین هراسان است عمه

...........................................

 

بگیر و مشک و عمو جان برای من ز وفا          بیار قطره آبی برای من به خدا

اگر چه قیمت جان می دهند آب روان          شوم فدات عمو جان برای من بستان

...........................................

چیست افغان تو ای طوطی گلزار جنان        می کنی بهر چه این ناله و فریاد فغان

زعفرانی ز چه شد چهره گلناری تو      قامت سرو تو از بهر چه گردیده کمان

...........................................

 

 

 

سپهسالار کم لشکر عموی تاجدار من       دمی بنما نظر عمو بحال بی قرار من

بیادت هست ای عمو که ما اندر وطن بودیم        همیشه روی زانویت عموجان مسکنم بودی

بیا دستت ببوسم من بیا رویت ببوسم من         بیا دورت بگردم من  عموجان آب می خواهم من

تو سقای حسینی رقیه دختر زارت    ز بی آبی نموده غش سکینه خواهر زارت

بیا دورت بگردم من بیا رویت ببوسم من      بیا دستت ببوسم من عمو جان آب می خواهم

---

شمر در  مجلس ابالفضل

خبر دهید ای سپاه  بر ابن سعد بی حیا         که آمده به کربلا  زکینه شمر کینه ور

به آوج آورید هان صدای کوی خادمان        به پیچدش به آسمان ملک شده ز گوش کر

...........................................

شکر لله کامرانم کرده این گردون دون        در زمین کربلایم کرد از کین ره نمون

هم نهاده نامه سالاری اندر کف کنون         تا یزید از مهر بخشد منصب و جاهم فزون

بنوازید کنون طبل ورودم این زمان

...........................................

من که باشد در جهنم روز محشر منزلم        از شقاوت در ازل آمد عجین آب و گلم

رحم و انصاف مروت سخ نود در دلم         نور چشم مصطفی را زین زمین من قاتلم

می کنم از خیمه زینب با سر عریان برون            بنوازید کنون طبل ورودم این زمان

...........................................

گلبن آل نبی را زین زمین پی می کنم          راس شاهنشاه اهدین را بر سر نی می کنم

حکم رانی موصل و کرکوک هم ری می کنم        گوش بر آهنگ و چنگ مضمر و نی می کنم

گر دهد فرصت مرا این گردش گردون کون     بنوازید کنون طبل ورودم این زمان

...........................................

کن مدد ای بخت یک دم از سر صدق و صفا         سر خوشم از خلعت دیبای مروانی نما

تا مگر از همرهیت در زمین کربلا          حضرت عباس از سلطان دین سازم جدا

ورنه از شمشیر او صد همچه من غلطد بخون       بنوازید کنون طبل ورودم این زمان

...........................................

شمر تاکی بعره از دل می کشی همچون اریش       بر سرت تا کی سپاه کفر می آید پرش

اسب برگردان بنه رخ چون غلامان در برش      پاگردی نگون باز زین فردا نگون سازیش

نبوازید کنون طبل ورودم این زمان

...........................................

میرسم از کوفه با سپاه فراوان           خدمت ابن سعد با حکومت و فرمان

به چه زمین است این زمین معطر     وه چه بسا طحا است در میان بیابان

نافه آهو مگر فتاد در این دشت        یا که در اینجا بساط چیده سلیمان

چشم گشاید ز خواب گر علی اکبر       رم خورد آهوی قلب خیل دلیران

شمر در اینجا به احتیاط گذر کن          لرزه به جانت فتد ز صولت شیران

حضرت عباس خفته است در اینجا       شیر غضبناک آن یل صف میدان

حضرت عباس را اگر به فریبیم           آتشی از نو زنم به خانه ایمان

شمر حضرت عباس را توان بفریبی          احمد مرسل خورد فریب زشیطان

حضرت عباس دست دست خدائی        دست خدا را که بسته است به دوران

شمر مگر بخت یاری تو نماید        ورنه بود محض جهل مشت به سندان

جمله اطفال خردسال حسین را        زنده کنم پایمال سم ستوران

...........................................

