مجلس بازار شام - نسخه نور

حضرت زینب س  در مجلس بازار شام

زینب اسیر و خار است واویلا          از کینه خار و زار است واویلا

اکنون شتر سوار است واویلا

000000000000000000000

ای شیعیان فدای شما شد حسین من        در خاک و خون طپید تن نور عین من

نُه روز تشنه بود به او آب کسی نداد      زین غم بلند گشت چنان شور شین من

000000000000000000000

زینب کسی ندارد واویلا           در دیده اشک بار است واویلا

در شام بی قرار است واویلا      محزون و داغدار است واویلا

000000000000000000000

ای شیعیان بحالت من گریه سر کنید         رخسار خویشتن ز اشک بصر کنید

جسم حسین سه روز به دریای غم فتاد         دفنش کسی نکرد شما غصه سر کنید

000000000000000000000

زینب میان بازار واویلا          در دست قوم کفار واویلا

با چشم های خونبار واویلا

000000000000000000000

ای سر غرقه به خون کن تو به زینب نظری         بین شده قسمت زینب به جهان در به دری

یا اخا سیر شدم زندگی خویشتن امان        مرگ من از تو خدایا تو به زودی برسان

000000000000000000000

بیچاره زینب در بی نصیبی         یکجا اسیری یکجا غریبی

یکجا کندم مرسوم نظاره         یکجا زنندی کوس و نقاره

000000000000000000000

بابا علی جان زینب کجائی         بی یار و یاور هم دستگیری

000000000000000000000

ای حیف و صد حیف ای نوجوانان         کشتید از خون در خاک غلطان

000000000000000000000

برادر جان حسین من  امام عالمین من          بیا بنگر برادر جان  تو آه و شور شین من

000000000000000000000

برادر جان اسیرم من  حقیر دستگیرم من       چرا یارب نمیرم من  شهید است نور عین من

000000000000000000000

ای اهل شام دختر شیر خدا منم       زینب ضیای دیدة خیرالنسا منم

باشد روان به مثل کنیزان اهل روم          ما را برند اسیر به هر شهر و هر دیار

000000000000000000000

مبارک باد مردم ای سکینه           بود بهر حسین ای بی قرینه

که شد کشته به دست قوم کفار     که باشی چون اسیر روم و تاتار

000000000000000000000

یا اخا  یا اخا انت مثل العاج    بیده الاعدا    انا الغریب بدیاده الغربه 

آه حسین جان برادر خواهرت بمیرد

000000000000000000000

بلافاصله

سر اخیار کجا نیزة اشرار کجا         زینب زار کجا کوچه و بازار کجا

000000000000000000000

عمه جان گریه مکن خاک دو عالم به سرم         شد کمان این سفر از بار تو خم شد کمرم

عمه این شام بود شهر و خلایق فیروز        بهر قتل  پدرت چیده اساس نوروز

باش ساکت به فدای تو و چشمان ترت            تازه شد باز به جان شورش داغ پدرت

000000000000000000000

چه عشرت چه نشاط و چه عیش فیروز است         محرم است و یا اینکه عید نوروز است

000000000000000000000

ای شمر لعین زشت می شوم        ای قاتل شهریار محروم 

یک لحظه بیا به نزد زینب           افزون ز تو داغ قلب زینب

000000000000000000000

ای شمر بسی جفای بی حد         کردی تو به دودمان احمد

در شام اگر چه شور شین است           آخر نه مصیبت حسین است

این شورش و عشرت فراوان           گویا شده روز عید قربان

000000000000000000000

ای شمر وفا و غیرتت کو            آخر عربی همیتت کو

من چادر و معجری ندارم          امروز برادری ندارم

راضی تو مشو گروه دشمن         بینند سر برهنة من

000000000000000000000

ای ستمکار ظالم گمراه         کس ندیدم چو تو معاذاله

آخر این کودکان در زنجیر        باشند از نسل شاه خیرگیر

مدعا چیست رفتن بازار         رحم کن دست جور و کینه بدار

000000000000000000000

مگر این شهر کافرستان است         کس به کافر چنین جفا نکند

رحم نایاب شد میان شما       که خدا رحم بر شما نکند

ترسم این کرده های زشت شما      آتش دوزخ اکتفا نکند

000000000000000000000

بلافاصله

به خیال تو ای سگ گمراه        درد ما را کسی روا نکند

شکوه ات می برم به نزد خدا        به خدا آه من خطا نکند

خوف دارم که خالق اکبر         نیک و بد را ز هم جدا نکند

همه را سر به سر بنورانند          نظری بر شما و ما نکند

000000000000000000000

یا فاطمه ز قبر درآ و بکن نظر        در زیر چشم شمر سکینه برهنه سر

بابا به داد دختر بیچاره ات برس          رسوای خاص و عام شدم بنگر ای پدر

بر گو به تن تو می خری ای باب تاجدار           زینب شتر سوار و خلایق نظاره گر

000000000000000000000

ای ضعیفه چه پرسی از حالم          در قفس مرغ بی پر و بالم

گویم از سر چه خاک بر سر من         باشد این سر سرِ برادر من

خواهری همچه من مبادش پیش     بنگرد کشتة برادر خویش

000000000000000000000

ای ضعیفه به دیدة خون بار         من چه گویم ز نام و شهر و دیار

به مدینه است جا و منزل من          شد کشیده به شام محمل من

دختر مرتضی علی به نصب       نام محنت فزای من زینب

این سری کو بود چه گل به سُنین        نور چشم من است نام حسین

شود بریده دستت ای جفا کار        سر بریده را تا چند آزار

این نه سر بود بر دوش پیمبر         بُدی جایش در آغوش پیمبر

مزن سنگ جفا ای زشت مکار       به فرق فرقدان سایش دگر بار

که ترسم سنگ آید بر دهانش      بترس ای کافر از ذکر زبانش

000000000000000000000

ای دختران شامی بی شرم بی حیا          سنگ جفا چرا به یتیمان زنید

نه کافریم و نه ز نصارا نه از یهود        از بهر چیست طعنه بر ایمان ما زنید

این طفلکان یتیم ندارند یاوری       ایشان غریب و سنگ جفا از چه ره زنید

000000000000000000000

خداوندا غریبان خار و زارند          به نزد هیچکس قربی ندارند

کجائی ای برادر جان حسینم        بیا بنگر که اندر شورشینم

ببین ما را شده ویرانه منزل         به شام از کینه آوردند محمل

000000000000000000000

چه می پرسی دلم لبریز خون است     

000000000000000000000

سرم از چوبة محمل شکسته

000000000000000000000

بدان خواهر ز مرگ نوجوان     

000000000000000000000

قدم از بهر اکبر شد خمیده

000000000000000000000

ز بس بر سر زدم از بهر عباس

000000000000000000000

برادر مرده باشد ام کلثوم

000000000000000000000

بدان خواهر ز ضرب ریسمان است

000000000000000000000

بدان زین العباد زار و تب دار

000000000000000000000

بمیرد عمه اش طفل حسین است

000000000000000000000

یتیم و بی پدر نامش سکینه

000000000000000000000

بدان من زینب زار حسینم

000000000000000000000

حسینم پیش چشمم سر بریدند         تنش اندر میان خون کشیدند

علی اکبر تنش شد پاره پاره         فزون شد زخم جسمش از ستاره

000000000000000000000

بدان ای زن برادر من ندارم         غریب و بی کسم یاور ندارم

ز یاران و عزیزان بی نصیبم        در این شهر و ولایت من غریبم

بلی گرید فرنگی همچه باران         مسلمان می کند شادی به دوران

کجائی ای برادر جان حسینم         کجائی بنگری این شور و شینم

000000000000000000000

بارالها سینه زینب از این غم ریش شد         ای خدا بنگر فرنگی قربش از ما بیش شد

بر فرنگی حُرمت و بر آل پیغمبر جفا         بر فرنگی عزت و بر آل حیدر ظلم ها

000000000000000000000

مکن گریه فدایت ای سکینه       به قربان تو ای ماه مدینه

نشانم  من تو را بر روی دامان          مخور غصه به قربان تو ای جان

000000000000000000000

یزید چوب مزن بر لب برادر من       سر بریده چه کرده است خاک بر سر من

 بریده ای تو سرش را به خفت و خاری           هنوز از سر، دست بر نمی داری

یزید جور و جفا بی حساب یعنی چه          یزید این سر و این پیچ و تاب یعنی چه

سری که داغ علی اکبر جوان دیده         زدن به چوبة ظلم خطاب یعنی چه

یزید پرده مدر شرم از نصارا کن        رسول زادة و بزم شراب یعنی چه

دم رقیه ببُرد طناب عمر تو را         یزید بازوی طفلان طناب یعنی چه

به روز حشر چگوئی جواب جدم را          کنیزی حرم بوتراب یعنی چه  

تنی که در بر جبریل کرد نشور و نما          برهنه ماندن در آفتاب یعنی چه

 000000000000000000000

الهی کور گردد چشم هایم         وای خدا به همراه

برادر زادة شیرین زبانم        وای خدا به همراه

000000000000000000000

خدا کند که شوی لال هر دو چشمت کور        ز فیض حضرت پروردگار گردی دور

ایا یزید نبینی تو خیر در دارین            شوند اسیر زنانت چه دختران حسین

ببین که این سگ بی آبرو چه می خواهی      از این پژمردة دل غمین چه می خواهی         

000000000000000000000

منم که از سمت مادر شهیدانم          منم که خواهر سرکردة اسیرانم

منم که تو ز جفا بی برادرم کردی      منم که خاک مصیبت تو بر سرم کردی

000000000000000000000

ای بی حیا ز من بشنو گفته های راست        احسان و لطف و مهر محبت گناه ماست 

ما بر حقیم و حق بسوی ما و حرف نیست        تلخ است بر کسی که ز دل کینه ها بپاست

ما را کشی به ناحق و نسبت به حق دهی         فردا ز حق و نا حق ما حق گواه ماست

ایا یزید بحق خدا و پیغمبر         تو از عداوت ای طفل بی پدر بگذر

به ما ببخش که این داغدیده محرم ماست         بما ستمزدگان یادگار آل عباست

چه حاجت این همه آزار ما ذلیل توایم         اگر تو از عربی ما همه ذلیل توایم

ایا یزید ستمگر جفا پرور           اگر سزاست کش عابدین خسته صبر

غنت ما همه را سر زتن منون بردار         بکن فدای سر زار عابدین بیمار

روم ز شوق کنون جانب رسول الله           اقول اشهدن لا اله الا الله

000000000000000000000

ایا جماعت حضار اگر مسلمانید       شما برای شفاعت لبی بجُنبانید

         مگر میان شما یک نفر مسلمان نیست          یقین که نیست مسلمان چاره جز آن نست

زنیم به فرق خود از غیرت همیتت سنگ          به التماس رویم نزد ایلچیان فرنگ

فرنگیان ز برای خدا دخیل دخیل             برو ز شفاعت این بی کسان زار دلیل

000000000000000000000

ای دوستان آل علی گریه سر کنید           بر بی کسی زین العباد یک نظر کنید

چون کشته می شود و نه شفیعی نه دوستی           رحمی به جان خستة این بی پدر کنید

ای محشر ملایکه هفت آسمان           سوی نجف دمی ز ترحم گذر کنید

نسل علی به باد فنا می دهد یزید          بهر خدا شما پدرم را خبر کنید

000000000000000000000

بدار دست تو از عطرت رسول الله           وگرنه موی پریشان کنم به ذات الله

فغان به همه گه حضرت الله برآرم         شکایتت بر قهار دادخواه برم

زبان به شکوه گشایم به حضرت یاری          که ذی حیات نمانند به خلق درباری

روم کنون به سر و پای برهنه سوی نجف         ضریح شیر خدا را بگیرم اندر کف

چه غیرت  اسدالهیش بجوش آرم         ز گریه اهل سماوان در خروش آرم

ای شیر کردگار یداللهیت چه شد           برخیز غیرت اسدالهیت چه شد

 000000000000000000000

بابا علی بابا علی

سر شکسته من زار نظر کن ای بابا         دل شکسته من زار نظر کن ای بابا

000000000000000000000

کجائی یا حسین ای شاه خوبان          فرنگی آمده سیر اسیران            

فرنگی آمده دیدار زینب        نصارا می کند بر ما تماشا

کجائی یا علی رس داد زینب           به اولاد شما این گونه مطلب

000000000000000000000

بسته به رنج جفا نزد یزیدم می برند          این قوم بی شرم و حیا نزد یزیدم می برند

000000000000000000000

نزد یزیدم می برند  مثل کنیزم می برند            با دردهای ابتلا  یارب برس بر داد ما

000000000000000000000

با این همه شور و نوا   این ذلت و خاری بما           با ساز و چنگ کرونا    نزد یزیدم می برند

000000000000000000000

من دختر پیغمبرم  چون مرغ بی بال و پرم          بر این اسیران رهبرم  بر این یتیمان پدرم یارب برس بر داد ما

