محمد در  مجلس طفلان مسلم

تو ای مسلم ای بابا کجائی بابا           چرا نزد یتیمانت نیائی با شور با زار

...........................................

صبا یکدم سوی بطحا گذر کن         ز رحمت مادر ما را خبر کن

بابا بخدا ما زار و نزاریم         بابا بخدا ما فگاریم

...........................................

بگو مادر که ما افگار گشتیم      به مانند اسیران خوار گشتیم

بابا بخدا ما زار و نزاریم         بابا بخدا ما فگاریم

...........................................

چه روی داده تو را ای شریح نیک ایمان        که از نظاره ما گشته ای چنین گریان

چرا ز دیدن ما حال تو دگر گون شد        چرا که ساغر چشمان تو پر از خون شد

مگر که بر پدر ما بود چه نازل شد      بیان نما که ما را تمام خون دل شد

چرا جواب نگوئی شریح نیک لقا         اگر که کشته شده باب ما بیان فرما

آه بابا جان آه بابای غریبم مسلم

...........................................

پدر ای شهید غریب حزین         پدر ای به قربان جان آفرین

...........................................

پدر ای یل صفدر نامدار           پدر ای جهان پهلو روزگار

...........................................

پدر ای فدای امام زمان      پدر ای نکو  بنده بیقران

...........................................

فدای لب لعل پر خون تو          فدای رخ چهره گلگون تو

...........................................

کجا سرو بالات انداختن          کجا قامتت را نکو نشناختند

...........................................

کجائی کجائی ایا دین پناه          ببین روز طفلان تو شد سیاه

...........................................

به قربان تو این دو جان دوسر       طلب جانب خویش ما را ببر

...........................................

شبیه غم به یادستی نهفتن        نزاریدن نه نالیدن نه گفتن

 ...........................................

به پنهانی سرشک از دیده سفتن             به بیداری به کنج خانه خفتن

...........................................

بسوزیم و گدازیم و بگوئیم           ز گریه گرد روی غم بشوئیم

...........................................

بنالیم از ستم های زمانه          خموشی پیشه سازیم از ترانه

...........................................

ای جوان پاداش نیکو یابی از پروردگار       خیز تا گردیم سوی مقصد خود رهسپار

این جهان پیر آبستن چه زاید نیمه شب               چون شود انجام ما حالی بباید سیه لب

...........................................

آه گم کردیم راه مقصد خود آه آه          آسمان در هر کناری سیه ما را راه آه

...........................................

بی دلیل این بادیه یارب کجا پویان شویم           سوی مقصد عاقبت ما جانب زندان شویم

...........................................

ای پدر سر گشته حیران دو طفلانت نگر            کم یدسو در تکاپو این یتیمانت نگر

راه گم شب تیر طالع شوم مکار آسمان           ما دو بی تدبیر کودک ای خداوند الامان

...........................................

برادر جان بگوش آید صدائی      که می نالد چه مرغ خوش نوائی

...........................................

ندانیم دوست باشد یا که دشمن            که زینان می کشد از سینه شیون

...........................................

کجا خود را نهان سازیم یارب           که از دشمن شوم آسوده امشب

...........................................

خداوندا به هر حالت گواهی         نباشد ما یتیمان را پناهی

...........................................

الهی طفل بی بابا نباشد            حقیر  خوار در دنیا نباشد

...........................................

یتیمان را نه سر باشد نه سامان         خصوصا مثل ما ای حی سبحان

...........................................

علیک ای گله غم را تو چوپان

...........................................

دو بی مادر پدر بی جا منزل

...........................................

دوصد پاره به قربان حسین شد

...........................................

سر دارالعماره بر قناره

...........................................

بدان مسلم پسر عم حسین است

...........................................

بدان ای مرد ما مطلب نداریم       شب روزی روز  شب نداریم

...........................................

نه جا داریم نه منزل نه خانه          زمین گیر از دست زمانه   

...........................................    

 اگر ما را نگهداری نمائی          نگهدارت شود لطف الهی

...........................................

برادر جان بخور این نان و این شیر          ز افغان تو من گشتم زمین گیر

...........................................

عزیزان در به در بودن چه سخت است            حقیر هر نظر بودن چه سخت است

به ماها لطف چوپان می نماید        نوازش بر یتیمان می نماید

بیا بردار نان شیر ای مرد          که ما هستیم از جان سیر ای مرد

...........................................

ما را تو مکن چه از گریه و زاری             از دیدن ما خون جگر آمده جاری

مسلم پدر ما ز جفا غرق به خون شد          جان از بدنش با دل پر غصه برون شد

...........................................

ای جوان ما هر دو طفل خون جگر       بی پدر مادریم و دربه در(بی کس و یاوریم و دربه در)

ما دو خسته مرغ بی بال و پریم          ما دو طفل مسلم بی یاوریم – آه بابا جان

...........................................

پس صبر نما به چشم گریان            سازیم وداع ما به چوپان

چوپان به ثواب خود رسیدی       زحمت ز برای ما کشیدی

ما را تو حلال کن چوپان         در راه حسین شدیم قربان

...........................................

آه در دام بلا افتاده ایم               سر نگون اندر عنا افتاده ایم

سیه فتراک محنت گشته ام         دامن آسوده کی واهشته ایم

یاد آن بزم خوش نکو سرشت         دور افتاده ایم از باغ بهشت

آه آه از بدبختی ما آه آه      روز ما چون شب شد دردا سیاه

...........................................

برادر جان شدیم محبوس آخر

...........................................

دو بی مادر پدر بی یار و یاور

...........................................

خدایا دادرس جز تو نداریم

...........................................

نه مادر نه پدر نه خویش اعوان

...........................................

مکن گریه برادر دل نداریم

...........................................

حسین السید عالی مقامان

...........................................

تو ای مرد رحم کن چون ما غریبیم

...........................................

دو پای ما شکست از زجر کنده

...........................................

بگو ای مرد غفلت اینقدر چیست

...........................................

بگو تو با وی بگو راست

...........................................

بگو ای شیخ هستی با علی دوست

...........................................

بگو تو عارفی در حق جعفر

...........................................

بگو از قتل مسلم می کنی یاد

...........................................

بگو تو مسلم از آل علی بود

...........................................

ببین ای شیخ ما را خوار کردی         به چون دشمنان رفتار کردی

...........................................

ندیدم از تو یک جو مهربانی         گمان کردیم ما کز دشمنانی

...........................................

اگر از دوستانی یاریت کو          به مهمان شرط مهمان داریت کو

...........................................

دو بی کس کین چنین زار و ذلیلیم      دو طفل مسلم از نسل عقیلیم

...........................................

ز تو باد مشکور راضی خدا          به بخشید به فردای نیکو جزا

شفیقت به فردا شود جد ما       بیابی نجات از عذاب خدا

سعادت در آنجا قرینت شود        در آنجا صفا هم نشینت شود

نمائی ملاقات غلامان       کنی زندگانی به دار سرور

...........................................

لطف حق یار تو باد ای مشکور           تا ابد جان دلت خرم و شاد ای مسرور

فرداها  دهدت ختم رسل جزا         حق نگهدار تو باد از کرم هر دو سرا

...........................................

ز تو راضی خداوند جهان باد         شفیعت خاتم پیغمبران باد

بهشت جاودان پاداش کارت          نه بیشینه خبر صد آذر بهارت

...........................................

به ما نیکی نمودی از حد فزون            به فردا چهر تو زیبا و گلگون

...........................................

به حسرت تا که این صحرا نوردیم          نبالیم بیابانها بگردیم

...........................................

مگر این شهر را نبود کناره          نباشد بر فلک اینجا ستاره

...........................................

چه وحشت ناک خونخوار است این دشت             مگر از ما دوباره بخت برگشت

...........................................

چرا بانگ جرس بر گوش نیاید          ره ما ستیه باشد چرخ شاهد

...........................................

جرس فریاد زن اندر فغانیم           بگو مقصد کدامین تا بیابیم

...........................................

مائیم دو طفل دل شکسته          مائیم دو مرغ بال بسته

...........................................

مائیم دو دل شکسته زار         به عونی و بی انیس و غمخوار

...........................................

ما بی کس دور از دیاریم        بی باور خویش بی تباریم

...........................................

گمگشته به هر دیاریم        حیران ره و بادیه نوردیم

...........................................

گشتیم پی به کوه و صحرا          نا گشته کسی دلیل ما را

...........................................

حیران شده ایم به سوی این نخل         کردیم مکان به کوی این نخل

آه اشک ما را بجوش آورده ای          ناله را اندر خروش آورده ای

ای پدر قربان نام نامیت       سوختیم از حسرت ناکامیت

یاد تو آتش زده بر جان ما        آتش افشان سوخته طوفان ما

...........................................

آری آری زادگان مسلمیم         دلشکسته کودکان مسلمیم

...........................................

زین افق ای جاریه پیدا شدیم          دور از روی زار تا اینجا شدیم

...........................................

دوستی یا دشمنی تو ای کنیز          مهر سازی یا که باشی در ستیز

...........................................