گر شوم با پسر سعد برابر امروز        گو به شمر راز نهان ز ول آخر امروز

چه رسیدم به صف کرب و بلا از دم تیغ       می کنم در یم خون جمله شناور امروز

...........................................

ای عساکرهای ما مقصود ما اینجاستی          مژده بادا بر شما خوش منزل و مأواستی

خوش بساطی چیده بن سعد لعین در این مکان         منزل و ماوای با دف و نی نزد وی خوش

واقعا او را خبر نبود چه آید بر سرش        با ده گل رنگ نو شد مجلس آراستی

...........................................

این چه وادی خطرناک است چه صحراستی        گر نسیمش بوی خون اندر مشام ماستی

دم له دم از شش جهت از چهار ارکان بگذرد        کاندر آن نازل بلا از عالم بالاستی

بیداریت هوشیارم یا که مستم خواب یا         گوئیا بر پای شور محشر عظماستی

آنچه آید در نظر گشته فزون از حد و مرز         بی کسی و بی یار آندم زاده زهراستی   

من نمی دانم حسین آن زاده خیر البشر          لشکر و انصار دارد یا خودش تنهاستی

اعدا حسین نی توان در بُرد جان در جنگ این             گر چه باعث بر جودش خلقت دنیاستی

امشب آسایش روم در منزل بن سعد دون          جنگ ما با زاده زهرا یقین فرداستی

هان روان در خدمت بن سعد گردم من همی       با خبر شمر آمده بر فتنه و غوغاستی

...........................................

ای سپهسالار جام عشرتت پرام باد             باده گلگون تو را در جام صبح و شام باد

خوش به عشرت ببزم بسی یا دلیران چیده          گردش دوران دون پیروز تو را در جام باد

داده فرمانی عبید اله پی قتل حسین          جهد کن زین سان ز تو خوشنود شاه شام باد

...........................................

میر سپه مجلس آغاز کن   بر رخ من کوش فرح را باز کن

چنگ می ساز هم آواز کن          مجلس ما خلوت  و عشرت مدام

فتح از این باده بده یک دو جام            گر به جدل آمده است اکبرش   

در یم خون در فکنم پیکرش        داغ گذارم به دل مادرش

...........................................

صبح شود روی به جنگ آورم         عرصه عباس به تنگ آورم

نام دلیرش به ننگ آرمش         مجلس ما خلوت عشرت مدام

...........................................

ایا بن سعد کارت شد به دلخواه         به نوعی خواستی الحمدلله

رسیدم در برت با فوج لشکر        ز نزدیک عبیداله گمراه

ایالت داری از کرکوک و موصل       ز بغداد و ری بیش و کم و جاه

بگیر از من رقم این دم تو بر خوان      ز کم و کیف نامه شو تو آگاه

...........................................

ای سپهسالار بر گو از کم و کیف جلال

...........................................

حالیا فکرت چه باشد چیست گو تدبیر کار

...........................................

ابن سعدا کیست از جان یاور و یار حسین

...........................................

از سپاه و لشکر و یاران او بنما عیان

...........................................

باز برگو ابن سعدا کیست از جان یاورش

...........................................

باز برگو جان نثاران در بر آن سرورست

...........................................

از جلال و اقتدار شوکتش بنما بیان

...........................................

ابن سعدا کو برایم از مقام شاهیش

...........................................

یابن سعد اندر کجا بر گو  زدند خرگاه شان

...........................................

به به از این دستگاه اقتدار و سروری

...........................................

این چنین خرگه ندیده دیده های روزگار

...........................................

خیمه سبز و کبود ای ابن سعدا زکیست

...........................................

خیمه سرخ و غضبناک است با صد زیب و زین

...........................................

خیمه زر دوز بن سعد از کدامین سرورست

...........................................

از که است این خبمه باشد نور او به پوت تار

...........................................