000000000000000000000

ای یزید این سر بر تو مهمان است          کن لبش جاری صوت قرآن است

000000000000000000000

تو مزن ظالم چوب کین هر دم         بر لب و دندان برادرم

000000000000000000000

این لب و دندان برادرم          بوسه گاه ختم رسولان است

000000000000000000000

شد نصارا در مجلست حاضر          آرمنی بر ما هر زمان ناظر

000000000000000000000

تو نما شرمی بر خدا آخر      این چه دین است این چه ایمان است

000000000000000000000

ظالم به بوسه بینی چوب می زنی      دستت بریده بزن خوب می زنی

آری بزن بزن چه عجب خوب می زنی          ضربت بر غیت است چه مرغوب می زنی

---

 

امام سجاد ع  در مجلس بازار شام

شامیان این شهر را از چیست آذین بسته اند          از برای قتل شاه دین همی غوغا کنند

ما برادر مرده ایم   ای شامیان          دامتان افتاده ایم   ای شامیان

000000000000000000000

مسلمانان منم زین العباد بیکس ای یاران         گرفتارم ببند غم سوار ناقة عریان

تن بیمار و رنجورم عزیزان از حسین دورم         چه سازم چون کنم یاران در این دم

000000000000000000000

یا ابتا یا ابتا انا الغریب به دیار الغربا         

داشت سودای تو ای سر با دل ما کارها            می کِشد عشق تو ما را بر سر بازارها         

ما اسیران از نگاهتان بسی آزرده ایم               آخر ای بی غیرتان شرمی نمائید از وفا

000000000000000000000

ای دریغا حرمت خیر البشر بر باد رفت            بوستان دین خراب از صرصر بیداد رفت

اهلبیت مصطفی را در به در بنموده اند          خار و زار و موپریشان نوحه گر بنموده اند

ای پدر بهر تماشا سوی شامم می برند          بال و پر بسته اکنون سوی شامم می برند

000000000000000000000

دریغا گشته ام آواره اینجا         سواد خلق شامی گشته پیدا

رود ناموس ما بر باد اکنون        چرا دور فلک گردید دوران

(اهانت می شود بر آل طاها         چرا دور فلک مانده است برپا)

000000000000000000000

خداوندا غریبان خار و زارند         به نزد هیچکس قربی ندارند

اسیران در زمانه خار و زارند          ز ظلم دشمنان دائم فگارند

خصوصا ما که سرداری نداریم        به چشم اهل شامی خار و زارم

000000000000000000000

ایا زن ما مسلمانیم والله         همه قاری قرآنیم بالله

نه گبر و نه نصارا  نه یهودیم          همیشه در رکوعیم و سجودیم

ز مومن هم ز کفار و مسلمان         فرا گیرند از ما درس قرآن

نماز ما ندارد شک و ریبی            به دین ما ندارد هیچ عیبی

ولی کفار ما را خار کردند           اسیر کوچه و بازار کردند

000000000000000000000

ایا با عفت و با عصمت زار           نخست از آب و نانم کن خبردار

تصدق باشد این یا محض الله            تملق باشد این یا نذر الله

پس ای زن حاجت خود را بیان کن          دل ما را از این غم شادمان کن

000000000000000000000

یتیمان گیسوان خود گشائید              دعائی از سر رأفت نمائید

علی اکبر جوانم ای برادر       تو در خاک و ز غم من خاک بر سر

الهی نوجوانی را به دنیا        نسازی نا امید از فیض عظما

بگو از مطلب دوم زن زار          بخواهم از خداوند جهاندار

000000000000000000000

ایا قاسم پسر عم جوانم         عجب زد آتشی بر استخوانم

ایا زن مرگ فرزندت نبینی          شب عشرت به نزد او نشینی

چه داری حاجت دیگر به دنیا         بگو بهر خدا ای فرد یکتا

000000000000000000000

ایا زن طالع سعدت بلند است             که صید بسته ات اندر کمند است

میان این زنان موپریشان         نظر کن بر سر رخسار ایشان

هر آن زن را که بینی سر شکسته             سرش از چوبه محمل شکسته

همان زن زینب بی خانمان است         تو را مطلب مهیا در جهان است

000000000000000000000

بسته به زنجیر جفا نزد یزیدم می برند            این قوم بی شرم و حیا نزد یزیدم می برند

000000000000000000000

ظالم به بوسه گاه نبی چوب می زنی        دستت بریده باد چه مرغوب می زنی

خوش جرأتت حبیب خدا حاضر است تو          پیش حبیب چوب به محبوب می زنی

یعثوب دین کجاست ببیند چه خیزران           بیند به لعل زادة یعثوب می زنی

این لب چشیده شیر ز پستان فاطمه          چوب از من است از چه تو معیوب می زنی

000000000000000000000

ایا یزید خلافت بگو ز جانب کیست          خلافتت چه سند دارد و دلیلت چیست

کدام آیه دلیل است بر خلافت تو            کدام حکم صحیح است بر امامت تو

کسیکه نسل وی از زادة زنا باشد              امامتش به چه ملت بگو روا باشد

که را به انفسنا خوانده اند انفسکم         به شأن کیست بگو آیة یطهرکم

ایا جماعت حضار از صغار و کبار        دهید گوش شما حق احمد مختار

یزید رفت به دوش رسول یا پدرم           یزید هست ز نسل بتول یا پدرم

جد من رفته به معراج خدا یا جد تو           جد من بگذشته است از نُه سما یا جد تو

جد من پیغمبر روی زمین یا جد تو            جد من باشد شه کرسی نشین یا جد تو

جد من کَنده در خیبر یا جد تو            جد من کُشتی همی عنتر بگو یا جد تو

در حق ما آیة تطهیر باشد یا شما              کرده نازل بر محمد در کتاب خود خدا

هیچ امت در حق پیغمبرش این کار کرد             کی نصارا کی یهود و کی مجوس این کار کرد

بده جواب من ای ملحد زنا زاده            که گشت آتش دوزخ برایت آماده

000000000000000000000

دعوی اسلام داری ای لعین بد سییر            می بری نام محمد می کُشی او را پسر

جسم او در کربلا و رأس او در طشت زر              کی شود راضی ز تو در نزد داور عابدین

000000000000000000000

در حضور چهارصد کرسی نشینان ای لعین          دختران مصطفی را موپریشان ای لعین

اندر این مجلس در آیند چون اسیر           خویشتن را خوانی ای ظالم مسلمان ای لعین

هیچ امت در حق پیغمبرش این کار کرد             کی نصارا کی یهود و کی مجوس این کار کرد

سر برهنه در برِ نامحرمش اظهار کرد            شکوه ات را می برد نزد پیمبر عابدین

000000000000000000000

حضار مجلس هر که دارد یا ندارد معرفت در حق ما            گوش دارید هان بگویم من به آواز رسا

شش صفات نیک را ایزد  بما کرده عطا            علم و حلم و بردباری و شجاعت هم سخاوت هم حیا

حمزه و هم جعفر طیار با شیر خدا           جدّ امجد بود ختم رسالت مصطفی

سید دراج دارد این تمنا از وفا            شافعش گردد به نزد حی داور عابدین

000000000000000000000

بده جواب من ای ملحد زنا زاده          که گشت آتش دوزخ برایت آماده

000000000000000000000

وداع می کنم ای عمه های خونجگرم             وداع می کنم ای خواهران دربه درم

وداع می کنم ای ماه بی قرینة من            وداع می کنم ای خواهرم سکینة من

000000000000000000000

کجاست جد کبارم محمد عربی           کجاست شیر خدا مرتضی علی ولی

ای عمه هایم سازید حلالم      آئید پیشم بینید حالم

عمه ببوسم روی منیرت           بنما حلالم جانم فدایت

جان تو عمه جان رقیه           من کشته گردم از جور کینه

000000000000000000000

سرشکستة مرا نظر کن ای بابا             دو  دست بستة من را نظر کن ای بابا

عمه جان یک دم بفریادم برس            من ندارم غیر از تو یک دادرس

 یک دم تو عمه بنگر به حالم          از دست جلاد بشکسته بالم

ای عمه زینب محنت کشیده           در دار دنیا راحت ندیده

الله اکبر من بی گناهم            چون یوسف مصر اکنون به چاهم

000000000000000000000

خوشا به حال تو باد ای فرنگی دین دار           که میکنی تو به دین محمدی اقرار

بگو اشهد ان لا اله الا الله             محمد است رسول و علی ولی الله

---

سکینه  در مجلس بازار شام

منم سکینه پدر ندارم           از ظلم عدوان معجر ندارم

شد کشته بابم در دشت کینه            گشته به دوران بیکس سکینه

000000000000000000000

بیچاره زینب در بی نصیبی      یکجا غریبی یکجا اسیری

000000000000000000000

یا ابتا    یاابتا

منم سکینه مظلومت ای عزیز پدر           ز راه لطف زمانی به موی من بنگر

000000000000000000000

بگو ای عمه این عیش طرب چیست        اگر عید است این عشرت عجب نیست

چه واقع شد که مردم فارغ از غم            مبارک است می گویند با هم

000000000000000000000

بارالها برس داد دل خفت و خاری        مرحمت کن به دل سوختة بی پدر آری

پدرم کشته و من بستة اشرار شرور          خلق شامی همه در عشرت و شادی مسرور

000000000000000000000

بسته به زنجیر جفا نزد یزیدم می برند          این قوم بی شرم و حیا نزد یزیدم می برند

000000000000000000000

ای یزید این سر بر تو مهمان است            کز لبش جاری صوت قرآن است

000000000000000000000

ایا ستمگر بی آبروی بد کردار         تو چوب از لب دندان باب من بردار

مزن تو چوب لب باب نازنین مرا        مسوز  ای سگ بی دین دل کبابم را

بریده ای تو سرش را به خفت و خاری          هنوز از سر او دست بر نمی داری

000000000000000000000

منم سکینه یتیم حسین تشنه جگر

000000000000000000000

بلی منم که زنم روز و شب به سینه و سر

000000000000000000000

شداست گردن من زخم ای لعین شریر

000000000000000000000

بدان یزید که این عادت یتیمان است

000000000000000000000

حفاظ صورت خود کردم از پریشانی

000000000000000000000

ز بس که خورده ام از شمر بی حیا سیلی

000000000000000000000

کسی یتیم بود کار او بود زاری

000000000000000000000

چرا ننالم چرا نگریم         که من یتیمم پدر ندارم

گرفته گریه ره گلویم        نمی توانم سخن بگویم

تو چشم عبرت گشا و بنگر       چه ظلم کردی به آل حیدر

حریم خود را به رو سیاهی        نشاندی از کین به تخت شاهی

مرا نشاندی میان دشمن           سر برهنه رسن به گردن

نشسته پیش تو دختر تو          ستاده ام من برابر تو

از این نشستن وز آن ستادن        جواب خالق ظالم چه گوئی

000000000000000000000

یزید گوش به حرفم بده بحق خدا          بحق جد کبارم شفیع روز جزا

یزید گر تو مرخص مرا کنی این دم           حکایتی است مرا با دو دیدة پر نم

000000000000000000000

یزید بی پدر  و بی برادرم کردی           یزید این دل زارم به درد آوردی

یزید حکم نمودی به شمر بی پروا      جدا نمود سر باب من ز راه جفا

یزید دختر خود را نشانده ای به حرم          مرا اسیر نمودی میان نامحرم

یزید قلب یتیمان بی پدر تنگ است         که رحم بر دل تو نیست مگر دلت سنگ است

ز بس پیاده دویدم ز دل کشم ناله        هنوز آبلة پای من بجا مانده

نگر به آبله پایم ای جفا گستر          مگر یزید نیم من ز نسل پیغمبر

000000000000000000000

سکینه می رود اندر کنیزی        ندارم راه چاره       ندیده در جهان غیر از عزیزی        فغان داد از یتیمی