امر پنهان مینمائی یا که فاش        زخم ما مرحم نمائی یا خراش

...........................................

ز تو راضی کنیزک داور ما           بآوج آمد همانا اختر ما

روان شو تا به همراهت بیائیم        مگر زنگ غم از خاطر زدائیم

...........................................

آه روز ما برادر جان به پایان آمده          روز ما آمد به سر شام غریبان آمده

ای برادر جان شهید از تیغ خنجر می شویم         کشته ناکام سوی باب و مادر می شویم

زآنکه اندر خواب دیدم ای برادر جان پدر         بود نزد مصطفی و مرتضی فخر بشر

داد بابا عرضه کی پیغمبر آخر زمان         از پیم فردا بیایند این دو کودک  شادمان

شادمان باشیم از سر چشمه سار سلسبیل

...........................................

رسید نوبت زاری برادر         برادر جان ز ما برگشته اختر

...........................................

دریغا شام غم گشته هویدا         دریغا روز و شب شد تیره بر ما

...........................................

برادر طعمه شمشیر گردیم       ز سر تا پا نشان تیر گردیم

...........................................

دریغ درد از ناکامی ما           به حسرت می رویم امروز و فردا

...........................................

ای برادر حارث ملعون رسید

...........................................

شمعدانی را ز خانه بر گرفت      آستین را بین چه بالا می زند

...........................................

دامنش را بر کمر کرد استوار

...........................................

رحم نبود در دل این بی حیا

...........................................

تیغ خنجر را چه صیغل می دهد

...........................................

یا علی فریاد این طفلان برس

...........................................

یا محمد ای شه گردون رسان

...........................................

که باشی ای جوان از دیدنتان           فتاده لرزه بر اعضای طفلان

...........................................

 کلام اکرم ایضف پیمبر      بگو خواندی تو از قرآن داور

...........................................

اگر چه بر شما ما میهمانیم       بگو ای شیخ آیا در امانیم

...........................................

ما ز بستان جلالت دو جهان آزادیم          از خیابان بزرگان دو مهی شمشادیم

ما دو شاخیم که از طوبی احمد رستیم            ما دو برگیم که از شاخه سرمد رستیم

ما دو یوسف که به زندان بلا افتادیم           ما دو یحیی که به صد طشت طلا افتادیم

ما دو فرزند ز مسلم که بود پور عقیل         ما بزادیم از آن کس که ز جان گشته قتیل

...........................................

مزن حارث که ما بابا نداریم     ظالم ظالم          دور از آشیانیم بر تو میهمانیم

ستمگر ما هواداری نداریم   ظالم ظالم         حرمت قرآن را مکُش میهمان داریم

...........................................

اگر دیگ دلت بهر ضررت زند جوش        پس بیا ما هر دو تا را بفروش

برای قیمت بر تو رسانیم ظالم         حرمت قرآن مکُش میهمان را

...........................................

در این کشور نه ما را باب و مادر   ظالم        دو مرغ بی پر زما تو بگذر

گرسنه تشنه و بی آب نالیم  ظالم       حرمت قرآن مکش میهمان را

...........................................

مزن حارث به من چوب ستم را

...........................................

به ما ها رحم کن چون ما یتیمیم

...........................................

بیا دستم به دامان تو حارث

...........................................

برادر دست حارث چون نمائیم

...........................................

به ماها رحم کن ای بی همیت

...........................................

بیا صبا تو برو در مدینه با غم و شین           سلام ما برسان خدمت امام حسین

...........................................

به روی مرقد خاک مزار ای یار          بکار نرگس لاله ز داغ این دو پسر

...........................................

زناله های تو جانم دلم دو نیم بود         مکن تو گریه برادر خدا کریم بود

...........................................

ای عزیزان شما مسلمانید         ز بهر شفاعت لبی بجنبانید

التماسی کنید به این بی درد        شاید از خون هر دومان گذرد

...........................................

حارثا ما را مکش ما میهمانیم         ما یتیمان حارثا بر تو میهمانیم

ما دو طفل بی پدر از بزرگانیم       ما دو یوسف صورتان اهل کنعانیم

...........................................

سر خوان توایم حارثا مهمان           مهمان را کس نکشت اندر این هامان

ما دو طفل بی پدر از بزرگانیم         ما دو مولا زادگان اهل کنعانیم

...........................................

ما غلامی تو را می کشیم بر دوش         چون غلامان نما حلقه مان در گوش

بر به بازار حارثا هر دو را بفروش       

ما دو طفل بی پدر از بزرگانیم        ما دو یوسف صورتان اهل کنعانیم

...........................................

پای ما را کن نظر گشته چون مجروح        پا برهنه حارثا رفته ایم در کوه

حارثا آهسته آئیم ز زانو

ما دو طفل بی پدر از بزرگانیم        ما دو یوسف صورتان اهل کنعانیم

...........................................

برادر چاره نبود غیر رفتن

...........................................

خداوندا توئی دانا و بینا

...........................................

برس فریاد ما ای حی سبحان

...........................................

رویم سوی فرات با چشم گریان

...........................................

برادر طاقت رفتن ندارم

...........................................

بگو مادر نما فریاد و افغان

...........................................

بیا باد صبا بر ما نظر کن

...........................................

برس فریاد ما مادر امان است

...........................................

مگر این شهر باشد کافرستان

...........................................

بکن با شوهرت یک گفتگوئی

...........................................

سر قبرم بیا هر روز مادر

...........................................

بگیر این پیرهن را مادر زار

...........................................

ببر اندر مدینه نزد مادر

...........................................

ضعیفه ما حقیر و خردسالیم

...........................................

ما را به قرابت پیمبر کن رحم         از خویشی آن حبیب داور کن رحم

...........................................

حارثا بر طفلی ما رحم کن          سوی ما بنگر خدا را شرم کن

...........................................

حارثا پس گیسوان ما بگیر        ساز ما را چون غلامان دستگیر

...........................................

بر به سوی کوفه و ما را فروش         هر چه می خواهی در این مطلب بکوش

مال دنیا آنچه می خواهی بگیر        آنچه مقصودت ز دنیا دست گیر

...........................................

چه خواهی کشت ما را ای ستمگر        به حق عزت قیوم داور

بده مهلت وضوئی تا بسازیم        لوای طاعت یزدان نمائیم

نمازی از وفا داری گزاریم        پس آنگه جان به جانان می سپاریم

...........................................

الها واحدا الله اکبر     

...........................................

غریب و بی کسم الله اکبر

...........................................

کریم موجدا الله اکبر

...........................................

به بابا کی رسم الله اکبر

...........................................

حارث پیامبر خدا       کمتر نما ظلم و جفا

هستیم غریب و بی نوا        حارث مرا اول بکش

...........................................

حارث به این قرآن قسم        به حق قرآن مجید

 برادرم هست نا امید      اول مرا بنما شهید     

 حارث مرا اول بکش

...........................................

برادرم کوچک تر است      چشمش به راه مادر است

اکنون یتیم و مضطر است       حارث مرا اول بکش

...........................................

امان از جدایی  فغان از جدایی

الهی بر افتد نشان از جدائی       امان از جدائی فغان از جدائی

...........................................

به فصل بهار به وقت گل سرخ           کنید یادی ز ما   امان از جدائی فغان از جدائی

دریغا که مادر نداریم عزیزان     بگیرد یتیم   امامن از جدائی

...........................................

شما نوجوانان به فصل جدائی      کنید یادی از ما امان از جدائی

...........................................

دریغا که عمر عزیزم سر آمد            شدیم بی نشان امان از جدائی

...........................................

بی مروت حارث دون از خدا خبر نداری            میکشی برادرم را خوفی از محشر نداری

ای مسلمانان ثواب است دست ظالم بگیرید            حنجر برادر من طاقت خنجر ندارد

...........................................

برادر برادر برادر  شهیدم برادر برادر         وحیدم برادر برادر   غریبم برادر برادر

...........................................

حقیرم برادر برادر   غریبم برادر برادر        

فغان آه که این خاک بوی خون آید            ز فرقت تو برادر دلم برون آید

برادر برادر برادر شهیدم برادر برادر حقیرم برادر

...........................................

برادر چشم من تاریک گشته        یقین راهم به تو نزدیک گشته

آه برادر جان     آه برادر جان

به ذوالجلال که پروای خویش جانم نیست        دلم سوخت که این کودک یتیم گریست

به سوی کوفه چه گشتیم  روانه از بطحا        پیاده از عقب ما دوید مادر ما

گرفت دست همین کودک  به دستم داد        به گریه گفت که شیرم حلال جانت باد

خوب او را بر مادر بردم         طفل هشت ساله او را بر خوار بردم

دلم از تیغ الم ناسور است        مسکن ما زجفا در گور است

این برادر شده مقتول ز تیغ         چه کنم بی کفن و کافور است

روم ز شوم کنون جانب رسول الله        اقول اشهد ان لا اله الا الله

مسلم در  مجلس طفلان مسلم

علی قربان رویت ای پسر عم        شدم قربان کویت ای پسر هم

سلام ای شافع آن عرش سرمد       شفیع امت عاصی محمد

چرا گردیدی اکنون دل افگار       مگر ظلمی شده بر آل اطهار

...........................................