خیمه جمعی نمایان است نورش منجلی است

...........................................

از که است این ابن سعد این خیمه زرین طناب

...........................................

زینب آخر ای ستمگر بی برادر می شود

...........................................

سر برهنه باید او را کرد بر اشتر سوار

...........................................

در زمین کربلا باید که او مضطر شود

...........................................

زینب  از طفلان خود دارد به عالم گو امید

...........................................

می رود بعد از برادر جانب بازار ره

...........................................

بر خدنگ طعنه زنها شود زینب نشان        

...........................................

دست عباس باشد شود از تن جدا

...........................................

نوجوان اکبر بباید تشنه لب گردد شهید

...........................................

روی دست شه شود اصغر مگر آماج تیر

...........................................

قاسم از دامادیش دارد به دل امید ها

...........................................

این ستم باشد حسین و یاورانش را سزا

...........................................

با من به یکدیگر نشینیم از برای مشورت

...........................................

ابن سعد آسوده بنشین تو را تکلیف چیست

...........................................

صبر تا کی منصب و عزت رود آخر ز دست

...........................................

ره نمائی بر جوانان پیر دانا می کند

...........................................

حب دنیا می کَند دین و دلم از کف رها

...........................................

پس چرا در کربلا با خیل لشکر آمدی

...........................................

حکم ال قتل حیدر را تو امضا کرده ای

...........................................

تو شنیدی نام ری گفتی رسیدم بر مراد

...........................................

خلعت ار پوشیده ام ثابت قدم ایستاده ام

...........................................

این همه افسانه گفتن های تو از کم دلی است

...........................................

هیچ می دانی سپه هستند بگر شیر کس

...........................................

هیچ دانی حضرت عباس باشد خویش ما          

...........................................

می نمایم از حسین تو را ز مکر و فن جدا

...........................................

شمر اگر باشد چه باید کرد با فوج کثیر

...........................................

با همین جرأت نو می خواهی به شه یاری کنی

...........................................

خوف و بیمت چیست با عباس با این بزدلی

...........................................

 از وقوع شخص نماید علاج واقعه پیش

...........................................

کرد در محکوم حکمت مشرق و مغرب سپاه

...........................................

پس چه باید اندر این پیکار ای سردار کرد

...........................................

پس بباید اندر اینجا ترک خورد و خواب کرد

...........................................

مشورت گر میکنی بنشین بگو بشنو به شیخ

...........................................

گر نکاری در بهاران بهر کی داری درو

...........................................

پیشتر عباس باشد بر شه گردون سریر

...........................................

عزم آن دارم ببندم آب بر روی حسین

...........................................

آب را بستیم بی شک تن به بیعت می دهد

...........................................

متفق شد رای ما بر بستن آب فرات

...........................................

منکه باید سر دهم یا سر بُرم با تیغ تیز

...........................................

منکه دلها بشکنم یا بر دلم آید شکست

...........................................

تو برو برگو که بنوازند طبل و کر و نای

...........................................

زمانی ای سپهسالار گوش و خویش خوش با من کن      بگویم رای تدبیری چه بشنیدی تو احسن کن

روم عباس را با مکر و حیله نزد خود آرم        تو تدبیر سلامت آذر زین راه رفتن کن

اگر شد جنگ او با من تو با لشکر هجوم آور         هژبران را تمامی غرق در دریای آهن کن

ولی شاید نگردد جنگ و حرف صلح زد با من         محیا بزم صلحی زین طرف ای پیر پر فن کن

سخن کوته که من رفتم تو در فکر تدارک باش          ولیکن لُمحه لمحه گوش  و هوش خویش با من کن

...........................................

به فرمان عمر فتح نمایان می کنم امشب          به جنگ باد پا طی بیابان می کنم امشب

ز اسب پیل پیکر جلوه گر ز فکندن بیرق          وزیر و شاهرخ را مات و حیران می کنم امشب

روم عباس را با مکر  و حیله نزد خود خوانم          به مصداق امانش عهد و پیمان می کنم امشب

کجائی ای به قد سرو و به رخ ماه بنی هاشم           که من در انتظارت دیده رهبان می کنم امشب

...........................................