000000000000000000000بلافاصله

ای عمه تا بحال کنیزی نکرده ام        خارم ولی به غیر عزیزی نکرده ام

دستم به دامن تو ایا عمة فگار           مگذار تا کنیز برندم به روزگار

000000000000000000000

فرنگی الامان           فرنگی الامان

ای فرنگی یک مسلمان نیست بر ما رحم کن         اندر این ساعت ز ما بهر خدا دوری مکن

یا نگهدار و بیا بهر خدا بار دگر       ای فرنگی ما غریبانیم محجوری مکن

000000000000000000000

فرنگی ما یتیم خار و زاریم          فرنگی ما کسی بر سر نداریم

فرنگی نه پدر داریم نه مادر           وساطت کن به ما حق پیامبر

000000000000000000000

فرنگی دست ما بر دامن تو             فرنگی خون ما بر گردن تو        

فرنگی باب زارم کشته گشته         بخون خویشتن آغشته گشته

---

زن صالحه  در مجلس بازار شام

چه واقع شد ندانم ای محبان       به شام از کینة اشرار و عدوان

اسیری آمده کو می دانم          که باشد از چه رو رفته  ندانم

روم از خانه بیرون با دل زار        ببینم کیستند این قوم افگار

000000000000000000000

بعد عابدین

همان برگو برم بهر ثوابی           برای این اسیران نان و آبی

جوان زار و بیمار و پریشان           مرا عرضی است بشنو از کماکان

 چه قومید از عرب یا از عراقید          ز اسلامی نصیب یا از نفاقید

مگر قرآن نمی خواندید در دار           گرفتارید به دست قوم اشرار

کنون با من بگوئید ای اسیران       که هستند از نصارا یا مسلمان

000000000000000000000

نمی دانم چرا ای حی سرمد           نهان شد صاحب قرآن محمد

پس ای بیمار از بهر ثوابی           بیاوردم برایت نان و آبی

بده بر این یتیمان و اسیران       از آن دارم سه مطلب من به دوران

000000000000000000000

نخست از آب و نانم باش آگاه         بود محض لله و نذر الله

چه دیدم دیده گریان ای یتیمان        دلم چون دیگ جوشد بهر ایشان

بیاوردم کنون بهر اسیران         روا گردد مرا مطلب به دوران

000000000000000000000

پس ای بیمار بشنو مطلبم را         بگویم با تو این دم حاجتم را

یکی فرزند دارم نوجوان است           عصای پیری این خسته جان است

تمنای دعای اولینم         بود این نوجوان مرگش نبینم

000000000000000000000

تمنای دویم شرمنده رویم           که در نزد عزاداران چه گویم

به وضع رغم چرخ آب نوسی             بنا دارم بفرزندم عروسی

دعا فرما که دلشادش نمایم             بماند زنده دامادش نمایم

000000000000000000000

بدان در اول کار جوانی           نمودم در مدینه زندگانی

به گل یاس پیمبر روز و شب ها           بودم چون فضه خدمت کار زهرا

چه زهرا رفت از دنیا من زار           شدم در شام افزا من گرفتار  

کنون روز و شبم این است مطلب          رسم پابوس علیاجاه زینب

000000000000000000000

ایا زن گفت این بیمار تب دار          توئی زینب مرا بر درد غم یار

کجا آمد مرا باور به دوران          که زینب جا کند در کنج زندان

000000000000000000000

بگو خواهر به من حال تو چون است

000000000000000000000

چرا رویت شده مجروح و خسته

000000000000000000000

چرا بر سرو قدت وی وزیده

000000000000000000000

چه زخم است این به بازویت عیان است

000000000000000000000

که باشد این جوان زار بیمار

000000000000000000000

چرا این طفل اندر شورشین است

000000000000000000000

چه باشد نام او ای با قرینه

000000000000000000000

چرا رخساره اش گردیده نیلی

000000000000000000000

بگو از نام روشن کن دو عینم

000000000000000000000

اگر تو زینبی پس کو حسینت

000000000000000000000بلافاصله

اگر تو زینبی کو نور عینت

000000000000000000000

 

---

یزید  در مجلس بازار شام

عمرعاص عمرعاص بهر خدا           در برم ساعتی نزول نما

بر تنم تب کنون شراره فکند          کز شرر ریشه ام ز بُن بَرکَند

اندرونم بدان ز شدت تب          گوئیا پر شده است از عقرب

چاره کن هلاک خواهم شد             زین شرر سینه چاک خواهم شد

بغض در دلم شده ظاهر         کین زمان بر روان زده آذر

فکری ای عمرعاص کن این دم           تا که فارغ شوم من از این غم

000000000000000000000

عمرعاص ای به درد من غمخوار         عمرعاص ای مرا تو مونس و یار

آن دمی ابن سعد شمر دغا          رو نمودند سوی کرب و بلا

نرسیده خبر ز جانب ما           از حر و ابن سعد و شمر دغا

می ندانم که فتح از طرفین          جانب ما است یا امام حسین

این همه اشک من روان باشد          در دلم بغض ها نهان باشد

000000000000000000000

عمرعاص ای وزیر خوش رفتار

000000000000000000000

مُردم اکنون برس به فریادم

000000000000000000000

مشکلم حل نما تو در عالم

000000000000000000000

داغ بسیار از حسین دارم

000000000000000000000

چاره ای کن ز دست خواهم رفت

000000000000000000000

ملک آبادیم شود ویران

000000000000000000000

چیست دردم علاج بتوانی

000000000000000000000

صد علیک ای حکیم خوش سیما           در برم ساعتی نزول نما

بین مرا ناخوشی چه باشد هان          درد من را تو شو  دمی درمان

گر نمائی علاج درد مرا            آنچه خواهی به تو دهم ز وفا

000000000000000000000

آفرین ای حکیم خوش منظر          خوش خبر باشی ای همایون فر

حالیا کن علاج درد مرا          تا که فارغ شوم از این معوا

000000000000000000000

علاج درد من بهتر نگردد این محضر          مگر آید خبر از قتل نور چشم پیغمبر

حکیما نیست بر دردم علاجی ای فلاطون فر          مگر بینم خط ریحان ذُلف کاکل اکبر

ببینم خورفه خال لب قاسم ز  ناکامی            دو بازو های عباس علی افتاد از پیکر

ببینم گر حریم شاه دین را بسته در زنجیر          سر زنجیر را بینم به دست شمر بداختر

در آن وقتیکه این اسباب ها جمع آمده نزدم            همان ساعت شوم شادان و برخیزم من از بستر