پسر عم شد دل من پاره پاره          غم دردم ندارد هیچ چاره

شریح نامی سپردم شام گاهی       به قربان تو ای سر الهی

ندارم من خبر از حال ایشان          به قربانت ایا ختم رسولان

...........................................

بود دستم به دامان تو ای شاه          به قربان تو گردد مهر و هم ماه

ز دست کوفیان دارم شکایت            ز کردار همه دارم حقایت

شدم مهمان طاها شام گاهی         نبوده غیر او بر من به شاهی

نیاز طفل هایم را کشیدند         تن زارم میان خون کشیدند

...........................................

الا ای طوطی یان بلبلانم              دو کبک خوش خرام بوستانم        

ببوسم من شما را پای تا سر          زنم از بهرتان بر سینه و سر

............................................

شوم قربان تان ای نور چشمان

............................................

پدر قربان هر دو چشمهایت

............................................

زنم از بهرتان بسر سینه و سر

............................................

بود چون وعده تان باغ رضوان

............................................

چه سان تنها گذارم طفل ها را  داد از جدائی        برس بر داد من ای حی دانا داد از جدائی

عبس با خویش آوردم شما را  داد از جدائی         ندانستم که می گردیم تنها  داد از جدائی

خدا طفلان من مادر ندارند        غریبند و کسی بر سر ندارند

یتیمی درد بی درمان یتیمی       یتیمی خاری دوران یتیمی

یتیم هرگز سر و سامان ندارد    یتیم هرگز لب خندان ندارد

خدا حافظ شما را هر دو فرزند        شما را می سپارم بر خداوند

ببو سم رویتان را ای عزیزان        بخوابم بین تان ای نور چشمان

 

روزی که خامن من عزم سفر        چه همراه دیدم دو تا پسر

محمد ابراهیم من دِ تا پسر       هدر تا دینّه همراه پدر

خبر ناشته از شه د تا پسر      مگر خبر هدا الان پیمبر

میان کوفه ما جدا بوینه        برای حسین فدا بوینه

اسیر کوچه و بازار بوینه      میان کوفیان تنها بوینه

پیغمبر در  مجلس طفلان مسلم

ای وای که طفل مسلم زار      گشتند اسیر کوفیان خار

آن هر دو یتیم و بی نوایند           ای وای پدر به سر ندارند

ای ابن عمم علی عمران       آی در برمن ز راه احسان

پسر عم طفل های مسلم زار      به دست حارث بی دین گرفتار

بگو مسلم بیاید در بر من       به هر محنت تو باشی یاور من

...........................................

پسر عم مسلم افگار زارم      برای طفل هایت بی قرارم

شدند مهمان حارث اندر این شب      شدم من بیقرار این گونه مطلب

...........................................

شود فردا همان ملعون مرتد          ببُرد سر ز تن آن بی مروت

دلم از بهر ایشان بی قراراست        دو دیده از برای شان پر آب است

...........................................

به شهر کوفه رویم این زمان به صد افغان           چه آمده به سر طفل ها ز جور خسان

بیا مسلم ببین طفلان افگار            بخواب ناز، هر دو زاری زار

...........................................

الا ای طفلهای بی پرستار       بخواب ناز هر دو زاری زار

شود فردا شما ها کشته گردید       به خون خویشتن آغشته گردید

...........................................

الا ای طفل های زار  نالان

...........................................

شود جدت به قربان وفایت

...........................................

امان از حارث ملعون سفاک

...........................................

شوید مهمانان من ای جان جانان

...........................................

خداحافظ که من رفتم به جنت

امام علی در  مجلس طفلان مسلم

قربان تو گردم ای محمد      ای شافع شیعه در قیامت

چشمان تو گشته اشک ریزان      از تو چه غمی شده نمایان

از جور و جفای قوم خصمان       باز از  غم کیست شد نمایان

...........................................

امان از درد بی درمان مسلم         به کوفه مبتلا طفلان مسلم

بیا ای مسلم مظلوم و نالان         طلب کرده تو را ختم رسولان

...........................................

الا ای طفلهای بی مددکار      شده هر دو اسیر قوم کفار

چه محنت از برای هر دو آمد        پدر شد کشته و دیگر نیامد

...........................................

ولی فردا زغم آسوده گردید       به جنت نزد بابا میهمانید

...........................................

اسیر و مبتلا از قوم خصمان      

...........................................

علی قربان روی همچه ماهت

...........................................

به بندد هر دو را آن شوم نا پاک

...........................................

شوید فردا به جنت هر دو مهمان

...........................................

بخوابید طفل ها با درد و محنت


چوپان  در  مجلس طفلان مسلم

خبر آمد عراقستان بهاره         زمین از خون مسلم لاله زاره

خبر بر کودکان او رسانید        که مسلم کشته و نعشش به داره

...........................................

اول بسم الله گمه اسم خداره        صلوات رسمّه محمد صل الله ره

حسن و حسین فاطمه بزاره      عجب نور پاک داشته وشون دو تا ره

...........................................

یا علی گمه جان یاهو گمه من یا هو       ختم انبیاء محمد صل الله وُو

امام حسین شهید کربلا بوُ

...........................................

   یا علی گمه  جان بلندِ ته آوازه        شیرین ته خدای در همیشه بازه

دوتا نوجوان اِسا دمِ دروازه       حسن با حسین هر دو جوان تازه

...........................................

امیر گته جان مه دل چه قال و قیلِ      اول ِ شهید مسلم ابن عقیله

دو طفل مسلم دست کوفی اسیرِ       آنچه که خدا خواینه همان تقدیره

...........................................

کدام شهر جان یک سر دارنه هشتا  در      کدام شخص جان ورِ نزاءِ مادر

کدام قسم شریک ندارنه دیگر         کدام سر جان بوسه هِدا  پیمبر

...........................................

گته آن شهر بهشته یک سر دارنه هشتا در      خدای یکتا ور نزاءِ مادر

قسم والله شریک ندارنه دیگر     سر امام حسین بوسه هدا پیمبر

...........................................

کدام شهر جان عاشق ناله دارنه         کدام قبر جان چهار دو گوشه دارنه

کدام قبر جان بوی ونوشه دارنه       کدام قبر جان نشکفته لاله دارنه

...........................................

شهر کربلا عاشق ناله دارنه         قبر امام حسین چهار دو گوشه دارنه

قبر نوجوان بوی ونوشه دارنه          قبر نوداماد نشکفته لاله دارنه

...........................................

لیلا گنه جان چه سه پسر نیمو        بورده قتلگاه علی اکبر نیمو

عون عبدالله همراه جعفر نیمو     عباس مه سردار نام آور نیمو

...........................................

بورن و بئوون فاطمه صفرا ره        بیه کربلا بونیه شه براره

بیه بونیه وِ مار ام لیلا ره        بیه بونیه فریاد و واویلا ره

...........................................

دنیا وسّه که بمیر بمیر نَویه و        فلک نزو و آدم حقیر نویه و

محنت زده را نوونه و

کار که بن روز بهلوته خوار نوونه

...........................................

آدم چی حاصل آدمی زاد چه حاصل           زر و قلم و سیم و دوات چه حاصل

آن گور تاریک ظلمات چه حاصل          من بَمِردِ  روز داد و بیداد چه حاصل

...........................................

او که مَشت بَوه سر شنّ چه کاره         جوون که میرنه زار زنّه  شه خداره

نامرد فلک بیته درِ کنا ره       نشسته که جون سیر بویه دینا  ره 

...........................................

نامرد فلک ته رو سیو بووئه       ته دست عصا انجیل چو بووئه

فلک پیش کش گوسفند و گو بووئه        جوون مردن دنیا دُرو بووئه

...........................................

به قبرستان گذر کردم صباحی      شنیدم ناله و فریاد و آهی

شنیدم کله ای با خاک می گفت       که این دنیا نمی ارزد به کاهی

...........................................

به قبرستان گذر کردم کم و بیش        بدیدم قبر دولت مند و درویش

نه آن درویش جسمش بی کفن ماند             نه دولت مند برد از یک کفن بیش

...........................................

 غم غمم همه هم غم مونسم غم         بی فراز غم ندارم یار و همدم

غمم غم نی نی که یکدم تک نشینم          تریزا بارک الله مرحبا غم

...........................................

درخت غم بجانم کرده ریشه         به درگاه خدا نالم همیشه

رفیقان قدر یکدیگر بدانید     اجل سنگ است و آدم مثل شیشه

...........................................

رفیقانم برفتند از چپ و راست         چنان رفتند که گردشان نه پیداست

چنان رفتند که منزل گشته خالی                    نبال ای دل که فردا نوبت ماست

...........................................