ای صیت تو پر شده تو ماهی تا ماه           سردار سپاه شاه اسلام پناه

کم تیده تو شمر منم ای عباس          شیر صف آن قوم سگ این درگاه

ای به فدای قدمت این سر من فدای تو           جان همه جهانیان در طلب لقای تو

شمر منم که کرده ام ورد زبان ثنای تو        جور همه جهانیان می کشم از برای تو

گاه میان لشکرم گاه به دور خیمه ها          این همه نقش می زنم در طلب رضای تو

...........................................

السلام ای درگهت دارالحفاظ خاص و عام          السلام ای شاه بخت و عزتت قربت مدام

نام من شمر است از خیل مقامان درت         وز حب خویشم بخویشان درت کمتر غلام

آمدم کرب و بلا با لشکران مهر و شام            کار فرزند نبی با لشکرش سازم تمام

تو به من خویشی و با خویشان به عالم لازم است          مهربانی کردن از حکم خدا بس کلام

...........................................

شاها به کف پات سر و جان دارم         از بهر نثار ره جانان دارم

بر سروری و سپاه فرمان یزید          بهر تو من از یزید فرمان دارم

...........................................

از چه دور انداختی فرمان شاه شام را          رهرو عاقل به سر باید ببیند چاره را

از غلامان تو ام ای زاده شیر خدا         روی چشم خود کشم من خاک این درگاه را

حضرت موسی مگر پیغمبر بر حق نبود           از چه ره جاری نکرد در پای رود نیل را

یوسف از دست برادر کم مشقت ها کشید        یا نکُشت از کینه قابیل دغا هابیل را

از برادر دور شو تاریخ گردد از تو دور          بیشه چون پر شد ز پا اندازد آخر پیل را

...........................................

منم شمر آمدم تا آگهت از خیر و شر سازم

...........................................

به تو خویشم شنو عرض کلامم را تو بی تشویش

...........................................

غضب منما که مهمانم دلم اندر تب و تاب است

...........................................

به تو عرض سلام از خولی و بن سعد ارزق را

...........................................

دهندت مملکت ها از ری  و روم و تشار و حمن

...........................................

کشی دست از حسین سردار کردی بر همه اعدا

...........................................

بیا در لشکر ما تا شوی قارون ز مال و زر

...........................................

برایت ننگ باشد بر حسین سازی علمداری

...........................................

تو را مادر مرا خواهر بود بشنو کلامم را

...........................................

خدایت کرد خویش ما اگر چه یاد شه باشی

...........................................

دلم ناید ز سرداری تو را محروم بگذارم

...........................................

تو تنها و حسین تنها  ز یک گل بی بهار آید

...........................................

مشو راضی که کلثوم تو خار هر نظر گردد

...........................................

حسین با تو برادر نیست مهرش از دلت بردار

...........................................

بدین شان و بدین رفعت برایت نوکری بی جاست

...........................................

تو را مادر بود ام البنین معناش نمایان است

...........................................

مگر مانند تو یاور نباشد خسرو دین را

...........................................

حسین خواهد اگر یاور کسی از ما سلف آید

...........................................

تمام هفت کشور لشکر از امداد می آید

...........................................

حسین بتواند این دم دفع ظلم قوم شر سازد

...........................................

به این رفعت چرا پس گیر در دام بلا باشد

...........................................

حسین خون جوانان را به دشمن کرد ارزانی

...........................................

زمین کربلا پر گشت از لشکر بکن بهمند

...........................................

نیستی قادر بدان از شش جهت ره بسته لشکر

...........................................

حریف این لشکر نباشد حیدر صفدر

...........................................

ببین گوش فلک را کر کند لشکر ز غریدن

...........................................

چه فردا خون حلقت را در این صحرا روان سازم

...........................................