000000000000000000000

به من بنگر طبیب از سوگواری

000000000000000000000

علاجم گر توانی زود کن زود

000000000000000000000

طبیبا شد دل من پاره پاره

000000000000000000000

مرا در دل جگر آتش فتاده

000000000000000000000

طبیبا فکر کن افتادم از پا

000000000000000000000

کتاهی (که نایی) نیست ظاهر در بر من

000000000000000000000

فرستادم سپاهی بی حد و مَر

000000000000000000000

به قصد کشتن فرزند زهرا

000000000000000000000

مرا دشمن در این دار جهان بود

000000000000000000000

ز من او ادعای برتری کرد

000000000000000000000

زبان بربند فکر کار خود باش

000000000000000000000

علاج درد من کن در زمانه

000000000000000000000

علاج درد من را تو فزودی

000000000000000000000

نباشد درد من را هیچ درمان

000000000000000000000

محال است ای طبیب اکنون محال است

000000000000000000000

برو بیرون به برم ای طیب بد اختر          مراست مشورت تازه اندر این محضر

بیا به خلوتم ای عمرعاص از یاری           که مشورت به تو دارم من از هواداری

بگو حضور بیایند منشیان ز وفا           کند نامه به نزد عبید دون انشا

000000000000000000000

کنون منشی به فرمانم قلم بر روی دفتر زن

000000000000000000000

چنین بنویس ای منشی بر آن بی رحم سنگین دل

000000000000000000000

بیاد آور حنین و نهروان  بدر و صفین را

000000000000000000000

مکن یک جو مدارا با حسین تا هر چه بتوانی

000000000000000000000

دلم خون شد ایا منشی رقم کن زادة حیدر

000000000000000000000

سپهدار تو باشد ابن سعد و شمر سر کرده

000000000000000000000

دگر منشی رقم کن نزد شمر و ابن سعد دون

000000000000000000000

جهان را تنگ کن بهر بنی هاشم در این دنیا

000000000000000000000

دیگر بنویس بر خولی دیگر گو ابن کاهل را

000000000000000000000

دیگر بنویس ای منشی سنان  ابن انس را گو

000000000000000000000

برادر با پسر عباس را بکُش از کین

000000000000000000000

دیگر بنویس ای منشی عباد شاه بیکس را

000000000000000000000

هر آنکس رحم بر آلدد می کند او را

000000000000000000000

میاندیشید از روز جزا و خشم پیغمبر

000000000000000000000

بیا بگیر تو این نامه قاصد مضطر           ببر به کرب و بلا ده به شمر بد اختر

چه می شود که غم این زمان به سر آید            ز کربلای معلا برای من خبر آید

اگر خبر رسد که حسین علی شده بی سر         یقین شفاست مرا خون خلق آن سرور

بیرون بروید به پیشم شما هواداران          عفینان بنوازید اندر این سامان

 000000000000000000000

ساقی بیار باده که شد موسم بهار           ریحان کل دمیده به اطراف جویبار

ساقی بیار باده با مدعی بگو        بر کام ما بکن که چنین جام جم نداشت

ساقی نقاب از رخ خاتون خم بگیر          خون در روان سلسله مو نقاب کن

اگر آمد حرام این می در عالم          به دین احمد آن شاه معظم

بده بر دین عیسی تا بنوشم        به روی آتش الفت بجوشم

روید در بر من ساعتی کنون بیرون           که بلکه یک فرجی بر غمم بدشخون

چه می شود که غمم این زمان به سر آید             ز کربلای معلا برای من خبر آید

000000000000000000000

السلام ها

000000000000000000000

از کجا

000000000000000000000

فتح است یا شکست

000000000000000000000

سلطان دین شهید شد

000000000000000000000

یعنی تعجبم سلطان دین شهید شد

000000000000000000000

مرا کی آیدم باور     سلطان دین حسین شهید شد

000000000000000000000

شکر خدا که دور فلک شد لگام من            افتاد مرغ وحشی دولت به دام من

آن بادة نشاط که می خواستم مدام           از آب تیغ شمر رسانید کام من

گشته حسین فاطمه گردن کش حجاز          مقتول تیغ خصم کُش انتقام من

000000000000000000000

کس یاریش نکرد

000000000000000000000

که بود

000000000000000000000

نامش چه بود

000000000000000000000

عباس کشته شد

000000000000000000000

عباس شیر غضب علی با سپاه رزم نکرد

000000000000000000000

از قوت و شجاعت او باز گو به من

000000000000000000000

پس چون شده شهید

000000000000000000000

حُر با حسین جدال نکرد

000000000000000000000

با ما مگر نبود

000000000000000000000

فوج سپاه چقدر بود گو تو شمر

000000000000000000000

از شاه دین چقدر بود گو تو شمر

000000000000000000000

پس لشکرش چه شد

000000000000000000000

از کجا – چرا

000000000000000000000

دیگر کسی جان فدای حسین نکرد

000000000000000000000

که بود    دیگر    دیگر

000000000000000000000

دیگر

000000000000000000000

عباس چگونه جنگ نمود

000000000000000000000

یعنی چه    یاللعجب عابس برهنه شد

000000000000000000000

خوف از سپه نداشت

000000000000000000000

باک از سنان نداشت

000000000000000000000

اکبر شهید شد

000000000000000000000

مگر مادر نداشت

000000000000000000000

مادرش چه کرد

000000000000000000000

شاه شهید کرد عروسی به دشت کین

000000000000000000000

برای که      عروسی کرد

000000000000000000000

ای شمر تعریف کن قاسم با سپاه رزم نکرد

000000000000000000000

بگو ببینم  چون شد

000000000000000000000

آبش کسی نداد

000000000000000000000

اکبر ز زین فتاد حسین گو چه کرده است

000000000000000000000

مگر کم گروه داشت

000000000000000000000

خشمش نشد زیاد

000000000000000000000

گو بر حریم شاه شهیدان چه روی داد

000000000000000000000

ظالم پس دلت نسوخت

000000000000000000000

تعریف کن به جنگ حسین، در برم توشمر

000000000000000000000

برگو دگر چه گذشت

000000000000000000000

جان داد یا که سر شده از پیکرش جدا

000000000000000000000

آمد بهوش شاه شهیدان ایا تو شمر

000000000000000000000

چند تن بوده اید شما بهر کشتنش

000000000000000000000

پس دلت نسوخت

000000000000000000000

در چه وقت     گفتا چه

000000000000000000000

چه خواهشی – دادی امان به او که نمازی کند ادا

000000000000000000000

خلاصه سر از تن حسین که بریده

000000000000000000000

با چه           گفتا چه

000000000000000000000

دیگر چه گفت

000000000000000000000

دادی به او تو آب

000000000000000000000

حرفی نزد

000000000000000000000

بعد از آن بگو

000000000000000000000

مگر کم کرده داشت

000000000000000000000

بود انتظار که

000000000000000000000

امان امان انتظار مادرش

000000000000000000000

ای شمر سر از تن حسین تو بریدی به پشت رو

پس چون شد نبریدی به پیش رو

000000000000000000000

برگو چه ها گذشت

000000000000000000000

دگر بگو به غارت اموال خیمه ها

000000000000000000000

ظالم پس دلت نسوخت

000000000000000000000

اول کجا

000000000000000000000

دوم کجا

000000000000000000000

زینب بگو که نعش حسین را نمی شناخت

000000000000000000000

به ذاکرین و مستمعین می نما دعا           بخشا گناه شان به صف جزا

000000000000000000000

ای شمر مرحبا که وفا داری این بود           خدمت به خانواده سفیان چنین بود

برگو چه کرده ای به حسین و به آلشان         شیرین کن از شنیدن این قصه کاممان

000000000000000000000

مُلازِمان سوی بازار و کوچه بشتابید          چرا نه حکم مرا بی قرار  و بی تابید

به اهل شام گوئید شهر آرایند          به هر کناره یکی سور و ساز بنمایند

یکی عروس بسازند شام را زیبا            هزار سور نمایند از طرب برپا

در کوچه و محله و بازار بگذران        آنان که رویشان شکند ماه مشتری

چون خانمان خراب کن آل حیدری         شایستة قبا و دگر خلعت زری

خواهی تو شمر داخل شام ار شوی کنون            باری بیار اهل حرم را به معبری

گر مرد و زن قیامت جمعیتی بود          بیند هزار چشم به یک ماه منظری

در پیش چشم دیده شان دیار شام             آور به جلوه هر طرفی ماه منظری

از فرق جمله پردگیان پاره کن ز هم            باشد اگر چه ساترشان کهنه معجری

000000000000000000000بلافاصله

بخیروزی برو می کن منادی         ببندند شام را اسباب شادی

ز بعد ساز و طبل شادیانه              بگو با خلق شادی بی بهانه

000000000000000000000

پشت مطبخ سرای ما تو بدان            مسجدی هست بی در و ویران

بهر آل حسین تشنه جگر              زان خرابه نیافتم بهتر

ایا شمر تمامی آل طه را            مخدرات حسین را برید در آنجا

000000000000000000000

ایا غلام سعادت مأب با فرهنگ           نگر که چیست که پر شد صدای توپ و تفنگ

که راست حد چنین کار زشت نا زیبا             کند ز بی خبری در دیار ما بر پا

000000000000000000000

برو غلام بیار ایلچی فرنگی را           دگر سران سپه یکه تاز جنگی را

که  ستوستم بکند در دل فرنگی جا             که بیند او به حضورم سپاه جنگی را

به استقبال ایلچی پیر و برنا             شوید از جان و از دل  راه پیما

000000000000000000000

بیا بیا تو ایلچی فرخنده فال و نیک سیر            مگو زبان فرنگی بگو زبان دگر

000000000000000000000

فران تو مگو ای جوان نیک شعار           به این زبان نیم عارف ایا نیکو عطوار

زبان خارجیت قطع کن ایا برنا        تو فارسی چه بگوئی همی شوم آگاه

000000000000000000000

مگو تو ترکی و برگو زبان ایرانی              که واضحم بشود رازهای پنهانی

000000000000000000000

خوش آمدی تو ایا ایلچی مبارک رو           بیا که جای همایون تو مرا پهلو

چه تحفه پیش کشی داده پادشاه فرنگ          قبول ما شده این تحفه های رنگارنگ

بیا به تخت جواهر نشان ما بنشین           مدار خاطر خود را از این سفر غمگین

رو نشین این دم به تخت زرنگار           تا شکوهم بر دلت گیرد قرار

000000000000000000000

ساقی بیار باده که ماه صیام رفت            در ده قدح که موسم ناموس و فام رفت

وقت عزیز رفت بیا تا قضا خوریم           می ده که عمر بر سر سودای  خام رفت

بده ساقی آن می که تا دم زنیم          قدم بر سر هر دو عالم زنیم

یک امروز با یک دگر می خوریم           چه جام دمادم پیاپی خوریم

به می آب بر آتش غم زنیم            چه فرصت نباشد دگر کی زنیم

000000000000000000000

الا ای ساقی مه رو  و خوش نام           مدار نام تو مشهور ایام

به تو دارم خطابی ای نیکو نام           بده چائی به هر خاص به هر عام

000000000000000000000

امیران ما و بزرگان شام          همه مردم رتبة قدر و تام

در آئید این بزم دلکش تمام              نشینید بهر تماشای کام

که امروز فیروزی حضرتم           دم جلوة شوکت عزتم

000000000000000000000

بلا فاصله

یکی از معتمدان درگاه          که به دربان حرم دارد راه

در برم آورد او دختر من          رود آن دختر مه پیکر من

000000000000000000000

علیک من به تو ای دختر فرشته ببر           بیا به نزد من ای نور دیدگان پدر

بیا چه قنچه به دامان باب معوا کن          به شاخسار چمن تو هزار غوغا کن

000000000000000000000

ساقی بیار باده برافروز جام من           مطرب بزن تو نغمه جهان شد به کام من

قلیان بیاورید برایم به صد شتاب          چائی دهید بر همه سرکردگان من

000000000000000000000

بلافاصله

کجائید ای چاکران درم           کشید از پی حکم اینک رقم            

شتابید سوی خرابه به تیغ          ز کین جمله گردید بارنده میغ

همه کودکان خواهران حسین       زنان و دگر دختران  حسین

بیارید با هر چه سرها که هست           شتابی که هستم همی مست مست

بیاورید برم جمله اسیران را          کنم ضیافت از این عیش تازه مهمان را

ساقی بیار باده برافروز جام من            مطرب بزن تو نغمه جهان شد به کام من

000000000000000000000

خوش مجلس عشرتی است در کام        ریزید شراب ناب در جام

آرید سران آل طاها            در مجلس من به شور و غوغا

 هبذا بخت همایون بلند اقبالم              مرحبا طالع فرخنده با اجلالم

پایة کاخ مرا حال به گردون معوا        سایة تاج مرا اختر کسرا معوا

بیاورید به مجلس سر اسیران را          کنم ضیافت از این عیش تازه مهمان را

000000000000000000000

بگو از نام سرها ای جفا کیش  

000000000000000000000

همین سر از که باشد پاک و طاهر

000000000000000000000

همین سر از که ای شمر لعین است

000000000000000000000

دو سر دیدم بگو یک یک ز نامش

000000000000000000000

به مجموعه سر جمعی هویداست

000000000000000000000

سر مرد سیاهی فرضعین است

000000000000000000000

دیگر از کیست این سرهای انور

000000000000000000000

دو سر دیدم شهنداز دو کوکب

000000000000000000000

سر روشن رخش چون نیرین است

000000000000000000000

هزار حیف از این ماه هاشمی انفاس           دریغ از قد رعنای حضرت عباس

دیگر بگو ای رو سیاه نامه تباه          همین سری که بخون بسته است کاکل را

000000000000000000000

بگو از زور است آن هنرمند          

000000000000000000000

مگر میراث بُرده از پدر او

000000000000000000000

دیگر از کیست این رأس منوّر

000000000000000000000

هزار حیف از این رأس هم چه قرص قمر          دریغ و درد از این صورت علی اکبر

علی اکبر عجب ذلف نازنینی داشت            رخ منور و گیسوی عنبرینی داشت

مگر در کربلا او گشت داماد

000000000000000000000

چگونه شمع جان قاسم افسرد

000000000000000000000

همین سر از که ای شمر شریر است

000000000000000000000

سری گو بود منظورم نه پیداست

000000000000000000000

حضور آور به راهش هر دو عین است

000000000000000000000

ساقی نامه

ساقی بده تو باده که کامم بر آمده            ایام عیش گشته و محنت سر آمده

کو بادة مراد که امروز عیش ماست          روز عزای امت پیغمبر آمده

لب تشنه کُشته شد پسر مرتضی علی           از کینه حنجرش به دم خنجر آمده

ای قوم جملگی بنوائید پیش باز             از ره کنون حسین سرِ بی پیکر آمده

بود او اگر چه دشمن ما ولی مهمان ماست            اکرم الضیف گفته پیغمبر آمده

عباس آن تهمتن صحرای کربلا           باشش برادر دگر از ره در آمده

کرسی زر به یک طرف مجلسم نهید           چون شبه مصطفی علی اکبر آمده

گل های رنگ رنگ بریزید هر طرف          داماد نامراد حسین از در آمده

شکّر به شیر و شیر بریزند هر طرف           چون طفل شیرخوار علی اصغر آمده

بربط زنید و نی بنوازید کف زنید           چون دختر علی سر بی معجر آمده

یاران سر حسین علی را نگه کنید          هم بنگرید چگونه به مجلس در آمده

گر این حسین بود ز چه ای بی حیا شمر        بهر چه بی عمامه و بی افسر آمده

این سر برهنه هست اگر خواهر حسین             پس بی حفاظ از چه به مجلس در آمده

ای گوشوار عرش به زینب بگو چرا          در بزم عام با سر بی معجر آمده

دیدی هر آنچه کرد به اجداد ما علی           از ما گذشت وقت طلافی بر آمده

000000000000000000000

بلافاصله

ای زیب بخش خالق اکبر خوش آمدی             زینت فزای دوش پیمبر خوش آمدی

بود آرزوی من که بیائی سلام عام            از پا نیامدی ولی از سر خوش آمدی

حَجت بَدل به عمره نمودی ولی فدا             کردی تو عون و جعفر و اکبر خوش آمدی

جدت شراب گفته حرام است یا حسین            نوشم تو باش شاهد محضر خوش آمدی

گفتی طلا و نقره حرام است ظرف آن          متعلمش ز شارع انور خوش آمدی

اینک سرت به طشت طلا من نهاده ام           کارت کجا رسیده و بنگر خوش آمدی

درد شراب را به سرت ریزم از ستم         لب تر ز می بکن شه صفدر خوش آمدی

تنها نیامدی ز چه دلتنگ گشته ای           با عون و جعفر و علی اکبر خوش آمدی

قلیان بیاورید که مهمان مکرم است           از چیستی شها تو مکدر خوش آمدی

000000000000000000000

مصرع با شمر

بدان ای شمر دارم مطلبی چند

000000000000000000000

مگر این سر جدا گشته ز ساطور

000000000000000000000

چرا خرد استخوان گردن اوست

000000000000000000000

بگو تا آتشم بر جان نشیند

000000000000000000000

بریدی یا زدی ضربت تو از دور

000000000000000000000

بریدی رأس او با چند ضربت

000000000000000000000

چه گفت اول که با او ضربت آمد

000000000000000000000

دوم ضربت چه گفت آن شاه بیکس

000000000000000000000

سوم ضربت چه گفت از بینوائی

000000000000000000000

چه گفتا چهارمین ضربت سنین را

000000000000000000000

به ضرب پنجمین برگو تو مطلب

000000000000000000000

ششم ضربت چه گفت آن بی قرینه

000000000000000000000

چه گفت از ضربت هفتم ندانم

000000000000000000000

چه گفتا او به هشتم ضربت ای شمر

000000000000000000000

نُهم ضربت چه گفتا سوخت جانم

000000000000000000000

چه گفتا رو سیَه  برگو جوابم

000000000000000000000

مگر آبی زدی بر نار جانش

000000000000000000000

چه گفتا او ز تو چون یک لگد خورد

000000000000000000000

ای شمر دلم کباب کردی          چشمان مرا پر آب کردی

ای کاش نکردمی چنین کار         ترسم بخدا از قهر جبار

باری بگذشت هر چه بگذشت         فارغ دلم از غم جهان گشت

000000000000000000000

سر سرکشی داشتی یا حسین       تو لشکرکشی داشتی یا حسین

تو دشمن کُشی داشتی یا حسین          عجب شد طلافی بدر و حنین

ببین ضرب دست مرا یا حسین

شهنشاه دین لشکرت در کجاست          علمدار نام آورت در کجاست

بگو قاسم و اکبرت در کجاست          عجب شد طلافی بدر و حنین

ببین ضرب دست مرا یا حسین

به شام خراب آمدی خوب شد          به بزم شراب آمدی خوب شد

به ریش خضاب آمدی خوب شد          عجب شد طافی بدر و حنین

ببین ضرب دست مرا یا حسین

شهنشاه ارض و سما یا حسین        شه ملک یثرب مه قاف و قین

شدی کشته آخر به تیغ و سنین        عجب شد طلافی بدر و حنین

ببین ضرب دست مرا یا حسین

نگفتم که از بیعتم سر متاب          عجب گشت بیداد بختم بخواب

نظر کن به زینب شده بی نقاب           عجب شد طلافی بدر و حنین

ببین ضرب دست مرا یا حسین

بیا تا بشویم بخون روی تو           کنم پاک خاکستر روی تو

زنم شانه بر ریش نیکوی تو         عجب شد طلافی بدر و حنین

ببین ضرب دست مرا یا حسین

عجب سوی شام آمدی ای جناب          ببین زینبت را به بزم شراب

نگر ام لیلا به چشم پر آب        عجب شد طلافی بدر و حنین

ببین ضرب دست مرا یا حسین

یهود و نصارا نشسته ببین        بیا عابدین دست بسته ببین

همه دختران پر شکسته بین         عجب شد طلافی بدر و حنین

ببین ضرب دست مرا یا حسین

عیالت به بزمم اسیر آمدند          سیه معجر و دلگیر آمدند

به نزد خلایق اسیر آمدند        عجب شد طلافی بدر و حنین

بین ضرب دست مرا یا حسین

ساقیا می ده که مهمان آمده       شاه دین با ریش پر خون آمده

ساقیا می ده که اکبر کشته شد        جسم پاک او بخون آغشته شد

ساقیا می ده که عباس جوان       شد قتیل از ظلم جور کوفیان

ساقیا می ده که قاسم شاد شد          نا امید از خنجر جلاد شد

ساقیا می ده که زینب خار شد         سر برهنه وارد بازار شد

حسین عجب لب و دندان با صفا دارد          عجب گلی است که در باغ مصطفی دارد

کجایند حال بزرگان آل بوسفیان          که انتقام گرفتم ز دشمن ایشان

علی کجاست که گفتی خدای را شیرم          چگونه از پسرش انتقام می گیرم

زنم بچوب محمد کجا تقاص کند            کجاست فاطمه آید که تا التماس کند

000000000000000000000

ساقی هلال باده پر از آفتاب کن          دور فلک درنگ ندارد شتاب کن

ساقی نقاب از رخ خاتون خم بگیر          خون در روان سلسلة مونقاب کن

پر کن مگر که ساقی کوثر دلش شود            ساقی دوباره ساغر ما پر شراب کن

000000000000000000000

ای شمر ز آتش لگد چوب کعب نی         یکسر کبوتران حرم را خراب کن

000000000000000000000بلافاصله

 