صدای چاوشان مردن  آید          بگوش آوازه جان کندن آید

رفیقان می روند نوبت به نوبت       خوش آن روزی که نوبت بر من آید

...........................................

بزن نی را که غم دارد دل من             بزن نی را بیابان منزل من

بزن نی را رفیق با وفایم         بزن نی را لری آسا برایم

...........................................

بزن نی را حسین را سر بریدند      تنش را در میان خون کشیدند

بزن نی را علی اکبر جوان بود          شبیه خاتم پیغمبران بود

...........................................

بزن نی را که عباس علمدار         دو بازویش جدا سازند کفار

...........................................

بزن نی را که قاسم گشته داماد       عروسیش عزا شد داد و بیداد

...........................................

بزن نی را که زینب خار گشته         اسیر کوچه و بازار گشته

...........................................

صدای ناله ای در این بیابان       رسد بر گوش من ای حی سبحان

...........................................

نمی دانم چرا ای حی سبحان          چرا کم می کند این گوسفندان

...........................................

شوید جمع ای پریشان گوسفندان                چرا دارید شما فریاد و افغان

...........................................

مگر گرگی فتاده از پس و پیش      چرا کم می چرند این برّه و میش

...........................................

مگر صوت یتیمی را شنیدید        که سر را از چرا کردن کشیدید

...........................................

الا ای صاحب ناله خدا را        برآر از نو دوباره تو صدا را

...........................................

عجب این ناله  دل را می خراشد        نمک بر سینه مجروح پاشد

...........................................

گمان من که شان گم کرده راهند       و یا طفل یتیم و بی پناهند

...........................................

یکی گوید خداوندا یتیمم        یکی گوید که از غم دل  دونیمم

...........................................

تفحص می روم در این بیابان       که تا ادراک سازم من یتیمان

...........................................

ملک را من ندیدم پای عریان          رود او پا برهنه در بیابان

...........................................

سلام ای عندلیبان نوا خوان        

...........................................

که باشید ای دو سرو پای در گل

...........................................

کجا باب شما کز شورشین شد

...........................................

کجا کردند جسمش پاره پاره

...........................................

که باشد باب تان کز شورشین است

...........................................

شما  را کودکان  از چاکرانیم       شما را کودکان از خادمانیم

بود غاری در این دامان کوهسار        دهم منزل شما را با دل زار

اگر دارید مطلب نور چشمان        بیان سازید بجا آرم ز احسان

...........................................

دمی پهلوی یکدیگر نشینید         دمی آسایش در رحمت نمائید

که من گوسفندان شیر دوشم         برای رفع جوع تان بکوشید

شوید جمع ای پریشان  گوسفندان        که وارد گشته است بر من دو مهمان

گلی از بوستان مصطفی یند      کنید میل این زمان این نان این شیر

ز افغان شما گشتم زمین گیر

...........................................

مسازید اینقدر فریاد و افغان        به قربان شما ها جان چوپان

که ترسم دشمنان آگاه گردند        پی آزارتان این راه گردند

...........................................

غله ما یک دمی بنما تحمل

...........................................

که چوپانم یکی از چاکرانم

...........................................

چه گیری از عبید زشت موال

...........................................

از آن تو بود آن گوسفندان

...........................................

هر آنچه عجز نمودم مگر دلت سنگ است       مگر تو عار نداری ولی به من ننگ است

حساب رسم بیابان چماق می باشد         بیا بخور که چه با اشتیاق می باشد    

هر که باشد شیعه خاص علی       برکشد از دل صدای یا علی

اسد در  مجلس طفلان مسلم

به چشم آنچه تو گوئی مطیع فرمانم          مطیع امر تو بابا از دل و جانم

...........................................

شما ای کودکان از راه یاری          بیائید تا رویم این سو ز یاری

...........................................

هان سیاهی که دو چشمان پیداست        اثر قافله باشد به خداست

حسبه سازید به ایشان برسید       تا به آن کوی دل و جان برسید


ابن زیاد در  مجلس طفلان مسلم

تنی از غلامان زرین کمر        که آماده دارد مرا جان به سر

به کوفه ندا در دهد با شتاب       به عام و به خاص به شیخ و شباب

که هر کس دو طفلان مسلم نهان      نموده به خانه نسازد عیان

به فرمایم آن خانه یغما کنند         در و بام آتش از کین زنند

...........................................

ز شمشیر سازند او را قتیل        کنندش به پاداش خوار  و ذلیل

...........................................

بیارید مشکور حالی برم        که تا این دو کودک به بسپرم

...........................................

کودکان مسلم ای مشکور در زندان اسیر       فیما حالی چنین گردیده فرمان از امیر

با غل و زنجیر افکن این دو طفل  بی پدر           دم به دم افشا بر ایشان در دل زندان شرر

نه اینقدر بده از آب و نان که سیر شوند         نه اینقدر که بدام اجل اسیر شوند

...........................................

بیارید مشکور ای خادمان         که هستم شراره چه آتش فشان

...........................................

پسرهای مسلم چه کردی بگو           که گفته که راه خلافم بجو

شتابید شتابید که تابم نماند        درنگی برای جوابم نماند

...........................................

نترسیدی از امواج عقابم          ز برق آتش افشان عطابم

که بار غم نمودی این زمان کار          شدی آنجا که تا بودی تو را کار

...........................................

کنون پاداش کر خویش بینی         ثمر از کشته ات حالی بچینی

سزایت میدهم اکنون به خاری       برایت سردنت امیدواری

...........................................

کُشیدش بر عقابین الغلامان        پی پاداش اعمالش شتابان

زنیدش زود از کین تازیانه       که او را نه شماره نه کناره

...........................................

کجاست حارث بیدادگر که پیدا نیست          به بارگاه من ایندم کنون هویدا نیست

...........................................

ایا حارث بدان باشم بسی اندوهگین امروز         مرا شد کار مشکل ای دلیر پر ز کین امروز

گریزان گشته اندر حبس دو طفل مسلم ای حارث         نمی باشد سراغی از دو طفل مهجبین امروز

هر آنکس آرد ایشان را به نزد من به او بخشم            فراوان خلعت سیم زر و دُر و سمن امروز

...........................................

یک دمی ای حارث جفا کردار          مطلب خویش را بکن اضهار

هر چه مطلب که داری اندر دل       کن بیان می شود ز من حاصل

...........................................

ای حارث این مراد تو می کنم روا         این گر نه مطلب تو بود عین مدعا

بستان ز من تو خنجر ایا حارث شریر          اندر زمانه نیست چنین خنجر ای دلیر

آور غلام مرکب رهوار حالیا        بر حارث دلیر دهم از سر وفا

...........................................

صد مرحبا به مردیت ای حارث دلیر         گردی تو سرفراز همی در بر امیر

گر آوری دو طفل یتیم از برای من       هستی تو سرفراز ز لطف عطای من

 گردی تو بی نیاز ز جود کرامتم        مشتی تو از عواطف جود سخاوتم


حارث در  مجلس طفلان مسلم

دروازه های روم به نامم کلید شده          هر کس شنید نام مرا نا امید شده

نامم بلند مرتبه نزد یزید شد      یعنی به نام حارث بداد تر منم

...........................................

باز از نو نونهال سرو کن یادآور است        به هر خونریز هست دست من بر خنجر است

تشنه ام بر خون مظلومان در این ویران سراست       که مرا خوف ز کردار روز حشر است

سرم ای وای ملک بی باک اسلام است          چنین مطلب کو ترا از جان ....

...........................................

سلام بر تو باد ای امیر پر ز کین امروز        چرا پیدا به رخسار تو اندوه انین امروز

چرا چون مار مقطوع سر و دم هر زمان پیچی             چه خدمت باشدت گشتی چنین اندوهناک امروز

که ای جمشید جاه از تخت تو صد مرحبا اعلاه         عراق و کوفه و بطحا تو را زیر نگین امروز

چه غصه در دلت جا کرد ای شداد لامذهب          چرا بر ابروان خویشتن داری تو چین امروز

کنم حل بر تو این مشکل من هر دل در این هامون          بفرما مطلبت را بر من از راه یقین امروز

...........................................

چه خویش استت بر تو ای شهنشاه  مهانفر         مکن در قلرم قهرت ز صیرا زشت خون سنگر

منم صیاد سنگینی دا منم حلال هر مشکل        منم خونخوار رزم آرا منم شداد اژدر در

چه شهبازی بران در جستجوی آن کو کو زن         که از منجلت به جسم پریشان بر کنم من پر

نه پروا از خدا نی خوف از یوم الجزا دارم         بیارم دست بر بسته پر شکسته هر دو بی یاور

اگر دریای جودت قطره ای بخشد بکام من       بسوزد از شرار قهر من خورشید با اختر

...........................................