بحر طویل

ای خُورِ چرخ فتوت دُر دریای فتوت          دُر دریای مروت     ثمر نخل ولایت     اسد بیشه صولت

مدد بازو دولت      بگشا چشم نشان خشم      نشین بر سر آورنگ جلالت    که منم بنده تو     

چند نصیحت  به تو گویم      من از راه قرابت        به من است واجب و ارزم به تو

ای اشرف آلدد نبی ختم      نه آخر نه بود مادرت آن  ام البنین ماه جبین     پرده نشین

زبده زن های عرب        پاکیزه نسب طایفه ما     و آن دگر از طرف باب معلای مزلای کبارت

اسد الله علی بن ابی طالب فرخنده مناقب به یلان      یکه و غالب    به شهان است فروزنده و ثاقب     

علی عالی اعلا ولی والی والد       خلف آدم و حوا    شرف یثرب و بطها      تو به هر طایفه قومی و

امیری و دلیری       بلا شبه نظیری     ز چه رو دامن همت به کمر بر زده  نزد برادر      به خدا ایم عمل از بهر تو

ننگ است     مگر از زاده زهرا     به بر قوم عرب کمتری ای خسرو آورنگ جلالت          ز فرزند نبی دست بکش

تا که شوی جانب ما سرور و سالار            ای علمدار شه بدر و هنین     از ره یاری بنشین لحظه ای اندر بر من     

تا سخنی چند به پا بوس همایون تو من از ره اخلاص کنم      عرض که گردیده به من فرض والا ز تو من را نبود هیچ خیالی

و ملالی     این همه عجز و عجر و تغرع که  به پا بوس تو کردم         همان است که ترسم قد سرو تو از پای بیفتد

و گردی تو شهید از ره کینه     ز غمن مادرت انگشت بجود     خواهرت بهر تو زاری نماید        دخترت بهر تو گیسو بگشاید

آخر ای سرور من     دیده گشا و بنگر آمده لشکر        لشکر ز خطا و ختن و چین زما چین        ارومیه  و قسطنطنه و هند

 و ری و تهران و قم و خطه کاشان     به گرگان و صفاهان و خراسان  و بروجرد بگرگان     دگر رشت و بلوکش الدر مشرق

و مغرب هی هی    چه لشکر همه در کوه پلنگ  و همه بنشسته به خنگ کین    همه آماده جنگ  همگی داده به دل همه لامذهب

و بی دین همه افکنده به رخ چین        همه روئین تن و رستم فن و خنجر زن         همه جنگی  همه زنگی

زده اند دامن حشمت  به کمر تا که به بُرند سر از فخر بشر   عباس درچه خیالی  بیا گوش کن  از چاکرت  از خیک بکش دست

بیا جانب ما تا که شوی سرور و سالار  یا ابوفاضل  مردعا قل نه چنین   کار نماید   که کند گاه علمداری و سقائی نور دل زهرا

دگرم با تو نه حرفی نه سوالی نه جوابی  به توام هیچ ندارم سخن از ماضی و مستقبل        از جانب ما آمدی ای میر دلاور

همگی گام به گامت      همه باشیم غلامت     همه گوئیم سلامت    و اما اگر امروز قدم رنجه نفرمائی در آید ز پس گنبد فیروز

رخ شمس دل افروز    شود کشته علی اکبر و هم قاسم داماد تو هم بی سر و بی دست مقابل بروی خاک شود جسم 

تو صد چاک غرض گفتم و رفتم   چه بیائی چه نیائی

...........................................

ایا شهریار جلالت مآب     خجل هست از روی تو آفتاب

تو گوئی حسین شاه بحر و بر است        اگر شه بود از چه بی لشکر است

حدیثی بود گرینشان حین          بفرما بر شیعیان حسین

...........................................