خوش آمدی تو ای شه عطشان خوش آمدی         در بزم ما تو با سر عریان خوش آمدی

ای شاه تشنه کام بود روز عیش ما            لب های خشک، تر ز تو درد شراب کن

آه ای یزید این چه خطا و چه کار بود            شرم از جمال شافع یوم الحساب کن

شاها بیا گلاب بشویم به عارضت        ای سید جلیل ز می اجتناب کن

خواب ار چه نایدت به دو چشمان ولی بیا            بر دامن یزید زمانی تو خواب کن

آوخ که یادم آمده از جنگ نهروان          بر طشت زر نشین و سوال جواب کن

یاد آیدت ز غزوة صفین و نهروان         برخیز و پا دوباره هلال رکاب کن

ای فرد منتخب که ندارد سخن جواب         بر لعل خود ز چوب زدن اجتناب کن

چونی بزیر چوب ایا سبط مصطفی          الحال شکوه ام به بر بوتراب کن

قرآن کجا و شراب خاک بر سرم           هان ای وَشق تو شربه را پر گلاب کن

مطرب بزن تو نغمة چنگ رباب را            کمتر تو در حضور سئوال و جواب کن

ای شمر  زآتش لگد چوب کعب و نی             یکسر کبوتران حرم را کباب کن

000000000000000000000

لیت أشیاخی ببدرٍ شَهِدوا             جزعَ الخزرجِ من وَقْع الأسَلْ

لعِبَتْ هاشمُ بالملکِ                     فلا خبرٌ جاءَ ولاوحی نَزَلْ

لستُ من خُنْدُفٌ ان لم انتقمْ             من بنی أحمدَ ماکانَ فَعَلْ

قَدْقَتَلْنا القَرْم من ساداتهِمْ                    و عدَلْناه بِبَدْرٍ فاعتدَلْ

لأهلّوا و استهلّوا فرحاًثُمّ                قالوا یایزیدُ لاتُشَلْ

000000000000000000000

قتل پسر فاطمه افزود محسن را            بر بود قرار دل بی طاقت من را

اما چه عجب خوش لب و دندان خوش آئین           در رشگ ز انباع ثمن در عدن را

000000000000000000000

بگو توکیستی ای طفل میزنی بر سر

000000000000000000000

توئی سکینه عزیز حسین تشنه جگر

000000000000000000000

چرا بلند نمودی تسلسل زنجیر

000000000000000000000

بگو سکینه چرا گیسویت پریشان است

000000000000000000000

چرا دو دست به عارض گشوده حیرانی

000000000000000000000

بگو سکینه چرا عارضت شده نیلی

000000000000000000000

چرا به وقت سخن گریه در گلو داری

000000000000000000000

چرا سرشک ز بحرین دیده می باری

000000000000000000000

بر من پدرت را نبود حق و حسابی         بی حق و حسابی چه کتابی چه عقابی

او کشته بیداد سنان است و دگر شمر          بر من که یزیدم چه سوال و چه جوابی

گیرم به محشر بخدا شکوه نمائی         بر بی گنهان گو چه عذابی چه عقابی

از ابن زیاد این همه ظلم و ستم آمد           من بی خبرم از چه عطابی چه خطابی

000000000000000000000

مرخصی به برم ای سکینة افگار          بگو تو راز دلت به نزد من اظهار

هر آنچه دیده ای در کربلا ز شمر شریر           ز کشتنِ پدر خود نما برم تقریر

000000000000000000000

ای دختر حسین دلم را بسوختی            آتش بجان من ز الم برفروختی

لعنت کناد ابن زیاد لعین خدا         آن فاسق منافق بی شرم بی حیا

000000000000000000000

ز تیر قهر ببرد خدا زبان تو را           که هیچ صومعه نشود نشود بیان تو را

نه اوست جد کبارش محمد عربی          چگونه می کنی ای بی حیا تو بی ادبی

000000000000000000000

مخلصان کیست این زن گریان          زین اسیران که مانده ام حیران

که به گفتار مثل پیغمبر          هست حرّافه و زبان آور

عصمتش مثل عصمت زهراست            پای تا سر غریق آب حیا است

000000000000000000000

ای ستم دیده زینب نالان          گو چه دیدی ز صفت یزدان

پدرت با برادران الحق          در خلافت اگر بودند بحق

پس چه آخر شهید گردیدند           جملگی نا امید گردیدند

کی چنین خار و زار می گشتی          به شترها سوار می گشتی

000000000000000000000

در جواب زنان سوخته جان           باید اندر دهان کشید زبان

خادمان بساط کفر اندیش        این جوان کیست سرفکنده به پیش

000000000000000000000

ای ز طوفان کربلا برجا         ای ستم کش جناب زین العبا

مثل جد و عم و پدر زینهار           بر طریق خلاف پا مگذار

بشنو از من تو ترک عادت کن         بر من اقرار بر خلافت کن

000000000000000000000

ایا علیل تو کم گو از این مقوله سخن             که بیعت اَر نکنی میزنم تو را گردن

بریز اشک تو از دیده های پر گوهرت         ببین که صنع خدا را چه کرده با پدرت

خدا نخواست که او قصب حق ما بکند          تمام امر خلافت به مدعا بکند

جلاد    جلاد      بزن تو گردن زین العباد  بی یاور

000000000000000000000

تو را چه کار فرنگی به این مقوله سخن           نشین به کرسی زر یک دمی به پهلویم

نشین فرنگی بر مسند خود          منما تو زاری از بهر طفلان

زینب ای زینب

این جا وساطت جایز نباشد          باید نظامی در کار باشد

جلاد جلاد    بزن تو گردن مگذار تا سخن گوید

000000000000000000000

مگو چنین سخنان را خفیف گردیدی          مگر ز کشتن زین العباد ترسیدی

بیرون برو ز بساط ای ستم(گر) غدار            به نزد خلق مکن این سخن دگر تکرار

000000000000000000000

ای فرنگی بردی از من طاقت و صبر و قرار         رخنه بر جانم فکندی  دست از این سر بدار

از شرار آه دل سوز تو دلها شد کباب          از دو چشم خون فشانت سوزد این دل های زار

آه آتشبار خود در آب سردی بر نشان           کِشتی بی طاقتی را بحر غم بر در کنار

000000000000000000000بلافاصله

از سخن های تو از کف طاقت و صبرم ربود             ناله کم کن تو را با این سر پر خون چکار

000000000000000000000

این درخشنده خور  از برج رسول الله است               ای فرنگی سر فرزند حبیب الله است

این سری تافته نورش به زمین تا به سما           سرو بستان که از باغ رسول الله است

گشت قربان وفا روز ازل اسماعیل           زین سبب خواجه مسمّا به ذبح الله است

این سر از میر جوانان بنی هاشمی است           شاهباز شرف درج رسول الله است

000000000000000000000

این سر غلطیده در خونی که بینی در شفق           صاحب این سر گلویش بوسگاه مصطفی است

باب او باشد علی المرتضی شیر خدا          مادر نیکو خصالش حضرت خیر النسا است

000000000000000000000

چون دارمت دوست ای پاک طاهر           سرّی که خواهی گویم از این سر

سبط محمد نامش حسین است           باباش حیدر زهراش مادر

000000000000000000000

مرغ دلم را ای کینه اختر          کِشتی عمرم بشکسته لنگر

سوزانیم بس از پای تا سر           الله اکبر الله اکبر

000000000000000000000

چون شمع سوزان از غم گُدازان        ما را تو دیگر حیران و مضطر

الله اکبر الله اکبر

000000000000000000000

برگو حسین را دیدی کجایش         نور دوعین را دیدی کجایش

خاک مصیبت ریزی تو بر سر         الله اکبر الله اکبر

000000000000000000000

ای فرنگی با حسین گویا تو را الفت بود            گوئیا بر آستان او تو را حرمت بود

نه تو رفتی در مدینه نه حسین آمد فرنگ             میزنی از بهر او تو سینة خود را به سنگ

000000000000000000000

یک حسینی در عرب من کشته ام            بی سبب یا با سبب من کشته ام

000000000000000000000

لال شو ای ملحد بی نام و ننگ            شو خموش ا ایلچی شهر فرنگ

چون تو بی شرم و حیائی در جهان         کس ندیده می کنی با من درنگ

ساعتی بر جای خود راحت نشین       ورنه خواهی ساخت بر من کار تنگ

000000000000000000000

فرنگ حیف می آمد مرا چون تازه مهمانی            که آزردن دل مهمان نباشد کار آسانی

نگفته بود بما گر محمد مختار          حدیث اکرم الضیف آن گزید اخبار

به حاضران پی قتلت اشاره می کردم         تو را به تیغ ستم پاره پاره می کردم

000000000000000000000

کم کن سخن را ای مرد نادان           کن خوف از من این دم به دوران

انجیل خوانان انجیل دانند               انجیل دانان انجیل خوانند

بزن تو گردن این بت پرست ترسا را          ز بسکه فتنه و آشوب کرده ای برپا

000000000000000000000

آیا چها گذشت به صحرای کربلا          بر بی کسان آل علی در صف جزا

لب تشنه شد حسین علی شیعیان شهید            حلق علی اصغرش از تیر کین درید

از دست من بگیر فرنگی تو جام آب            از چشم خود مبار به رخسار خود گلاب

بزن تو گردن این بی حیای بد کردار           که از مقاله او بر دلم نمانده قرار

 

 

عمرعاص  در مجلس بازار شام

ای خسرو زمانه جهان شد به کام تو            مسکوک گشته سکة دولت به نام تو

گسترده است قدرت حق بادة مدام             شکر خدا که ریخت قضایت به جام تو

حاکم به درگه تو یکی عبد مستکین            شاهان روزگار تمامی غلام تو

000000000000000000000

سهل است مطلب تو یقین می شود روا           گیرد یقین قرار دل بی قرار تو

تغزالمرام لشکرت آیند از سفر          خشنود می شود دل بیمار و زار تو

البته خاطر تو شود شاد ای امیر          ساکت نشین که تنگ شود روزگار تو

000000000000000000000

مطلبت را دمی نما اظهار

000000000000000000000

می کنم چاره بهر تو این دم

000000000000000000000

از برای تو همّ و غم دارم

000000000000000000000

از برایش چه شورشین دارم

000000000000000000000

من فدایت شوم نخواهی رفت

000000000000000000000

دردت اکنون بسی کنم درمان

000000000000000000000

آورم من طبیب لقمانی

000000000000000000000

ای طبیبا بیا به نزد یزید           کن دوائی برای او تجویز

000000000000000000000

 منشیان این زمان جمع شوید           همچه پروانه گرد شمع شوید

---

فرنگی  در مجلس بازار شام

ایا همرهان از پی عزشان        نوازید طبالهای گران

بجلوه در آرید بانگ تفنگ           بدانند ایلچی رسید از فرنگ

رسد این خبر چون بگوش یزید            ز احوال ما گردد او با فرید

000000000000000000000

بدان غلام که من ایلچی فرنگیسم            وزیر شاهم از والیان تفلیسم

که می رسم ز پطرزبورگ این زمان در راه            بپای بوس یزید آن امیر عزت جاه        

اذن ده تا رسَم به خدمت او          عرضه دارم بسی ز حضرت او

تا ببینم جلال و جاهش را           ضبط سازم به دل کمالش را

لشکرش را دمی شماره کنم            اُمرای ورا نظاره کنم

000000000000000000000

همرهان شام شد از دور نمایان امروز            ای وزیر از چه شدم مهو هراسان امروز

همچه سیماب بلرزد تنم این سان امروز            بعضی از مردم شامند پریشان امروز

جمع دیگر همه با شادی و خندان امروز         گوئیا روز عید به دستور مسلمان امروز

بلافاصله

منقلب از چه بود عالم امکان امروز          مضطرب ارض و سما خلق در افغان امروز

متغیر ز چه اوضاع جهان می بینم           مرد و زن را همگی جامه دران می بینم

خون دل از بصر خلق روان می بینم          چه خبر هست که خلقند پریشان امروز

بلافاصله

باز نالان شده آدم مگر از خوف خدا           یا که حوّا است در افغان که از او گشت جدا

یا که هابیل قتیل است ز قابیل دغا         یا که از کج روی چرخ ز جریان قضا

کشتی نوح در افتاده به طوفان امروز

بلافاصله

نار نمرود عیان شد به خلیل الرحمان         یا ذبیحش به مِنا آمده بهر قربان

یا که بی تاج سلیمان شده از اهرمنان         یا که ایوب گرفتار بود در کرمان

که ز اعیوق رسد ناله به کیوان امروز

بلافاصله

آشنا دره به فرق ذکریا است هنوز          یا که بر طشت لعینان سر یحیی است هنوز

 یا که عیسی به سر دار ز اعدا است هنوز           یا که در چَه مه کنعان تن تنهاست هنوز