ای امیر کوفه و بغداد ای ابن زیاد        از تو خواهم یک سمند باد پائی از نهاد

ده چه توسن گز نهیبم بگذرد از کوه قاف         کز زنم او را به خارک پاره گردد از عناد

خنجری خواهم که باشد دسته اش شاخ نهنگ       صیقلش از کار هند سند از ظلمت نهاد

صیقلی کار فرنگ وز قلافش پوست ببر           کج چه شاخ کرگدن خلد اشکاف ای بد نهاد     

دیگرم اسباب حرب از درع داوودی کمند          تیکه بند دگمه بند آئینه با خود گله      

تا بیارم طفلگان را در برت هر جا که هست          آورم نزدت بسی گردی تو خوشدل یا که شاد

...........................................

میروم بلکه به اقبال امیر آرَمشان       جان دهم یا که سر از آن دو حقیر آرمشان

گر چه ماهی بگزریند سوی بحر محیط         من چه غواصی به یک دام بگیر آرمشان

گر چه عنقا بسوی صدره ای طوبی بپرند          من چه شهباز اجل صدره ای  بزیر آرمشان

گر به مشرق بروند من به عقب مثل قضا        ور به مغرب چه قدر گشته تیر آرمشان

دست بر بسته بشکسته اسیر و گریه کنان         پای مجروح تن خسته اسیر آرمشان

...........................................

اقبال شهریار اگر هست هم عنان          زیر و زبر کنم ز تفحص همه جهان

گر چون عقاب پر بدر آرند پر کشند         سوی فلک به کنگره چرخ آسمان

ماهی شوند گرچه به دریا فرو روند       غواص وار در طلب هر دوشان روان

بر جقئه یزید بروح معاویه        بر جان تو قسم که زنم آتش این زمان

آرم به نزد تو دو یتیمان در به در          سوگند می خورم به خداوند انس و جان

القصه با فرار تعب می شوم سوار        بر خنگ پاد پا که بود گوه بیکران

...........................................

روم این دم امیرا خلعت از بهرم مهیا کن          دلت را شاد سازم لبیک دردم را مداوا کن

برت آرم دو طفلان را بعهد خود وفا بنما       مهیا دامن فقرم از این آلودگی ها کن

نشین حارث دمی فکری تو در دنیا و عقبا کن       به دنیا ز عقبا یک ز بهر خویش امضا کن

اگر دنیا طمع داری برو خود فکر دنیا باش        اگر عقبا نظر داری برو خود فکر عقبا کن

فرو نشد کشتی بخت من اندر بحر طوفانی          به ساحل بر مرا ای بخت منزل طاق کسری کن

لوای سلطنت این دم به بام چرخ گردون زن       بیا بر تخت بنشین خود به بخت خود تماشا کن

میان جنت و دوزخ ستاده لیک حیرانم        به بخت و عقل خود کن مشورت مکری در اینجا کن

که گوید عقل ای حارث ز دنیا دست کن کوتاه         بیا ایندم کنون یاد از عذاب فکر فردا کن

ز نمرودی خود بگذر خلیل آسا تو بر آتش         ز فرعونی خود بگذر همیشه کار موسی کن

وقت آن شد که دو صد جنت فردوس جنان         نقد بفروشم اگر قیمت ارزن باشد

من گذشتم ز بهشت پی طفلان بروم        هفت دوزخ که اگر جایگه من باشد

...........................................

فلک تا کی به دشت و کوهسارم در به در کردی        شرر بر کشت زار عمرم ای بیدادگر کردی

الا ای بخت بد تا کی تو در خواهی گشا دیگر        که در دوران تو حارث را شرار خون جگر کردی

چه صیاد اجل زیر و زبر کردم هم عالم         برای آن دو طفلان آسمان زیر و زبر کردی

نه از ایشان اثر دیدم ز بس در دشت گردیدم          فرس ماند و تنم خسته مرا خون در جگر کردی

گشا در ای زن محزون تو هم بستی برویم در       مرا برگشته شد طالع تو هم قطع نظر کردی

...........................................

منم حارث گشا در بر رخ  من ای فگار من           مپرس از من که برگردید از من روزگار من

چه من بدبخت بی طالع ندید کس در این عالم          پریده طایر هوشم ز سر رفته قرار من

خزان شد گلشن عمرم ز جور صریر آذر       بلا روی بلا این سان یار من

...........................................

نشین به نزدم ای صنم نگر ز من قرار شد         ببین چقدر ابتلا به من به روزگار شد

به چند یوم سایگا مرا گذر شهر شد        کوفه گه در نظر یکی عروس دهر شد

به من گفته اند حسین شهید ظلم و قهر شد        سرش به نیزه نشست مزار یار شد

...........................................

رجوع کوفه دیده ام سپاه از قتال او          شد است غارت جفا قیام با جلال او

رسید ظلم دیده ام شما عیال او      همین دم است می رسند عیال با جلال او

که ناگهان سوارشان بدیده آشکار شد

...........................................

به نوک نیزه دیدم بسی سران خون چکان        کجاوه ها به پشت سر ز بی کس شدی عیان

میان هر کجاوه ای بودند کودکان       حریم شاه تشنه لب همه سوار اشتران

خصوص عصمت خدا اسیر خار زار شد

...........................................

ز ازدحام مرد و زن بدان زنان نظر گر         ز سب طعن قول بد به قلبشان چه نیش تر

زدند سنگ  چوب نی به طفله گان بی پدر         زدند آجر شم به فراق اشرف بشر

ز ماسوا ز آن جفا قرار اختیار شد

...........................................

عجبا بیات بی حدی به صبح شام دیده ام         نداد من یک کسی به خاص و عام دیده ام

به بارگاه سلطنت چه ازدحام دیده ام        به صف سلام مردمان برش چه نبر دارند

به تخت زر امیر دون به احتشام دیده ام

...........................................

چه راکعون  و ساجدون رجال عبد و او چه رب         ولی ز چهره اش عیان بودی نمونه غضب

که ای یلان گریخته است دو طفل مسلم اعرب           برای صیدشان دیگر که می شود داوطلب

جهان نبردم آن زمان ز  قهر تیر تار شد

...........................................

نمودم عرض با ادب که امیر بی بدل         منم که دوشمنی شان به طینتم بودی ازل

ز بهر آن دو آهوان منم چه قابض رجل         بیاورم به صد جفا دو دست بسته در بغل

در اندیکه ابر تو ز حیدر مهشپورا شد

...........................................

به من اگر که از شرر

 نمودم عمد آن یعنی به من اگر که از شرر       اسیر کردم از جفا همان دو طفل بی پدر

عطا کند بدین جزا ز دُر و لولو و گهر       سوار گشتم از جفا نمودم اسلحه به بر

هزرا حیف بخت من به من نه سازگار شد

...........................................

به بحر و بر روان شدم برای فحص آن دو تن         برای آن دو بلبلان دویده ام به هر چمن

نه بر مشامم آمدی ز بوی آن دو یاسمن         ز پا فتاده تا تنم ز بس دویده در چمن

نه آن دو آهوی ختن بدام من شکار شد

...........................................

پیاده بهر جستجو به هر مکان روان شدم         که از تلاش خویشتن حزین خسته جان شدم

ز پا فتاده و حزین ز بهر آب و نان شدم           بلا علاج باز سان روان به آشیان شدم

امان امان ز بخت من فغان ز گیر و دار من

...........................................

شد اول مزن شرر به جانم         از حرف سوز استخوانم

ز اندوه ز غصه آن چنانم         کز هستی خویش بد گمانم

بگذار به مرگ خود بنالم

...........................................

تا چند سلیطه گی تو را خواست          کم کن ز جفا که این نه شکواست

آخر به سر تو برکَنم پوست       ریز سرشک و دو سخن دوست

...........................................

بهر تو روم به دشت و هامون         از بهر تلاش فحص طفلان    

بر من شده تو قابض جان      تا زر بدهد عبید ملعون

من حیلت کار خویش دانم

...........................................

احمد بزند اگر به تیرم         حیدر بکند اگر اسیرم

من دست ستمگری نگیرم        من بنده درگه امیرم

من قابض جان طفلکانم

...........................................

گر یافته ام سراغ طفلان         چون گرگ به قصد گوسفندان

صد پاره نمایمش به دندان        اندر عوض از امیر دوران

ملک عرب و عجم ستانم

...........................................

من خسته دل شکسته و زار         گشتم به تمام دشت کوسار

هم تشنه و گشنه چشم خون بار         رو در بر من طعام را آر

تا تازه کنم دمی روانم

...........................................

بردار همین نان که زهرت بر دهن         حاضر کن از طریق بحث شراب من

چون زهر به کامم مکن این لقمه نان را           بردار تو این سفره و بر چین تو جان را

در خانه اگر جمله زنان مثل تو باشند          باید که برون کرد تمامی زنان را

...........................................

از چه نداری حیا ضعیفه مضطر      از چه به قلبم زنی ز قول تو نیش تر

لقمه غذا کرده تو زهر به کامم        دور بینداز ای سلیطه ابتر

نوش نداری زنی تو نیش به جانم         بند ز بندم بریده تو زخنجر

یک دل یک خو کم است زوجه بعالم         دشمن جان نه چه مار یار به شوهر

از غم خود مثل بخت خویش بخوابم            بلکه شوم فارغ از خیال مکدر

...........................................