گوش کن عرض مرا  ای سرور گردون وقارم        تو شه خُلق خودم را بر تو یکیک می شمارم

اول از علمم بگویم در حضور انورت        وآنگهی خُلق طبیعت در حضورت عرضه دارم

ملا عبداله اسمم بود زاده مادرم         مفتی دوران مرید چند بودی جان نثارم

هفصد و هفتاد طُلابم بودی کرسی نشین        سیصد دیگر به خدام دگر خود برگزارم

جمله را من درس گفتم جمع را آموختم      جمله ابطال واجب را بهر جا مینگارم

شرق تا غرب جهان آثار علمم شد هویدا         لیک آخر همچه فهمیدم شقیِ روزگارم

از شجاعت در حضورت عرضه دارم ای جناب        گه پلنگم گه نهنگم گاه شیر هوشیارم

روز مردی مرد داران در شجاعت در یلی        نیست مثل من یقین دون بیشه گردون  وقارم

در سپه میر شجاعم در یلی اسفندیارم       

پور ز الم رستمم افراسیاب جنگ جویم             هم فرامرز یلی کاندر سپاه کارزارم    

  در صف عمان نهنگم در بیابان ها پلنگم         گر کسی افتد به چنگم خون ز جان و دل برآرم    

آه از آن ساعت که اسبم آید اندر زیر زینم              داد از آن ساعت که رو در صفحه میدان گزارم

بر گو به حسینت گر از این آب امید است           امید از این مر حله بیعت به یزید است

...........................................

کجا میروی ای هژبر زمان        کجا میروی ای جهان پهلوان

چه بی باک تازی سمند ای جوان        خروشان پی آب گشتی روان

مشو غرّه کامد چه وقت رحیل        ز شمشیر خنجر شوی تو قتیل

...........................................

تو پشت لشکر اسلام بودی ای عباس       تو گُرد پهلو ایام بودی ای عباس

نگفتمت به تو من ای امیر پاک نژاد          ز یاری پسر فاطمه مکن امداد

...........................................

یا حسین دست علمدارت ز تن انداختم         یا حسین دست سپهدارت ز تن انداختم

...........................................

یاحسین دست چپ عباس شد از تن جدا       چاره بنما تو این دم ای غریب نینوا

...........................................

ای غضنفر فر نکو انفاس      شیر میدان پر دلی عباس

گو چه شد آن جلال و شوکت و فر       که به میراث بردی از حیدر

هر دو دستت خدا برآورده        به سپاه عدو بده تو شکست

...........................................

هست بر من توان و قدرت دست         می زنم بر سرت عمود از دست

 

 

جواب علی اکبر

کیستی ای جوان مه سیما         به فرات آمدی در این مأوا

...........................................

بگیرید دورش ایا شر کین          مبادا برد آب این دل غمین

...........................................

جواب دوبرادری

ایا گروه شما آب کینه در تازید       علم به جلوه درآید طبل بنوازید

میان این دو برادر جدائی اندازید

...........................................

با ابالفضل

حیدری صولت ایا شیر ژیان         گوش کن عرض کند این دریان

به ابابکر جفا کار قسم           به یزید آن شه کفار قسم

به عمر سعد جفا کار قسم          به عمر آن سگ غدار قسم

به امیران سپهدار قسم         به عبید اله غدار قسم

گر بیائی بر ما سرور ما              می شوی اشرف این لشکر ما

گر نیائی تو ایا شیر ژیان         حمله ور می شوند این لشکر ما

...........................................

ای تو عیسی جاه و موسی قدر و هارون منزله           ای که در مولود بابت بوده مریم قابله

کاروان سالاری و این ادعای ره زنی است       ره زنان بسیار تا حشرند لیکن قافله

کشتنت ننگ است بر من چونکه منصوب منی           بین نامردی و  مردی یکقدم بین فاصله

...........................................

تو پشت لشکر اسلام بودی ای عباس       تو گُرد پهلو ایام بودی ای عباس

نگفتمت به تو من ای امیر پاک نژاد          ز یاری پسر فاطمه مکن امداد

...........................................