که ز یعقوب رسد ناله به کنعان امروز

بلافاصله

باز لشکر غم زد  بر در دلم مأوا        طبع من شده زائل هوش من برفت از جا

آوخا مگر مستم  عقل رفته از دستم          جهل گشته پابستم  ای خدای ارض و سما

این زنان که می بینم  در تسلسل زنجیر          دست هر یکی بسته  چون غزال خوش سیما

یک زن دگر بینم   در میان این زن ها           بر  وجاهه چون ساره  یا که او بود حوراء

ای خدای فرد کریم   وی کریم حی قدیم            بنما به من واضح   سرّ این معما را

000000000000000000000

پیاده شود

ژوژفینا مکوژن ژوژفینا مکوژین ژاواژاو ژتردو

تمرود و کمرود وعیسی پیغمبرامان موسی پیغمبرامان

000000000000000000000

ای یاران چون شهر شهر شام است غم روی غم تمام است         گوئیا که عیدی دارند این عید اهل شام است     

غم این مکان حرام است  یاران علی الدوام است         این شهر شهر شام است غم این مکان  حرام است  

000000000000000000000

را را را دیده اشتنوک      رمشتکو را را  را دیده   کو سودتیم را را ا

ای یاران ای یاران این شهر شهر شام است  غم این مکان حرام است

ای همرهان بیائید غم از الم رهائید

غم های جمله عالم بر جان ما حرام است          یک جا صدای طبل و کوس نوا و کرنا

گویا که عیدی دارند این عید شامیان است      

  ای یاران ای یاران این شهر شهر شام است غم این مکان حرام است

000000000000000000000

یک جا مشامم آید بوی عزا در این جا          شادی نمایند اینجا  گویا به ما حرام است

ای یاران // // // //

این طفل دل کباب است   رویش چه آفتاب است           بازوی او طناب است خورشید این جهان ایت

ای یاران // // // //

ای نوجوان بیمار تب دار بی پرستار        در بند غل گرفتار    محرم به این زنان است

ای یاران // // //

باز این چه اخگر در سینه پیدا        باز این چه آذر در دل هویدا

شادی و ماتم چون شکر و تند          ترکیب با هم کس دیده آیا

قمری به گلشن مِضمار دف زن          جمعی به سر زن با شور و غوغا

این کوس و کرنا  باشد هویدا           یا عید نوروز یا عید اَظها

 ای داد بیداد از دست جلاد           کین سروران را افکنده برپا

این سر که بر نی  از لعل لب هی           نوشد پیاپی بر این دو عذرا 

بی وهم و خاطر باشد برادر        بر این دو دختر  بر این دو خواهر

از سرّ این سر باشد یقینم          کین مه جبین را دارد تمنا       

این نو عروس و این تازه داماد           این همچه سلمو  آن همچه سلما

از سرّ این سر از جور کافر          ای حی سبحان   ای فرد یزدان

این سرّ پنهان کن آشکارا

000000000000000000000

اول

قرات را طبر فم یزید را چاچور قرات طربت و تربت تهمتن وطار طر

000000000000000000000

دوم

فخار تربت طربت تهمتن طاطور         یزید شاه فرنگی چکین چلین چاچور

قلچ پیشکشی پرپطو پطور فرنگ        در اسله پاشنه پو نبات توپ و تفگ

دوبیست قطار شتر بارشان کمانچه بود        دوبیست هزار دگر ساز و هم کمانچه بود

دوبیست کیسه عود و دوبیست کیسة رنگ        ز من قبول کن این تحفه های رنگارنگ

000000000000000000000

ایلچیم شاه فرنگدن ای امیر با وقار         ببر عریضه و ارمنید و معین کنیز زر نگار

اکی مین زین مرصع اکی مین یکتا روم           در دیوز در خروس منید و رکتاب اهل نجوم

000000000000000000000

سلام من به تو ای پادشاه کشور شام          رسانده شاه فرنگ مر تو را هزار سلام

قلیچ پیشکشی داده پادشاه فرنگ          قبول کن ز من این تحفه های رنگارنگ

000000000000000000000

ای شاه شامی عیشت مبارک          مسرور باشی شادی خندان

داده برایت شاه فرنگی          این پیشکشی آوردم از جان

000000000000000000000

یارب این شهر جفا باشد و یا خود شهر شام        بینم آثار فرح از مردم او با تمام

یا مگر نوروز این قوم است فیروزی کنند           یا به قربانگاه دارند این خلایق ازدحام

دوستان این جمع عریان پریشان کیستند        از نصارایند یا رب یا که از دیگر امام

وای وای این زن چرا بر سینه و سر بزند           می رود اشکش ز چشمان همچو رود خون مدام

الامان بسته که این بیمار را در بند غم           خار دارندش به پیش چشم مردم چون غلام

کیستند ایشان که یک مادر ندارند از وفا            گوید از مهر و وفا پیش یزید دون پیام

خداوندا چه می آید به دیده            که چشم چرخ پیر هرگز ندیده

حضار مجلس از من دهید گوش        افغان طفلان برد از سرم هوش

گر می ندانم طفلان کیانند          طفلان فگارند گریان زارند       گویا که این ها بابا ندارند

حضار مجلس یک مسلمان یک مسلمان یک مسلمان           یکی گردد شفیع این اسیران و یتیمان

که معلوم است این جمع یکه خارند          بجز این بینوا محرم ندارند  (وای ندارند)

بقول احمد حکم کتاب است           یتیمان را کرم کردن ثواب است

نشد معلوم کس زیبد خدا را            شفیع مسلمین گردد نصارا

000000000000000000000

بعد از طفلان (به من چه)

بلی جائی که ظلم بی حساب است            شفاعت بهر مظلومان صواب است

رحمی ای جلاد ای جلاد ای جلاد دون         خانة صبر خلایق کردی از کین سرنگون

دست بردار این زمان آزار این طفلان مکن            گشت ساکت ساکنین چرخ زین غم واژگون

خنجر بردارد

پس ای جلاد دست خود نگهدار       روم پیش یزید آن زشت غدار

ایا سلطان شام از روی احسان         بیا و رحم کن بر این اسیران یتیمان

مرا ممنون کن از  وی تو بگذر           وگرنه از من این سر از تو خنجر

ای یزید این ظلم تا کی آخر این بیداد چیست          از اسیران و یتیمان این نوای واژگون

یک کلام از رحم گویا در دلت ننوشته اند         جور ظلمت تا به کی ای بی حیا دار بطون

چون دلت آید که از خلق چنین دلخسته ای           ریزی اندر روی گل از خنجر بیداد گون

گر مُرادت هست خون ریزی پس ای ظالم بیا             این من و این حلق من این خنجر الماس گون

ورنه بگذر از سر تقصیر این قوم حقیر            جان خلق عالمی آزار  زین محنت بران

000000000000000000000

سر را بردارد و بخواند

یارب از بستان جسم و جان نمود اکنون قرار           بلبل صبر و تامل قمری تاب و قرار

بوالعجب بر دیدة من می نمائی آشنا          در کجا یارب به پابوست رسیدم ذره وار

ای سر بُبریدة بی تن جوان کیستی         کز غمت تاریک شد ایوان این نیلی حصار

بوالعجب آشوب می بینم در این عالم سرا            گوئیا بگسسته تاری بود این لیل و نهار

عالمی در ماتمت گریان و این مردم چرا           خنده زن چون کبک نا قابل به طرف کوهسار

گر مسلمانان ز قتلت شادمانی می کنند            من نصارایم بگریم بر تو چون ابر بهار

000000000000000000000

نخواند

این سر در خون طپیده زینت دامان کیست            غنچه پژمرده و لب بسته از بستان کیست

موج زن می بینم از هر دیدة طوفان خلق            نوبت قرن نبی بگذشت این طوفان کیست

بر لب همچون گلشن تبخاله بینم از عطش          چون شقایق در عذار از آتش هجران کیست

چون ذبیح الله اسماعیل آید در نظر          در سر کوی محبت این جوان قربان کیست

000000000000000000000

یارب این خورشید کز دریای خوش باشد گذر               از کدامین آسمان رفقش بودی قرار     

از چه شد دشت افق چون طشت پر خون سرخ رنگ           از چه ره گردون ز گردش شد زمین شد بیقرار

بلکه این نی شام باشد ساعتی با عقل خود            مشورت کن بین که از این مشورت بینی چکار

ای وزیر پادشاه تن که عقلت نام شد           بر تو بادا تخت و بخت و رخت دولت بر قرار

خواهم این دانم سر اندیب است اینجا یا که شام        گر بود این شام صفی الله را بر وی چکار

بلکه این ایوان نمرود است وین باشد خلیل           کش به طشت آتشین رخساره بینم لاله زار

نی خلیل است این بود شام تل اسماعیل را         کرده اندر کعبه خالق بهر قربان اختیار

نی غلط گفتم ز اسماعیل کی شد سر جدا          بر فدایش گوسفندی شد عطا از کردگار

ای در کوی شناسائیت جمعی پا به گل           وی که اندر دشت غرفان تو خیلی خاکسار

هرچه می خواهم بدانم تو که ای دارد قصور            عقل قاصر عجز وافر فکر ادراک انکسار

تو مگر مادر نداری از غمت گردد غمین             تو مگر خواهر نداری باشدت او غمگسار

نا مسلمانی نگر بینم من از اسلامیان           بسته بر مرکب بغیرت بر کف دستان نگار

غم مخور گر مسلمین از قتل تو شادی کنند             من نصارایم بگریم بر تو چون ابر بهار

000000000000000000000

نخواند

گو به من از این سر و پا کی که در طشت زر است            از کدامین تاجور رأس کدامین گوهر است

آفتاب رخ چرا در زیر خون دارد نهفت          ای که کمتر بندة او شاه شمس خاور است

از چه این یعقوب این کنعانی آمد در وجود         از چه گرگ جور بر این جسم و جان چون ظاهر است

یوسف مصر جلالت کیست کاندر درگهش         صد چه یوسف بنده وار و خاکسار و چاکر است

مدتی با عقل قیل و قال کردم ای یزید          گر کدامین درج برج این گوهر و این اختر است

گفتمش آدم نه آدم  گفتمش نوحی نه نوح          گفتمش شاید که ابراهیم ابن آذر است

گفتم اسماعیل باشد گفت ویحک این مگو             معنی لفظ فدیناهُ در این سر مُضمَر است

هر چه می خواهم که بر کُنه کمالش پی برم           تیر زد شهباز فکرم زین پریدن بی پر است

سبه ده بر عقل شد ورنه  ره حق الیقین            کاین پیمبر زاده باشد یا که خود پیغمبر است

000000000000000000000

نخواند

ای یزید همچون کبوتر دل طپان اندر بر است           کی اگر آرام بهرم از غم این سرور است

گوهر عمان علم کیست این غلطان بخون            تاج شاهان جهان را وین کدامین افسر است

قبله گاه کیست این ابرو که محرابش به خون              از ستیز دست جلاد اجل اکنون تر است

گر نبودی حنجر او بوسه گاه دوستان           از جفای اشقیا چون بوسه گاه خنجر است

می برد عقلم بجائی آنکه گویم با گمان              یا پیمبر زاده باشد یا که خود پیغمبر است

000000000000000000000

گر نمی گوئی ز سر گو این زنان کیستند            بسته در دام مصیبت آهوان کیستند

در تصور جمله خورشیدند از جور سپهر          موپریشان و اسیر از خاندان کیستند

وین بنات عدل را بسته که در زنجیر غم             اختر افلاک اعلا بوستان  کیستند

این جوان را چون هلال از ضعف و تب با این زنان          بیکس و بی غمگسار از دودمان کیستند

گر به خاری چون اسیر ور به زاری چون حقیر         ملک تخت بخت را شهزادگان کیستند

بینم آثار بزرگی من از ایشان ای یزید         اندر این محنت سرا محنت کشان کیستند

من بخواهم در فرنگ اظهار سازم سر به سر                 کین اسیران در مذلت آهوان کیستند

000000000000000000000

امیدوارم از تیغ کافر گردد زبانت قطع ای ستمگر           کشتی حسین را ای دون بی باک از کینه ات آه الله اکبر

000000000000000000000

کردی تو جرأت ای گبر بی دین         بستی ز مرگش در شهر آئین

طغیان نمودی بر خالق خویش        گشتی تو کافر الله اکبر

000000000000000000000

حلقی که دایم احمد مکیدی       آخر بریدی گویا در این باب 

خوفت نمانده    از روز محشر  الله اکبر الله اکبر

000000000000000000000

این سر که بودی شکش بهانه      زهرا نمودی هر لحظه شانه

آلوده در خون  کردی بخونش          یاقوت احمد الله اکبر

000000000000000000000

در حیرتم چرخ از هم نپاشید          از کردة تو ای شوم کافر

اندر شگفتم بر حالت از چه         این چرخ اخضر الله اکبر

000000000000000000000

کُشتی حسین را این بس نبودت          بستی به زنجیر بیکس زنانش

همچون گدایان در عین خاری             عاری ز معجر الله اکر

000000000000000000000

قابیل و شداد نمرود و فرعون          تا خاک ضحاک آنجا نکردند 

اینها که کردند از کینة تو      بر آل حیدر الله اکبر

000000000000000000000

این سر که بودی چون جان زهرا          دایم که بودی بر دوش زهرا

ای بی مروت کردی جدایش      از کین ز پیکر  الله اکبر

000000000000000000000

برگو چه تقصیر بودی حسین را        اندر ره حق در دار دنیا

کو را سزا بود این نوع کشتن         از تیغ و خنجر الله اکبر

000000000000000000000

نخواند

بشنو از من ای یزید ایلچی شدم از یوخا         در مدینه نزد پیغمبر رسول مجتبی

چون به پابوسش رسیدم من از این بیگانه اش         خویش را با خاک راه او بنمودم آشنا