خواب پرید از چشم من ز چه یاران       غنچه صفت باز گشته از چه دو چشمان

بوی عبیر و گلاب عبنر و کافور       یا که بود عطر و بوی گلشن رضوان

خانه معطر بگوش ناله بلبل       برسد هر دم سروش آه پدر جان

صاحب ناله گمان من که یتیمند       یا که شکسته پرند بکنج زندان

هر چه کنم فکر فکر قاصر و واله        هرچه دهم عقل عقل ناقص حیران

از چه ضعیفه شداست خانه معطر         از چه بگوشم رسید ناله و افغان

...........................................

حال بر گوش مرا ناله شیرین آمد          چه نوا ناله کو کو زن  غمگین آمد

حارثا مژده بده در طلبت با دل شاد         که ز صحرای ختن آهوی مشکین آمد

بلبل فصل گلت نیست چرا می نالی           ای نوا خان نگران باش که شاهین آمد

ای صبا ده خبرم را تو به طفلان بگو       پی تفتیش کنم فحص در این منزل خویش

که به بند که حارث بچه آئین آمد        نگرم از که بود ناله به بالین آمد

...........................................

ایا ضعیفه چنین اضطراب یعنی چه         به موی خویش چنین پیچ و تاب یعنی چه

عجب عجب دو فرشته لقا مه صئرت        به شب به خانه و دو آفتاب یعنی چه

مبهوت شوم تا پیش پرتو ماه       چون دیجوی لیله گیسوی سیاه

...........................................

خورشید در آسمان ملک در چرخ است         لاحول ولا قوه الا بالله

اگر دو یوسف دهرند از چه در زندان        به حجره منزوی اما الکتاب یعنی چه

فرشته را چه سر و کار با شیطان است          ملک به منزل ای عذاب یعنی چه

شما دو نور جلا نور من چه ظلمت صرف        مکان ظلمت  دو آفتاب  یعنی چه

بدین جلال و نجابت یقین که بی پدرید          به صورت چه گل دورو ناب یعنی چه

...........................................

من به قربان شما صاحب این خانه منم        محرم کعبه و مرنان کاشانه منم

 ز که دارید حراس و ز چه لرزید چه بید       میزبانم به شما هر دو مهمان منید

که منم بند درگاه شادی دو مهتر         ز نژاد که بگوئید ز کان که گهر

...........................................

بلی خوندیم ما قرآن داور         چه باشد مطلب تان ای همافر

...........................................

در امانید شما هر دو دومهمان منید       به خدا نور دو چشمان من و جان منید

خاکم ار باد فنا یا که مرا زنده بگور        بکنند هر دو دو خورشید درخشان منید

گر بود واهمه خوف همی بر دل تان      آشیان دیده من سرو گلستان منید

جمله احوال خود این لحظه بگوئید به من        جان من مال من و رونق ایمان منید

...........................................

عجب العجیب به بخت من شده طالعم ز برج سما            به سعادت طالع عالم به الوف نعمه دحنبرا

شب و روز روم به زمان و زمین ز برای دو الوان چین            ملکا نظاره نما ببین که دوند آهویم بقفا

من خشمگین چه گرگ ستم      ز برای دو بچه غال حرم

بدوم نگرید به طالعم       که بودند به لاله دو شبی

شده ام چه غواص بحر اجل       ز برای هر گوهر بی بدل

بَده اند مرا به جیب و بغل      بدویدم عبث ببر و به بحر

ز کفم اگر برفته فرس     نبوداست رنج و تلاش عبث

که مراست کشتن تان هوس          بودم نهایت تدعا

...........................................

بلافاصله

دانی چه کرده ای تو به من ای نمک حرام          از بهر این دو طفل دوان من به صبح و شام

من چرخ پیر کوشش تسخیر و نوین         در مسکنم دو قرص قمر هر دو در انام

من دشمن و تو دوست شوی مانع از عمل         من فکر کشتن و تو نهی تیغ در نیام

من این دو طفل را همین امشب کشم ز کین       ز ایشان ز آل فاطمه می گیرم انتقام

...........................................

لب ببند اب بی حیا دست شقاوت باز دار         حالی از تیغ زبان قلبم تو بنما پاره پار

دشمنم بر آل حیدر دشمنی صُلب شان          بغض شان در طینتم نمود آزار شعار        

شکر لله بند شد چنگال من بر بلبلان           لوحش اله گلشن بختم شده فصل بهار

هر دو را برم سر از پیکر زتیغ بی دریغ         هر دو را سازم قتیل امشب بذلت زار زار

...........................................

محال است ای ضعیفه می کُشم این کودکان امشب           چرا نیش است رسم خوی طبع دیدن عقرب

مرا بود آرزو آزار آل احمد مرسل         بحمدلله والمنه رسیدم مقصد و مطلب

کنم ظلم و ستم با تیر و تیغ و خنجر و سیلی          بر این اطفال بی بابا به رخسار دو تن کوکب

ز خون حنجرشان خنجرم سیراب می سازم           رسد از ناله و فریادشان نالد مکان یارب

...........................................

بندم بدار حال من این  هر دو بینوا          مجروح می کنم ز ستم پیکر شما

...........................................

چون بود شب ترک و قتل آل پیغمبر کنم         صبح من رخت شقاوت را همی در بر کنم

این بی کسان زاری و ذلت کشم وز خاک و خون         جیب را ز انعام والد پر دُر و گهر کنم

تنگ بندم زین دو آهو هر دو کتف و هر دو دست             زین ستم غم بر روان مسلم مضطر کنم

دست این مکار بندم تا مبادا از حیل       مکر در کارم کند نا خواب در بستر کنم

...........................................

صبح شد از مطلع خورسر برآورد آفتاب           نیر اعظم به رخسارش بر افکندی نقاب

بال بگشود از پی شام سیه صبح سفید          همچه مشکین شاهبازی از پی زرین عقاب

بوی هجران دو طفلان بسوزد اندر افق         شبنم مرگ یتیمان می چکد اندر سحاب

تنگ ببندم کمر تا عقده بگشایم ز دل         از برای کشتن این هر دو تا بی مام و باب

می برم صید حرم را دست بسته تا فرات        تا کنم از خونشان زلفتین و کاکلها خزاب

سوی مسلم می فرستم هر دو را با صد جفا           با دل پر درد و رنگ زرد و در فلک و التهاب

...........................................

9 ورق بعد

ای زوجه بی حیای بد اندیش        عقرب صفتم دیگر مزن نیش

من دشمن آل مصطفایم          بغض همگی بود ثوابم

آرزم من از خدا ندارم       شرم از رخ مصطفی ندارم

نی خوف بود مرا ز حیدر         نی باک مرا ز خوف محشر

بغضی است بطنت به جانم        از لحم عروق استخوانم

...........................................

ای سلیطه گو تو را در امر این طفلان چکار           در امور مردمان دستاری نسوان چه کار

من نخواهم برد در کوفه نه در نزد عبید          جز برم سیر از ایشان حالت خندان چه کار

قبله من جنت من دین من پور زیاد         با بهشت و دوزخ و یا حور و با غلامان چه کار

گر شود زیر و زبر عالم کشم نشان از عناد          قتل شان از خوردن یک لقمه نان شان چه کار

بغض آل مصطفی محمود از آب و کلم           دشمن دینم مرا با دین و با ایمان چه کار

...........................................

شما را اگر سوی کوفه برم        هجوم آورند اهل آن بر سرم

شما را ستانند از دست من            ربایند چون تیر از شفت من

مرا رنج بیهوده گردد تمام           شوم خار در محضر خاص و عام

...........................................

مرخصید در این لحظه تا نماز کنید         رخ نماز به در گاه بی نیاز کنید

...........................................

زدید آتش به جانم وا مصیبت            شوید اکنون محیای شهادت

...........................................

بلافاصله

شما را با رسول الله قرابت          نباشد چیست این تدبیر و حیلت

...........................................

ذره ای رحم مرا در دل نیست            ذره ای مهر مرا در گل نیست

...........................................

حالا کوچک را بخواباند بزرگ را              جسمش را ببندند به درخت با ریسمان

...........................................

شد وقت کز کین من بُرم سر از تن این کودکان              از قتل شان برهم زنم شیرازه نظم جهان را  

خیر النسا از بهرشان اندر جنان کو کو زنان          مسلم به حال مضطرب با چشمهای خون فشان

...........................................

بگو شه ها ده سرت از بدن جدا سازم            میان سر و تنت طرح جدایی اندازم

...........................................

بگو نهادم

زن حارث در  مجلس طفلان مسلم

مناجات

پروردگار جن و بشر از ره وفا             بخشا گناه من که توئی معدن سخا

آیا چه ها رسد بعالم برزخ چه ها سرم        از صدمه های عقرب و موران اژدها

آیا مدد ای کان غلاض شداد کو       آرند روی قهر مرا در صف جزا

آیا نهند گردنم زنجیر آتشین       آرند کشان کشان به صف حشر در جزا

زان گیر دار نیست کسی داد ما رسد           غیر از محمد عربی ختم الانبیاء

زهرای اطهر است دگر زوج او علی        گردند شفیع ما نزد خداوند کبریاء

...........................................

با کنیز گوید

ایا کنیز نیکو طلعت نیکو رخسار      پی وضوی من از چشم سار آب بیار

پی اطاعت پروردگار پردازم        لوای معصیت خویشتن همی سازم

...........................................

کنیز ماه رخسار چرا گشتی دل افگار       حزین و زار و غم خوار بگو گردم خبر دار

بگو ای زار محزون چرا گشتی جگر خون           به حق ذات سبحان بگو کردم خبر دار

...........................................

یقین بابا ندارند یقین ماوا ندارند         حقیر و خوار زارند  بگو کردم خبر دار

...........................................

دو طفلان که باشند  حقیران که باشند          سرشک از دیده پاشند بگو گردم خبردار

...........................................

کجا باشند دو طفلان کجا باشند یتیمان         کجا باشند اسیران  رویم در نزد ایشان

...........................................

ای دو مولا زادگان ارجمند        وی دو نور دیده گان مستمند

جان من بادا به قربان شما    انس و جن یکجا فدا بهر شما

ای مرا مانند روح اندر بدن       ای گرفتار بلایا و محن

دورتان گردم همی پروانه وار         تا بسوزم از شعف من زار زار

من بشویم هر دو پاهای شما        جان من گردد به قربان شما

من بشویم هر دو گیسوی شما         گیسوان بزمین موی شما

چون دو گیسوی شما شانه زنم       از برای تان سر و سینه زنم     

یادم آمد باز دشت کربلا              آه آه از سرگذشت کربلا     

یادگیسوی علی اکبر کنم         یا ز مرگش خاک غم بر سر کنم           

چون دو گیسوی پریشان حال او        مادرش بر سر زنان دنبال او

کی خدا آرام جانم می رود         هیجده ساله جوانم می رود

که افکند امروز بر سر سایه ام       ای خدا شب ها به روز آورده ام

ای خدا شد بر جوانم کار تنگ         دشمنان خون خوار اکبر تازه جنگ

تا شود شب مونس دلگریم      روز ها گردد عصای پیریم

ای خدا شب ها به روز آورده ام      تا چنین رعنا جوان پرورده ام     

 مادرتان گر بگرید زار زار           از برای تان بود چشم انتظار

هر دو تا در خانه ام مسکن کنید         کلبه ام را جان من روشن کنید

ای کنیز این راز را پنهان  بدار         شوهرم را نیست یک جو اعتبار

...........................................

ایا کنیز چه منت به من تو بنهادی        برو به مژده که از خدمتم تو آزادی

بگیر مغنه من به مژدگانی خویش        برو که باغ جنان ساختی مرا دل ریش

...........................................

با حارث گوید

کیستی این نیمه شب در پشت در داری فغان            تو بگو نام خودت تا من بدانم این زمان

...........................................

چه روی داد که این گونه نا توان گشتی         ز پا فتاده و بشکسته استخوان گشتی

...........................................

به اهل بیت رسول خدا تو راست چه کار           مگر که بیم نداری ز حضرت جبار

چرا که شرم نداری تو از رسول الله          کمر چرا تو به بستی به کینه آن شاه

...........................................

این طعام ای مرد می خور گرسنه باشی اگر          چند می نوشی می ریزی در این خانه شرر

...........................................

بگیر جام شرابی ایا لعین دغا         الهی آنکه نبینی تو خیر در دنیا

...........................................

الهی آنکه من امیدوارم         بود این خورد و خواب آخر تو

...........................................

بیا بخواب که این خواب آخرین تو باد          وصال آخر و گفتار واپسین تو باد

...........................................

نباشد این صدا در خانه ما        بود در خانه همساده ما

...........................................

پرده از کارم خدایا برمدار           پیش پیغمبر مفرما شرم سار

ای خدا فرما به سوی من نگاه        راز پنهان را مفرما آشکار

در جواب این ستم گر چون کنم         باز بین هفته همی بیرون کنم

ای خدا در اضطراب و وحشتم        ای خدا افزون مفرما کُربتم

خدمتم ضایع مفرما ای خدا      تو مکن یارب کنون رسوا مرا

دو دست بسته دارم دست جلاد          دو دل بشکسته دارم دست جلاد

...........................................

عجب مهمان نوازی کرده ام من         عجب سوز گدازی کرده ام من

 حقیقت رسم مهمان این چنین است       همین رسم و همین آئین دین است

خدا یا طفلگان بابا ندارند        یتیمند پیش مردم جا ندارند

یتیمی درد بی در مان یتیمی      یتیمی خاری دوران یتیمی

...........................................

مزن این طفلگان بابا ندارند        دو بلبل منزل و ماوا ندارند

حرمت قرآن را مکُش مهمان را       نه شرط میهمانی ظلم کنی است ظالم ظالم

هر دو تا حقیرند بی باب و صغیرند             ظالم ظالم حرمت قرآن را مکُش مهمان را

...........................................

چه چه بزمت این دو طفلان تازیانه        همین بس خار و زارند در زمانه

نه رسم رحم الطاف این چنین است ظالم ظالم           هر دو تا یتیمند از غم دل دو نیمند

دو بی کس مادر و خواهر ندارند ظالم ظالم           حرمت قرآن را مکُش مهمان را

ای حارث دون بی مروت        بی رحم به صورت تو لعنت  

این هر دو ز آل بوترابند             بی یاور و خویش مام و بابند

مهمان تو اند غیرتت کو          آخر عربی همتت کو

یک دوه ز آب و نان نخوردند         از تشنگی جعات مردند

بنگر که چه سان به حال مضطر       لرزند ز خوفت ای ستمگر

...........................................

حارثا از خون این طفلان گذر       شرم کن از حضرت خیرالبشر

این دو کودک بی کس و یاورند            دور از شهر و دیار و مضطرند

از بزرگان شرف پیدا شدند       از نژاد خواجه گان انشا شدند

بستگان مصطفی و حیدرند        زاده بگزیدگان داورند

حرمت زهرا نگهداری شقی           عرصه محشر بیاد آر ای شقی

حارثا این هر دو مهمان منند          نو گل بستان دامان منند

حارثا کم کشته اینجا آمدند       با فغان و ناله و آه آمدند

کی بود مهمان نوازی این چنین      خون مهمان را بریزی بر زمین

...........................................

حارثا بی باب و هم بی مادرند         بنده خاص یگانه داورند

حارثا دنیا نباشد پایدار        حارثا عقبا بود دارالقرار

التماس من نما حارث قبول         هستند این طفلان ز اولاد رسول

چون کنیزان می کنم خدمت تو را      کار من حارث مکن فردا تباه

حارثا در مانده این طفلان شدند    بین چه سان از ترس تو لرزان شدند

آه و واویلا  که رسوا گشته ام         آه دردا خار دنیا گشته ام

ای دریغا پرده از کارم فتاد           ای دریغا داده ام محشر به باد

گشته ام نزد پیمبر روسیاه          پیش حیدر رو سیاهم روسیاه

گیر این تیغ و نما رأسم جدا        تو مکن آزارشان ای رو سیاه

گیر این تیغ و نما جسمم ریز ریز          پیش مردم آبرویم را مریز

...........................................

حارثا این طفلها زار و گریانند        بین چه سان از ترس تو بید لرزانند

ظالما بنگر چه سان زار و نالانند            این دو بی مادر پدر اهل کنعانند

...........................................

صورت شان را نگر گشته چون نیلی         بس که  خوردند ظالما دست تو سیلی

این دو یوسف صورتان اهل کنعانند           این دو بی مارد پدر از بزرگانند

...........................................

پای ایشان را نگر گشته چون مجروح           پابرهنه حارثا رفته اند در کوه

حارثا آهسته تر آیند از زانو

...........................................

بیا حارث ز قتل نوجوانان       میالا از پی دنیا و دامان  

دل خرابش آزرده منما         گل ایمان من پژمرده منما

ببر این کودکان را ای جفا کار         سوی ابن زیاد زشت مکار

به دستش ده کند خواهد هر آن کار          تو آسوده مشو ترسا ز جبار

...........................................

حارثا بوسم کنون دست تو را       من ببوسم هر دو پاهای تو را

حارثا این هر دو مهمان منند        نو رسیده بر سر خان تو اند

حارثا یک نان نخوردند خان تو        حارثا یک شب شدند مهمان تو

مهر خود را من به تو غربت کنم        بیش از این ها من به تو خدمت کنم

حارثا این هر دو تا باشند یتیم        هم یتیم و هم اسیر و دل دونیم

حارثا از خون این طفلان گذر         شرم کن از حضرت خیر البشر

...........................................

با طفلان

چه سازم دست من در ریسمان است       

...........................................

نمی بینی نباشد یک مسلمان

...........................................

ندارم پیش شوهر آبروئی

...........................................

چه سازم این زمان الله اکبر

...........................................