پیش پیغمبر دو ماه مهر افروزی عیان           دیدم و پرسیدم از نام و نشان رهنما

گفت این هر دو برادر نیک فرزند منند            یک حسن نامش بود آن حسین با وفا

هر زمان ذوی حسن حلق حسین را می مکید          گریه می کرد و بپرسیده ز روی ماجرا

با زبان دُر فشان فرمود آن فخر انام           می شود روزی که می بینم حسینم سر جدا

عرض کردم در کجا ریزند خون پاک او           گفت با لب تشنگی ها در زمین کربلا

آنچه از آن سرور عالی مکان بشنیده ام          نیست اندر قول پاکش نقطه ای ریب و ریا

او مصدق باشد و من صادقم بر قول او           لعن بر شأن تو بادا هست بر لعنت سزا

بی مروت این پیمبر جد این بی تن نبود           گو به اولادش کشیدی دست عدوان از چرا

جای لب های پیمبر را بریدی بس نبود            می زنی چوب جفا بر این لب و دندان چرا

بی مروت گر حسین تقصیر بودش کشته شد            گو به زنجیر بلا بستی تو طفلان را چرا

آخر ای بی شرم این طفلان ز نسل احمدند          رنجه دل ایشان نمودی جدة ایشان چرا

000000000000000000000

یک حسینی را تو ظالم کشته ای           عالمی چندین عوالم کشته ای

یک حسینی را توکافر کشته ای         در زمین مهر منور کشته ای

در سما خورشید خاور کشته ای           خلق را هادی و رهبر کشته ای

ابر باران باغ دریا کشته ای              باغ راغ کشت و صحرا کشته ای

گر تو عین ماسوا را کشته ای           عقل می گوید خدا را کشته ای

000000000000000000000

بشنو بگویم سرّی از این سر           سرّی از این سر گویم به محضر

از یوخسا شاه ایلچی شدم من         اندر مدینه نزد پیمبر     

دیدم که آمد این صاحب سر      پیراهنی را پوشیده بودی  کش دوخته بودی زهرای اطهر

از سختی بند بر حلق پاکش        گشته نمایان خطی مدور

بوسیده خط را ختم رسولان        چون جان شیرین جا داده در بر

پرسیدم از وی زان آه و زاری          فرموده بر من آن ماه انور

روزی بیاید این سر که بینی          در پیش رویت بر طشتی از زر

گفتم ز نامش گفتا حسین است       گفتم ز قاتل گفتا یزید است

هی لعن کردی بر قاتل او          زاول و آخر این چنین است

مذهب همین است     کشتی حسین را از کینه آخر الله اکبر

000000000000000000000

باز ده گوش که این قصه عیان خویش        بدیدم و  نه از کس بشنیدم  که به دو قرنی از این پیش

سوی شهر مدینه    ز فرنگم گذرم افتاد        مرا بود به سر شوق ملاقات نبی    به سوی سلمان شدم   عرض نمودم 

ز هدایا و تحف  نزد پیمبر چه نکوتر بود ای پیر معمر        که چنین گفت جوابم که آن سید سرور به مطیعات بود میل تمامش

زان سبب رفتم عطری که همان لایق دربار نبی داشت گرفتم       وبا حضرت سلمان سوی آن خسرو خوبان شدم آن شاه مرا دید

بخندید و بگفتا   که این تحفه قبول در من نیست     تو بیگانه ای از دین من      تحفة بیگانه روا نیست مرا     

پس از آن من ز سر صدق مسلمان شدم و تحفة من گشت قبول در آن شاه    که ناگاه حسین صاحب این سر که تو در طشت طلایش بنهادی  و زنی چوب به دندان و دُر لبانش ایا ظالم غدار

ز در با رخ گلفام درون آمده شهزاده حسن      بود به دنبال وی آن دو      بکردند سلامی و بگفتند که ای جد گرامی

تو بده اذن که کُشتی بحضور تو در آئیم     ببینید که را هست فزون قوت و شوکت شه آورنگ

نبوت ز ره لطف و محبت به دو سرو چمن خویش بگفتا که سزاوار نباشد به شما کشتی و هر یک بنویسید یکی سطر

و هریک که نکوتر بود او شه بود قوت او بیشتر      سزاوار شما را ای یزید آن دو جگر گوشة سلطان ولایت

بنوشتند دو سطر به بر احمد محمود ببردند   نبی کرد نظر بر خط ایشان گذرانید بخاطر که چسان فرق گذارد

به خط آن دو گل گلشن ایجاد که آزرده و ناشاد نگردند         بفرمود حسن جان و حسین جان         منم امی و سر رشته ندارم

بخط و آن بر باب فلک مرتبة خویش گذارید که او داند گوید که کدام است نکوتر     پس از آن سوی پدر رفته  شه ملک 

سلونی ز ضمیر نبی الله شده آنگاه بفرمود حسن جان و حسین جان  ببر مادر فرخنده گذارید  قدم ناز کرم فرق گذارد بخط دلکش

نیکوی شما آن دو گل نورسبستان      به نجابت بسوی مادر فرخنده برفتند         شدم به غم و غصه گرفتار چرا اینکه 

مرا راه بکاشانة آن ماه    بخود گفتمی ایکاش شدم مرغی و پرواز نمودم به در خانة زهرا    ببینم که جواب پسران را چه دهد 

خط کدام است به حکم چه باشد حرم خاص علی شیر خدا را         ای ستمکار یکی روز دگر جانب سلمان شدم واقعه را باز

طلب کرده بمن حضرت سلمان به سرائید که رفتند دو شهزاده به تشخیص نیکوئی خط خویش بر مادر دلریش نظر کرد

بخط دو پسر گفت مرا هست یکی عقد گهر هفت عدد بهر نثار خط نیکوی شما می کنم این گفت همان رشته گهر را بگشود و

نثار خط دردانة خود کرد حسن برد سه گوهر حسین نیز سه گوهر   یکی ماند گهی این بربائید گهی آن که ناگاه ز خلاق جهان

حکم بجبریل امین شد که       برو سوی زمین شهپر خود را بهمان رشته گهر زن  که شود آن به دو نیم آن ملک وحی امین

آمد و آن رشته گهر را بمیان کرده دونیم  بربائید حسن نیمی و نیم دگرش برد حسین   صاحب این سر    حسین که چنین قرب بر

داور و جبریل ورا نوکر پیغمبر سلطان نجف  حیدر و زهرای مطهر بودش هست روا کز وطن آواره نمائی  و بجسمش ز جفا

اسب بتازی     ورا شربت مرگش بچشانی    زنی چوب به لعل لب ناباوة حیدر    قطع الله یدک ای پسر هند بدکار شود قطع

دو دستت ز ستم دست نگهدار

000000000000000000000

ای یزید انصاف ده از دین خود وز دین ما         بهتر آئین است آئین تو یا آئین ما

در زمان حضرت عیسی الا تا حال رفت         پانصد و شصت از زیاده ظاهر از تخمین ما       

از خر عیسی سُمی مانده است اندر حقه ای         در کلیسای نبی حاضر بملک چین ما

سالها سر گرد کور پشم ریش بیوه زن         رنگ ریز هفت خان شهر چین ما چین ما

  بر طواف سُم خر عیسی روان         با هدایا و تحف از تازه و دیرین ما

آن مکان سُم خر را بهر حاجت می کشند           بر سر و بر چشم هر یک تلخ یا شیرین ما

همچه می دانم که گر آن سم خر ضایع شود       بالیقین افتد خلل در مذهب و آئین ما

ای یزید از بدو ایجاد آنچه این دور آورند        بهر طفل احمد اند و آتش از تخمین ما

از محمد یک پسر بوده تو کشتش از جفا       بر عیوب خود کشیدی عبرت ما بین ما

بر خلاف ما نصارا امت عیسی پرست         از یهود گبر و هند حول حوش چین ما

بر سلیمانی تو خندند نفرینت کنند         پیش رو و پشت سر از ملت و آئین ما

000000000000000000000

نخواند

ای ستم پیشه چنین جور و جفا یعنی چه         پرده از روزن نیلوفر شب یعنی چه

ظلم در مذهب تو گر به همه فرقه دواست          خواسته اولاد شهنشاه عرب یعنی چه

این شنیدی که شهان صاحب عز و شرفند         این قدر دور شدند هم ز حسب یعنی چه

می زنی چوب لبی را که محمد بوسید         اینقدر هم بری آزرده ادب یعنی چه

در عزائی که ملایک همه بر سینه زنند          بی مروت ز تو آئین طرب یعنی چه

عالمی در غم این کشته گریبان زده چاک             نمی دانم به تو این شوق و شعف یعنی چه

کافری از تو چرا دین مسلمان داری        حرف ایمان به زبان کفر به لب یعنی چه

این چه کفر است چه آئین چه مروت داری         نه که اسم تو معین نه نصب یعنی چه

000000000000000000000

زبانت قطع گردد ای جفا جوی ستمگر         مخوان تو اکرم الضیف از کلام پیغمبر

بلی فرمود پیغمبر، گرامی دار مهمان را          نفرموده که مهمان را نشانی در بُن خنجر

مگر این نونهال باغ حیدر نیست مهمانت           که همچون خادمان ایستاده گردن کج تو را در بر

اگر از عزتش خواهی سلیمانش کمین چاکر           ز روی رتبه اش خواهی ز عیسی قدر  او برتر

مگر مهمان نیند این بیکسان بی پدر امروز       نیند این کودکان گویا ز نسل پاک پیغمبر

به این زن می توان گفتن که بودند بودندی          کنیز مطبخش حوا  و مریم  آسیه هاجر

بده انصاف ای بی دین از این تعریف شک داری        عزیزان را کسی جا داده چون قارون بخاکستر

نگر این کودکان بی گنه بستی تو در زنجیر        نمی باشند مهمانت نیستند اولاد پیغمبر

حقیقت رسم مهمانداری و مهمانی  و مهمان            ز تو آموختن باید الآن تا صف محشر

ز طعنت بسکه اولاد علی ابن ابیطالب        ستاده بر درت همچون اسیران روم بی معجر

000000000000000000000

بس کن ای بی آبروی مُرتد زشت پلید          بت پرستم من نکردم نسل پیغمبر شهید

گرچه می گردم کنون قربانی کوی حسین           لیک دان از تشنگی مرغ دلم از تن پرید

امر کن آبی به حلق تشنة من در زنند           گوسفند تشنه را قصاب کی رأسش برید

سخت بی شرم و حیائی مثل  تو در روزگار          چشم عالم بین گردون اندر این عالم ندید

کُشتی آنکس را که نور مشرقینش خوانده است           ای ستمگر، خالق عرش مجید 

در عزای او به دوران پشت پیغمبر شکست            از برای او بعالم قامت حیدر شکست

شرم از روی محمد وز خدا نا کرده ای         کُشتی آنکس را که راه کعبه جا بر تن درید

گیرم ار کُشتی مرا کشتنت نفعت ز چیست           ای ز دنیا نا امید وی  ز عقبا نا امید

باری تشنة بخونم تشنه بخونم تشنه ام آبم بده           تا نگردم تشنه کام از ساغر جان نا امید

000000000000000000000

آه آه احرقتُ قلبی زین مصیبت زین عزا             آه تن هذا المصیبت لیتنی کنت تراب 

هیچ دانستی که گفتی رمزی از احوال خویش        آنچه پنهان داشتی از گوش هوش شیخ شاب

ای ستمگر بشنو از آنچه که من بشنیده ام            سابقین و لایقین گفتند گویند در کتاب

منع از ارث پدر مادر نکردند از حساب         

وین دیگر بشنیده ام خلاق عالم عقد بست              مادر این شخص را بر باب این عالیجناب         

بر صداقش هر چه می باشد نمک در روزگار         هم به کابین معین در جهان هر جاست آب        

بهر هر مومن و کافر در جهان آب نمک              شد حلال از ذوالجلال ای غافل از پروردگار       

می دهی بر کافران آبی که وارث ام او          از گلوی تشنة او منع داری از چه باب

می ندانم در کجا در دشمنی ثابت قدم         ایستاده ای که بادا خانة عمرت خراب

گاه چوب از دون قتلش بر لب دندان زنی        گاه از شوق طرب بر سر کشی جام شراب

گر چه در ظاهر شدی مسلم ولیکن کافری         زآنچه کردی بر حسین فرزند پاک بوتراب

چون کمر بستی به خونم مهلتی ده این قدر           تا زنم بر عارض این سر ز اشک غم گلاب

السلام ای گوشوار عرش رب العالمین           السلام ای تاجدار مسجد شرع مبین

ای که از بار غمت خم پشت ختم الانبیا            خار خار ماتمت بر سینة یعثوب دین

جد عالیجاه تو گو تا تو را بیند شهید           باب و والد جاه کو تا تو را یند غمین

مادرت زهرا کجا بیند زند بر موی تو           خون حلقومت گره اندر گره  چنین ما حسین

در کجائی بنگری در بند اعلا بسته اند         گردن کلثوم و زینب دست زین العابدین

یا حسین گو غمگسار درد هجرانت حسن           تا شریک اندر غمت باشد به روز واپسین

کودکان خسته را برهاند از زنجیر جور        داد مظلومان ستاند از گروه ظالمین

000000000000000000000

شوم فدای تو آقا مرا مسلمان کن         به مذهب پدرت آنچه بایدم آن کن

000000000000000000000

گواه باش به روز قیامت ای اله      که گفتم اشهد ان لا اله الا الله

محمد است رسول و علی ولی الله

000000000000000000000

ای یزید این سر غلطیده بخونی که عیان است          ز پیشانی نورانی او ترجمة جملة قرآن

گویا نشناسی و بگویم بشناسی بود این صاحب     سرّ آنکه شبی بود به بیت اشرف طاهره مهمان

که ناگاه عیان گشت به حالی که بریزد به لب سوختگان جرعة آبی آه عجیب است

همین صاحب سر خواست رود جانب آنها         در امی و مکی لقب او را رخ عجز سوی گنبد دوار

که ای خالق غفار حسینم شده عازم ز کرم           بارش از این اثر نگهدار زیرا که مرا طاقت

آن نیست که ریزد به تن پاک حسین قطره باران        ای وای کجا بود ببیند که سرش شمر بریده تو زنی

بر لب و دندان حسینش ز جفا چوب خیزران          قطع الله یدک ای پسر هند زنا کار 

شود قطع دو دستت ز ستم دست نگهدار

000000000000000000000

تمام

 

 

 

 

 

ای جفا جو نگر این سر نه سری هست که روز بره آهوی ظریفی      بکند یکی از جملة صیاد به رسم تحف او را    

بر  سید عالم نبی از لطف بداده به حسن جان جگر          بند عزیزش و حسن برد به خانه و حسین دید که دارد

حسن آهو بره برخواست ایا گردن کج کرده  روان شد         بر جدش که جدا چه شده آهو بره

از بهر حسینت که نبی گفت مخور غصه که از بهر تو آهو بره دارم  که خطاب آمده بر مادر آهو که ایا

فخر غزالان ز بیابان بروان بچه خود را         به در مسجد اقصی که نگیرد پسر فاطمه زان را

که ز جدش طلبید است ز من آهو بره با دیدة گریان ای وای کسی را که خدا داشت عزیزش و نبی داشت تمیزش

تو بُری سر ز تن او فکنی بس بدن او به سر ریگ بیابان     قطع الله یدک ای پسر هند زنا کار

شود قطع دو دستت ز ستم دست نگهدار

000000000000000000000

 

 

 

 

از آخر دفتر آمده

ای یزید ای سگ ملعون زنا زاده           بده گوش بهرم بنما نوش کلامم قَسَمت می دهم ای دشمن

اولاد پیمبر بخداوند سماوات و زمین خود بده انصاف         بگو راست که بهتر بود این دین تو یا دین نصارا

دانی ای تخم زنا آنکه بماند سُمی از خر عیسی به فرنگ        هفتصد و هفتاد کلیسا بنمودیم به وی حرمت عیسی        

با وجودی که ندانیم به وی قطع نداریم بود این سُم خر از دیگری یا که بود سُم خر حضرت عیسی

الفرض آن سم خر را بنهادیم میان صدف حقة الماس و آن حقه الماس میان صدف حقة یاقوت قندیل  بیاویخته بر سقف کلیسا

بود تخت جزیره و جزیره وسط ملزم دریا      با وجودی که بسی دور بود راه بما با همه از اهل فرنگ بسی زحمت بسیار

بکشیم رنج و تعب ها و بکشتی بنشینیم که تا ما برسیم از سر اخلاص بر آن تبکده و خاک کلیسا

به سر و صورت ز چشمان بکِشیم از جهت حرمت عیسی       و ای نسل زنا بر تو زمانی بگذشته است

که پیغمبر تو رفته ز دنیا    سر فرزند عزیزش ببُریدی و عیالش تو به جهازة عریان بنشاندی

که خدا قطع کند نسل تو ای تخم زنا را       ای یزید گوش بده از سر انور بخون بدن طیب خود غوطه زد آیا نشناسیش

همین سر نه سری هست به شما بود به بیت الشرف طاهره مهمان     عجیب همین سر خواست رود جانب مادر نبی مکی امی

لقب آورد رخ عجز سوی گنبد دوار     نمود عرض که ای خالق غفار  حسینم شده عازم بر مادر ز کرم بارش از این ابر نگهدار

زیرا که مرا طاقت آن نیست که ریزد به سر پاک حسین قطرة باران       ای  وای کجایند نبی و علی و فاطمه ببینند سرش

شمر بریده تو زنی بر لب پاکش ز جفا چوب خیزران        قطع الله یدک ای پسر هند زنا کار جفا کار    شود دو دستت زستم

قطع دست نگهدار ای یزید این سر پاکیزه که در طشت طلا خار نظر است بود جان جگر بند نبی  حضرت ابرار

ظالم این سر نه سری هست که روزی به ره آهوی ظریفی به کمند یکی از جملة صیاد در افتاد      و صیاد به رسم تحف آورده

بر  سید عالی نبی از لطف ببخشید به حسن جان جگر بند عزیزش و حسن برد به خانه و حسین دید که دارد حسن آهوبره 

پرسید که داده است به تو برة آهو و حسن گفت که جدم ز وفا کرده عطا  برة آهو     به من از راه محبت    و حسین جست ز جا

گشته روان گریه کنان    تا به در مسجد اقصی      شیونی نهادی  و با گردن کج کرده نمود عرض که جدا  چه شد آهو بره

از بهر حسینت پیمبر چه شنید  ز منبر بدویدی به لبش بوسه بدادی که حسین جان مخور غصه که از بهر تو آهوبره دارم

ناگاه خطاب آمده از عالم بالا بسوی مادر آهو که ایا فخر غزالان ز بیابان بدوان بچه خود را همه جا تا به در مسجد اقصی

به زمانیکه نگردید پسر فاطمه زهرا که طلب کرده بره آهو کسی را  که خدا داد عزیزش  و نبی داشت تمیزش 

تو سر ز تن افکنی پس بدن تو به ریگ بیابان قطع الله یدک ای پسر هند زنا کار جفا کار شود قطع دو دستت ز ستم

دست نگهدار بده گوش بگویم به تو من راز نهانی که شنیدم از رسول مدنی طرفه حدیثی که زند شعلة آتش همة خشک و تر

جمله اشیاء  و یزیدا  تو بده گوش  کنم وصف همان زینب مه سیرت و با عفت با عصمت و زهرا نسب و بنت علی شیر خدا

فخر نمایند پی خدمت او ساره و هم هاجر و با ام سلمه  هم آدمیان حضرت حوا     دیگر جملة حوران جنان  ز پی خدمت او

بسته کمر ظاهر و پنهان     چون شد از قدرت سبحان شرف مولد زینب ز وفا حضرت زهراش از طرف حضرت عزت بنمودی

و هم از سیرة سیرت که تا مدت شش ماه  و از مدت معلوم تولد شده    جبریل پس از عرض تحیت به بر حضرت نبی امی  مکی

پس از آن رسول مدنی با علی و با حسنین داخل بیت اشرف طاهره گشتند بدیدند که قنداقة زینب بر دامن زهراست    

و زینب همه دم گریه نماید    ز پی تسلیت بگرفت نبی در بغل خویش که آرام نگیرد پس از آن شیر خدا همان سرّ حیا را ز وقار

باز فزون تر بشدش گریه و بگرفت حسن در بغل او را   که دهد تسلیت خواهر خود    باز بشدت بنمود گریه همان زینب

نیکو سیر که ز جا جست حسین نور دو عین       گرفت در بغل شاه زمن یعنی حسین زینب غمدیده همان خواهر خود را 

و دُری سفت چنین گفت که زینب منما گریه  بجان من    اینجاست مدینه نبود کرب و بلا از چه کنی شور نوا را

چه حسین این سخنان گفت نبی دید که زینب لب خود غنچه صفت باز نموده به رخ پاک حسین کرد تبسم و بخندید

لب مهر خموشی شده آرام نبی شد از گریه   نبی گفت که زینب و حسین هر دو محبند     یزید است کسی زاده هند جفا جفا کار

بشنو چو ز خواهر چه برادر همة جملة دنیا   شیعیان باز بیاد آمدم از کرب و بلا پس چه روا بود که زینب نگرد جسم حسین

غرقه به خون در دل خاک و سر پاکش به سنان    در جلوی قافله او بنگرد این سان ستم جور و جفا را    و حسین پس چه دلی

داشت ببیند که همین زینب خود را سر بی معجر و پا بازوی بسته و با فرق شکسته به در قوم دغا همچو اسیران تتاری به تماشا

ببرندش به سر کوچه و بازار زنند از ره کین بر سر او سنگ جفا را    ای یزید این چه جفا بود چرا شرم نکردی ز نبی و

ز علی شافع محشر که خدا لعن کند بر تو و بر پور زیاد آنکه نمودی ستم و جور به اهل رسالت    داغ نهادی به همه کروبیان را

00000000000000000000000

جان من قربان جانت یا حسین      جان فدای شیعیانت یا حسین

بخت و اقبالم نموده همتی        که شدم از خانمانت یا حسین

شد یقین من امام برحقی        لعن حق بر قاتلانت یا حسین

کاش می بودم به دشت کربلا         گشتمی من جان فشانت یا حسین

آنچه من در دل همیشه داشتم        راز پنهان شد عیانت یا حسین

کاش می شد کور چشم روشنم       تا ندیدم خواهرانت یا حسین

وفت شد زنارا زین گلیم          گردم از خیل سگانت یا حسین

حال می گردم بری از دین خویش        می شود از مخلصانت یا حسین

ایا تو یوسف کرب و بلا یا سجاد          هزار جان من و دوستان فدای تو باد

شوم فدای تو آقا مرا مسلمان کن        به مذهب پدرت آنچه بایدت آن کن

---

وزیر فرنگی  در مجلس بازار شام

این شهر شهر شام است           غمین مکن حرام است

شادی نمایند اینجا              گویا بی حرام است  

گویا که عید دارند         این عید شامیان است

000000000000000000000

عیسی پیمبر ماست        موسی پیمبر ماست

بود روز مولود عیسی        ای یاران ای یاران

---

طبیب(حکیم)  در مجلس بازار شام

ای مریض جفا سلامٌ علیک           کفر را رهنما سلامٌ علیک

از چه افتاده ای تو در بستر         گو به من حال خود تو سرتاسر

شاید این دم  علاج درد تو را           بنمایم من اندر این مأوا

ده اجازت به من امیر جهان        نبض تو گیرم از ره احسان

   00000000000000000000000

بدان که درد تو را در زمانه فهمیدم           ز نبض عارضه دیدم هر آنچه سنجیدم

بدان که نبض بزرگی تو را به دل باشد            قلب تو به همین نبض مشتعل باشد

دل تو شاد شود گر ز تو رسد خبری          دگر امیر بدان در زمانه غم نخوری

00000000000000000000000

ز بس که ظلم نمودی تو بر حسین علی           روا بود که شوی این چنین ذلیل و علیل

00000000000000000000000

بگو بهر چه این دم بی قراری

00000000000000000000000

روانه کن تو قاصد این زمان زود

00000000000000000000000

نمی دانم نمایم من چه چاره

00000000000000000000000

بدان از درد تو آتش نهاده

00000000000000000000000

ای امیر فکر من گردید بر جا

00000000000000000000000

بدان باید کشی تو دست از من    

00000000000000000000000

برای جنگ که ای شاه با فر

00000000000000000000000

نباشد او مگر فرزند زهرا

00000000000000000000000

که باید حل مشکل کرده هم زود

00000000000000000000000

کمال عقل را بر سروری داشت

00000000000000000000000

کنم این رازها را این زمان فاش

00000000000000000000000

بباید کرد قاصد هم روانه

00000000000000000000000

روانه کن تو قاصد را به زودی

00000000000000000000000

بدان ای شه نباشد کس به دوران

00000000000000000000000

تمام فکر تو جای مقال است

00000000000000000000000

ای غلامان خاص این درگاه           هاون آرید این زمان ز وفا

تا دوائی کنون کنم تجویز        از برای امیر آن خونریز

گوش کن ای عزیز کل عزیز          به دوائی کنم تو را تجویز

برای تقویت روح تو دوائی چند          کنم برای تو حاضر که تا شوی خرسند

ایا وزیر بیاور تو خرفه ریحان          دگر بیار تو نبات از ره احسان

کنم برای یزید آن امیر کفر شعار          دوای چند برای امیر خوش رفتار

مغز بادام و روغن گرچک          شکر سرخ و خاک شیر و نمک

همه را می کنم در هاون            همه گیریم دستة هاون

خوب کوبید تا که نرم شود        بعد از جوف دیگرم گرم شود

هر صباحی بقدر رفع ملال        نوش بنما به قدر شش مثقال