چه سازم این زمان ای زار افگار

...........................................


شریح در  مجلس طفلان مسلم

به چشم حکم تو را من به سر خریدارم         مطیع امر تو ام تا که نیمه جان دارم

ولی ز قول تو بوی فراق می آید        ز حرف های تو بوی نفاق می آید

............................................

ایا دو بلبل باغ عقیل ای طفلان        مشرف از قدم تان شده است این سامان

............................................

پناه سرور اهل لقا سلام علیک         فروغ بخش دل مصطفی سلام علیک

............................................

سلام ای مادر محزون و افگار        تردد می کنی امروز بسیار

بیان فرمای راز کار تو چیست        یقین دانم که بی راز هم نیست

............................................

ای امیر    کنم من راز پنهان آشکارا بدان در خانه

به این حجره چرا ای مادر زار      تردد می کنی امروز بسیار

بیان فر ما تو مادر سرّ این چیست        گمانم در نمیرم غیر از این نیست

............................................

کنم این راز پنهان جان مادر         نسازم هیچکس  زین امر مخبر

............................................

دارم از مسلم امیرا من خبر     منزل ما هست اکنونش مقر

مژدگانی ام کنون فرما عطا


عسعان در  مجلس طفلان مسلم

یابن مرجانه ز مسلم دو پسر     کاندرین شهر دو تابان اختر

کاندرین شهر کنون پنهانند        در حجاب از نظر یارانند

باش آگه تو بر این یابن زیاد           زین خبر خاطر خود یکاد

...........................................

اینهای از صغیر وز کبیر           این چنین فرمان بیامد از امیر

هرکه اندر خانه اش این دوپسر       نا دهد ما را ز احوالش خبر

خانه او را همی نیما کنیم          آتشی زآن جایگه برپا کنیم

صاحبش را کشته از خنجر کنیم         سر او را بیگانه از پیکر کنیم

...........................................

همانا که از مسلم این دو پسر           ندارند ز ایشان نشان خبر

ندانم که طفلان کجا رفته اند                تفحص قدم اندر این ....

ای دو ماه کشور خوبی که اید         ای دو شاه بخت محبوب که اید

اندر اینجا از برای چیستید         رانده زین سودا برای کیستید

...........................................

آه از بخت نکویم آه آه         عزت آمد روبرویم آه آه

...........................................

تامل کردنم برگو چه حاصل

...........................................

عبیدالله را از چاکرانم

...........................................

بگیرم از عبیدالله زر و مال

...........................................

نخواهم گوسفندان غیر طفلان

...........................................

سوی زندان برم این کودکان را

...........................................

برم این کودکان را سوی زندان

...........................................

دوطفلان مسلم کجا می روید          بایستید آماده غم شوید

شما را کنون بال پر بسته شد       دلتان ز زندان غم رسته شد

...........................................

ز بخت بلند تو حالی امیر      دو طفلان مسلم شدند اسیر

گرفتیم در نزدت آورده ایم     برای تو این خدمتی کرده ایم

امیرت طلب حال مشکور کرد      روان شو ز جا خیز مانند گرد

...........................................

ایا امیر رها کرد از فنا و غرور         ز حبس دو پسر مسلم این زمان مشکور

نکرده بیم ز قهر عذاب حضرت تو         گذشت از سخط انتقام سطوت تو

...........................................

امیرت خواسته مشکور را کنون       لوای عمر تو گردید وارون

امیر آورده ام مشکور نادان         بفرما آنچه مسطورت بگردان

...........................................

روان شو پای دار الحال مشکور            که گشتی این چنین مهجور مهجور

کنیز در  مجلس طفلان مسلم

شوم فدا به تو ای بی بی من محزون          چه روی داده که گشتی تو واله حیران

خدا نکرده مگر رنجش دگر داری           که ... اش اشک دیده می باری

...........................................

روم که آب بیارم برای تو این دم            برای امر تو ای بی بی خجسته نهاد

...........................................

از کدامین خاورند این مهر ماه       زاده سلب کدامین پادشاه

این دو کودب از کدامین شهند       این دو گوهر از کدامین گلشنند

این دو خورشید جلالت کیستند             اندر این جا از برای چیستند 

    شما را پدر کیست ای کودکان         خدا را خدا را نمائید برایم بیان

...........................................

گوئیا مسلم شهید دادگر         مر شما را کودکان باشد پدر

آتش افغان تان را دارد شرر       زآن شهید تشنه کام در به در

...........................................

شاد باشید ای دو مولا زادگان           خاطرتان باد خرسند این زمان

من کنیزان محبان شما         آخرت بخشد جزایم آن خدا

هست خاتون من مرا ای کودکان        کز هوایتان فشاند نقد جان

آقا شهیدم مسلم مولای شهیدم مسلم

...........................................

بدان بی بی افگار ندارم تاب گفتار           کنم تقریر این حال چه پرسی از من زار

...........................................

چگویم من چه دیدم  دو طفل مرده دیدم        دو دل افسرده دیدم   غریبو بی مددکار

...........................................

بلی بابا ندارند بلی مادر ندارند         بدان بی غمگسارند غریب زار افگار

...........................................

دو طفل مسلم زار غریب بی مددکار       حزین زار افگار چه پرسی از من زار

...........................................

بدان در چشمه ساران ز غم گریان زارند           سرشک از دیده بارند برو در نزد ایشان

...........................................

بیا بهر من بی بی نکو منظر     نشان دهم به تو من کودکان خسته جگر

...........................................

همان دو طفل که گفتم همین حقیرانند         مثال گنج در این زیر نخل پنهانند

...........................................

مژدگانی بده ای خاتونم      مژده ده که ز حد افزونم

سرور ما پسران مسلم     این آرام روان مسلم

مشکور در  مجلس طفلان مسلم

امیرا حکم تو طوقی است به جانم        به فرمان تو حالی روانم

کنم محبوس این طفلان روانم        رسد تا بار دیگر از تو فرمان

...........................................

شما را زین حکایت چیست منظور

...........................................

بدان در غفلت من در نظر نیست

...........................................

بگوئید غیر او کو رهنمائی

...........................................

بدان البته او پیغمبر ماست

...........................................

بدان آری وحی مصطفی اوست

...........................................

بلی باشد پسر عم پیغمبر

...........................................

بگو ایزد عطا کرده دو پایش

...........................................

هزاران لعن حق بر قاتلش باد

...........................................

بگو از حرف نیکو چیست مقصود

...........................................

شما را کودکان از دوستانم          گلی بی خار از این بوستانم

ز یاران امیرالمومنینم         ستوده بنده سلطان دینم

جفای پور مرجانه نیایم         همی خواهم که تا سوی مدینه

روان سازم شما را ز کینه       

 کند ابن زیاد زشت با من        جدا سازد سرم با تیغ از تن

...........................................

بگو ایزد عطا کرده دو بالش

...........................................

حالیا وقت است مولا زادگان         زین مکان باید شدن اکنون روان

جانب مقصد کمر با سی بس       بر فراز باده همت نشست

بگیرید این راه راهی شوی        سوی قادسیه شتابان روید

ستانید از دستم انگشتری      که او را برای شما رهبری

برادر مرا اندر آنجاستی      که او را به گیتی نه همتاستی

نشانم چه بیند شما را یقین        کند حفظ از کینه ظالمین

شما را به سوی مدینه برند         به سوی آن شه بی قرینه برند

...........................................

ایا خادم بجان منت روان شو      نه این بیداد را باشد گنه تو

برای دوست جان دادن نه دشوار         به نزد اهل دل سهل است بسیار

...........................................

پی رضای خداوندگار پیغمبر        رها نموده ام آن دو غریب بی یاور

نموده ام ز صفا در ز آخرت آباد          گذشته ام ز جهان خراب بد بنیاد

...........................................

ای ستمگر ای جفا جو لعنت حق بر تو باد       چون تو مکاری زمین آسمان را نیست یاد

هر که ترسد از خدا از تو نترسد بیمکان         پیش آن حارف تو هستی ذره خار جهان

کشته ای آن سید مظلوم مسلم را ز تیغ       بالیقین طفلان نمودستی نها در زیر تیغ

کشتن آن مظلوم بی عصیان تو را کافی نبود        قتل آن شاه نکو ایمان تو را کافی نبود

بهر قتل این دو طفلک بسته ای اکنون کمر     کردم ایشان را خلاص از دست تو بیدادگر

...........................................

هزاران جان من قربان شما را        فدایشان مرا فرمود یزدان

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند ارض و سما          به همت کشم با آن ابتلا

خداوندا  مرا صبری عطا کن            مرا آماده روز جزا کن

...........................................

بیامرز ای خداوند کریمم        نما آزاد از روز جهیمم

...........................................

گواه باش خدایا به عرصه روز محشر       که این تقریر نام به پیغمبر

پی رضای خدای جهان دادخواه مظلومان           مرا به ختم رسولان و آل او برسان

مکن ز دامنشان دستم ای خدا جدا         مکن به روز جزا از کرم ز پنجر سیاه